Ωωχχχ αμάν ... τι ώρα είναι ;;; ποτέ πήγε 6;;; Δεν θα προλάβω ... Ναι δεν θα προλάβω ... πάει... πάει η καριέρα μου στην ηθοποιία... σηκώθηκα πανικόβλητη από το κρεβάτι άρπαξα το τσαντάκι με τα βαφτικα και κατευθύνθηκα προς το μπάνιο ... ουφφφ εντάξει θα προλάβω ... Δεν είναι και κάτι τόσο δύσκολο ...
Άνοιξα γρήγορα το τσαντάκι και έβγαλα το μεικ απ.... το άπλωσα απαλά στο πρόσωπο μου ... ουαου κοίτα να δεις .... Πώς ξέρουν ακόμα και τι χρωμα μεικ απ φοράω ;; άμα είσαι ψυχολογικά ασθενής Είσαι ψυχολογικά ασθενής ...
Τι κάθομαι και λέω ;;; εδώ ο κόσμος καίγεται και Εγώ φιλόσοφω.... που σαι ρε μάνα να με δεις να με θαυμάσεις ... Μέχρι και φιλόσοφος έγινα ... αχχχ Πόσο μου λείπουν οι γονείς μου ακόμα και ο αδερφός μου ... άραγε η Εύη τι να κάνει ;;; να με ψάχνουν ;;;
Άδικος κόπος δεν θα μπορέσουν να μας βρουν σε αυτή την φωλιά που μας έχουν κλείσει Ποιος ξέρει που ... Μου έχει λείψει τόσο πολύ ο έξω κόσμος ... Μπορεί να σας φαίνεται ωραίο και ονειρικό αυτό που ζω αλλά όχι ... ζω σε μια ζωντανή κόλαση με νεκρούς ζωντανούς ... Δεν το αντέχω άλλο Όσο και αν προσπαθώ να διατηρήσω τις ελπίδες μου τόσο πιο πολύ τις χάνω ...
Με αυτές τις σκέψεις πήρα και το έντονο κόκκινο κραγιόν και το έβαλα στα χείλη μου ... μπορώ να πω ότι έχω βαφτεί πολύ καλά ... όλο ταιριάζουν τελεία στο πρόσωπο μου ... οι χρυσή σκιά κάνει τρομερή αντίθεση με το φλογερό κόκκινο κραγιόν ...
Κινήθηκα προς την πόρτα για να πάω στο δωμάτιο να φορέσω το φορεμα που τόσο Ανυπομονώ ... Άνοιξα ελαφρά την πόρτα και το βλέμμα μου έπεσε κατευθείαν στον Κωνσταντίνο ο οποίος φορούσε ένα σκούρο μπλε παντελονι και ήταν έτοιμος να βάλει και το πουκάμισο καθαρό έντονο άσπρο ...
Με αργές κινήσεις τον παρακολουθούσα ... Τον κοιτούσα υπνωτισμένη ... την κάθε κίνηση του ... Κάθε μυ που έκανα ελαφρά την εμφάνισή του ... Ήταν απλά τέλειος ... Και τόσο σέξι ...
Είχα ακουμπήσει όλο μου το βάρος πάνω στο κουφωμα της πόρτας ... Μόνο όταν πήγα να πέσω και να έρθω σε επαφή με το πάτωμα ξύπνησα από την λήθαργο μου ... καταραμένη απροσεξία ...
Με ελαφρά πηδηματάκια πήγα στο δωμάτιο μου για να μην με ακούσει και έκλεισα όσο πιο σιγά μπορούσα την πόρτα ...
Αχχχ τελεία ... Επιτέλους θα φορέσω το φόρεμα που τόσες βασανιστικές ώρες ανυπομονησιας σκεφτόμουν ...
Έβγαλα τα ρούχα μου και φυσικά φόρεσα Αλλά εσώρουχα ... μαύρα συγκεκριμένα ... Με κάνουν να νιώθω Σέξι ... σε υπερβολικο βαθμό ...
YOU ARE READING
When I Finally Changed!?#READINT2017
Teen Fiction~Friendly reminder : την ιστορία την ξεκίνησα πριν δύο-τρία χρόνια και δεν είχα βρει ακόμα το στυλ μου . Στην αρχή προφανώς και ήταν πολύ συνηθισμένη όποτε απλα θα ήθελα να συνεχίστε να την διαβάζετε. Ευχαριστώ ♥️ Ξαφνικά το φως χάθηκε ... Η αναπνοή...