Unicode
မနက်ခင်း....နေရောင်ခြည်ဖျော့ဖျော့လေးများက..မဟော်ဂနီဆံပင်လေးများပေါ်
ကျဆင်းသောအခါလှပစွာဖြာလျက်....
ဒဏ်ရာများကြောင့်ထင်
တချက်တချက် ထထညီးညူလျက်ရှိသည်..။
တညလုံးထိုင်စောင့်ပေးနေတာမို့
ခုချိန်ထိကျနော်မအိပ်ရသေးပေ...
မနက်ကျမှမာန်ဟာသတိရစပြုလာခဲ့သည်
စောင့်နေသည့်ကျနော့်ကိုတွေ့တော့....အားယူကာပြုံးကာပြသည်။
ဝမ်းနည်းရိပ်အပြည့်နဲ့မာန်အပြုံးတွေဟာ
ခါတိုင်းလိုပင်ရွှင်လန်းခြင်းမရှိခဲ့..။
ဘယ်တော့မှ ကျနော့်ကြယ်လေး
လွတ်လပ်စွာရယ်မောမှာတဲ့လဲ...။
"မာန်..သတိရလာပြီလား''
ခေါင်းတချက်အသာညိမ့်ရင်း
"ကျေးဇူးပဲ..ရိပ်
ကိုယ့်အနားမှာအမြဲရှိပေးလို့'''
တိုးလျစွာ..ကျေးဇူးတင်စကားဆိုသည်
မလိုကြောင်း..ပြောမည်အပြု
ရုတ်တရက်အခန်းထဲဝင်လာတဲ့...
လူတစ်ယောက်!
"မာန်...သက်သာရဲ့လား'''
နူးညံနေခဲ့တဲ့မာန့်ရဲ့ မျက်လုံးများသည်
ရုတ်ခြည်းပင်ခက်ထန်သွားခဲ့သည်...
"ထွက်သွား..
ခင်ဗျား မျက်နှာကျနော်မမြင်ချင်ဘူး
ပြောထားတယ်မလား '''
ထိုလူကအသက်သုံးဆယ်ကျော်
အရွယ်လောက်ရှိပြီး
ရုပ်ကမာန်နဲ့အနည်းငယ်ဆင်သည်..
သို့သော်ကျနော်ချစ်ရတဲ့မဟော်ဂနီရောင်
ဆံပင်များကိုတော့
ပိုင်ဆိုင်ထားခြင်းမရှိ..။
ဘယ်လိုလူမလို့ဒီလောက်မာန်....
ခါးသီးစွာ...
ငြင်းပယ်နေရပါသလဲ..။
"မာန်....သက်သာရဲ့လား လာကြည့်တာ'''
"မလိုဘူး..အခုထွက်သွား'''
ထိုသူကသက်ပြင်းတချက်ချကာ
အသာထွက်သွားသည်..။
"ရိပ်..မနားရသေးဘူးမလား
ကိုယ်တကယ်...အားနာတယ်
ပြီးတော့ကိုယ်လဲခဏနေမန်နေဂျာကိုပြောပြီး
ဆေးရုံဆင်းလိုက်တော့မယ်
ရိပ်သွားနားတော့နော်'''
