မှောင်ရီနေစပြုပြီဖြစ်သော..နေရောင်ခြည်အချို့အနည်းငယ်ဖျော့တော့စွာ..ဝင်ရောက်နေခဲ့သည်ကအဆင်ဘအတန်းမြင့်လှသော
ရုံးခန်းတစ်ခု...
မှန်ချပ်များဖြင့်..ကာရံထားသော
ရုံးခန်းမှတဆင့်
ပြင်ပလောကကိုရှုမြင်နေခဲ့သည့်လူတယောက်ရှိနေခဲ့သည်.။
မြန်မာနိုင်ငံစီးပွားရေးတွင်ထိပ်တန်းရောက်နေသောကုမ္ပဏီများထဲမှတစ်ခုအပါအဝင်ပိုင်ရှင်CEO.ရဲမာန်ခ
ရုပ်ရှင်မင်းသား.ရှိုင်းမာန်ရဲ့ဖခင်
သခင်ကြီးဟုပင်...ခေါ်ကြသည်အထိ
သူ့ရဲ့အရှိန်အဝါမြင့်မားလွန်းလှသည်..။
အစစအရာရာထက်မြက်လွန်းလှသော
သခင်ကြီးသည်
လူမသိသူမသိတစ်ယောက်တည်း ရှိနေချိန်မျိုးတွင်
ခုလို..အသိစိတ်လွတ်စွာ..
မှိုင်တွေငေးမောနေတတ်ခဲ့သည်မှာ
ရာစုနှစ်တခုပင်ရှိခဲ့လေပြီ..။
"ဘယ်အချိန်မင်းအရင်လိုပြန်လာခဲ့မလဲငယ်..''
ခပ်ဖွဖွရေရွတ်မိသော
.ထိုစကားများ
ချောမောသော..မျက်နှာသည်
အချိန်ရဲ့တိုက်စားခြင်းကိုခံခဲ့ရသော်ငြား
ရင့်ကျက်စွာခန့်ညားဆဲပါပင်..။
မလှပသောအတိတ်တို့သည်
သူ့အား..နောင်တကိုသာ
အမြဲတစေယူဆောင်ပေးလာတတ်သည်..။
အထက်တန်းလွှာ
မိန်းမချောလေးများဝိုင်းကာ..
လိုတာရခဲ့သောသူ့ဘဝတွင်
နှိုင်းငယ်ဆိုသည့်..သာမန်ကောင်လေးတယောက်ကိုသာ
သူချစ်ခဲ့ဖူးပါသည်..။
ချစ်နေဆဲဆိုပိုမှန်လေမလား..
သူ့ကိုနွေးထွေးစွာ..ကြင်နာတတ်သောငယ်သည်
သူ.သူဠေးသမီးတဦးနဲ့လက်ထပ်မည့်သတင်းကြားချိန်တွင်
ရက်စက်စွာ..သူ့အားစွန့်ခွာခဲ့သည်..။
""ကျနော်ခင်ဗျားကိုဘယ်လောက်ချစ်ချစ်
ခင်ဗျားးရဲ့silentအဖြစ်နေရလောက်တဲ့အထိမမိုက်မဲဘူး..ရဲမာန်ခ..
ခင်ဗျားချစ်တဲ့ဂုဏ်တွေကြားနေခဲ့လိုက်ပါ..ကျနော်ခင်ဗျားဆီတသက်လုံးပြန်မလာဘူး''''
စီးပွားရေးအရလက်ထပ်ခြင်းကို
နားလည်ပေးမည်ဟု...ထင်ထားခဲ့သောသူ့အမှား
....
