Unicode
"ဖေဖေ.တဲ့လား..မာန်လေးရယ်..''
ဘဝမှာပထမဆုံးကြားခွင့်ရသော...သားရဲ့
အသံလေးကို
ဦးငယ်.ပီတိဖြစ်စွာ.... ထပ်ခါထပ်ခါ..ကြားယောင်နေသဖြင့်
ရှေ့မှာ...ရပ်နေသည့်..သူကိုတောင်..
သတိမထားမိတော့..
"မာန့်ကိုဆုံးမတာ ..ဝင်မတားစမ်းနဲ့..!!''
အသံကြားမှ..လူက..
အသိပြန်ဝင်လာသည်..။
သူ..
တချိန်ကရင်နဲ့အမျှ...ချစ်ခဲ့ရပါသောသူ..။
အသက်လေးဆယ်ကျော်ဖြစ်နေပြီ..ဖြစ်သော်လည်း
သူဟာအရင်တိုင်း...ချောမောခန့်ညားဆဲ..။
အရှိန်အဝါရှိတဲ့...အရောင်တမျိုးဟာ
သူ့ပေါ်မှာထင်ဟပ်နေဆဲပင်..။
နှစ်ပေါင်းများစွာအတွင်း
သူဟာ..ဘာမှ.မပြောင်းလဲခဲ့ပါ.။
အရင်လိုဂုဏ်အတ္တတွေနဲ့.....
မောက်မာနေဆဲ..ပါပင်..။
မတ်မတ်ရပ်နေတဲ့...ကိုယ်အနေအထား
မျက်နှာအသွင်အပြင်ဟာ..
မာန်နဲ့မတူခဲ့ပါ..။
သူမချစ်သောမိန်းမရဲ့သား...ဆတ်နဲ့သာတူနေတာ
သူ့ကိုယ်သူတောင်သိပါလေစ..။
အပြစ်ကင်းသော..ကလေးငယ်ရဲ့
မျက်နှာလေးကိုတွေးမိတော့
သက်ပြင်းချမိသည်..။
အဖေ့မေတ္တာရော.အမေ့မေတ္တာ ပါမရရှာတဲ့
ထိုကလေးရယ်..။
ဒါကြောင့်ပဲသူ့ဘေးနားမှာရှိတဲ့...
တယောက်တည်းသောချစ်ရသူ..ကို
တရားလွန်စွဲလမ်းသွားခြင်း..ဖြစ်ပေလိမ့်မည်..။
ရှိုင်းဆတ်ဆိုသည့်ကလေးငယ်
ဘယ်လောက်တောင်
စိတ်ဒဏ်ရာရတွေများ.ရခဲ့ရှာမလဲ..??
သူ့သားအရင်းမဟုတ်ပေမဲ့
ဆတ်လေးကို..မာန်ကဲ့သို့ပင်
ချစ်မိသည်ပင်
ဒါတွေအကုန်လုံး...သူ့ကြောင့်..
စိုက်ကြည့်မိရင်း
"လွှတ်ပေးလိုက်ပါတော့..မာန့်ကို
ပြီးတော့..''
သူက..စားပွဲကိုမှီကာမျက်ခုံးတွေ...တွန့်ချိုးလျက်
ခပ်ယောင်ယောင်ပြုံးသည်..။
"ပြီးတော့..ဘာဖြစ်လဲ.''
"ကျနော့်ကိုရော..''
"မာန်တောင်...အရွယ်ရောက်နေပြီ
မင်းကိုယ့်ကို...အခုထိခွင့်မလွှတ်နိုင်သေးဘူးလား
မာန်လိုတာ..ဘာမဆိုကိုယ်ပေးမှာ.းအမွေတွေ..သူ့ကိုအကုန်..''
