ÖZGÜR RUHLAR AKADEMİSİ ( Tamamlandı)

-25-

Medya : Ayaz ve Arya .

Hayatım boyunca kimseye bu denli bağlanacağımı düşünmedim . Akademiye gelmeden önce akademi için önyargılı davranmıştım. İstesem de istemesem de içimde bir yerlerde beni buraya istemezler ise diye düşünmekten kendimi alamamıştım.

Ama.....ama şimdi çok yanıldığımı biliyorum .

Eğer buraya gelmeseydim ailem diye canımdan çok sevdiğim insanlar bana yalan söylemeye devam edecekti.

Kardeşimi bulamayacaktım . Kardeşim diye sevdiğim insanlar olmayacaktı. Aşık olamayacaktım.

Aslında aşık olup olmadığımı bile yeni öğrendim. Ayaz bana gerçekten aşık olduğunu itiraf etmeseydi de hala inkar edecektim.

Dün gece Elif akademinin kapanmasına yakın yani geç saatlere kadar gelmeyeceğine dair mesaj atmıştı. Bende bu fırsatı değerlendirerek geç saate kadar Ayaz ile vakit geçirmişim. İkimizde sessizce oturmuştuk. Belki de.....belki de sessizliğimiz konuşuyordu.

Kulağa biraz saçma gelsede aslında çok da mantıklıydı.

Sessizlik bazen çok şey ifade ediyordu.  Oldukça şey. Bazen huzur ,bazen mutluluk , bazen öfke , bazen ise sevgi ve aşkı anlatırdı.

Ben hep buna inanırdım ve hala da öyle olduğunu düşünüyorum.

Can:

-" Hey ! Bizi dinliyor musun sen ? "

Can 'ın aniden bağırması ile irkildim

Çınar :

-" Güneş  .....sen iyi misin ?"

Dün Ayaz gittikten sonra baya bir geç saatte uyumuş ve şimdi de kahvaltı etmek için tekrar yemekhaneye her zamanki masa da oturuyorduk.

Fakat ben dün olanlar ve akademi hakkında olan düşüncelerim ile savaşıyordum .

İyi miydim? Kesinlikle iyiyim . Dün bir rüya gibiydi benim için .

Endişe içinde bizimkileri izledim bir süre  . Masa da sadece Ayaz yoktu. Nereye gitmişti ki?

Hala cevap bekleyen Çınar'a baktım bu sefer .

-" İyiyim "

Kısaca bir cevap ile kahvaltı tesisinde olan yiyecekleri çatalın ile oradan oraya götürüyordum . Hatta bir ara zeytinleri sıraya bile dizmiştim .
Ayaz 'ı merak  ediyordum . Neden hala gelmemişti. Normalde geç kalan hep ben olurdum ama bu sefer erken gelmiştim .

O sırada yanımdaki sandalyenin çekilmesine odaklandım . Ayaz gelmişti ve gülümsüyordu. Bende gülümsemeye başladım . Onu görmek iyi hissettirmişti.

Çınar bir bana bir de Ayaz 'a baktı.  Anlamaya çalışıyordu . Sonuç olarak o geldiği an hemen gülümsemeye başlamıştım.

Ayaz :

-" Günaydın gençlik "

Oldukça neşeli konuşuyordu . Yüzümde ki gülümse iyice yayılmıştı . Gamzelerimin belli olduğuna eminim .

Herkes günaydın diye cevaplamıştı fakat ben bir şey dememiştim . Hala aynı gülümseme ile bana bakıyordu .

-" Günaydın "

Ben onun aksine sakin konuşmuştum ama yüzümdeki sırıtmaya engel olamıyordum.

Arya :

-" Neler oluyor ?"

O da bir şeyler çalmıştı işte .

Anıl :

-" Aynen öyle neler oluyor ? Güneş ,sen Ayaz gelmeden önce sessizce düşünceli bir şekilde somurtarak oturuyordun ama Ayaz geldiği andan itibaren gülümsemeye başladın."