Beautiful Liars

I fratelli

"Une jam vellai yt!"

Keto fjale oshetine ne veshet e mi si kembana e kishes qe binte ne Greqi,afer shtepise qe une banoja dikur.

"Une jam vellai yt!"

Keto fjale nuk dolen nga goja e Eidenit,Sofise,Klajdit,Klausit apo Leos.

Erdhen nga goja e personit te fundit qe prisja te vinin.

"Une jam vellai yt!"

Keto fjale te bejne te ndihesh mire.Te tregojne qe nuk je vetem.Por tek une paten nje paraqitje tjeter.Nuk sollen gezim e as hidherim.Ishte tronditje.Bota ime u kthye perseri permbys per te dyten here.

Tani me nuk e dija se ku ndodhesha,cfare do beja e me e rendesishmja:

Ku perkisja?

I kam njohur ndonjehere aq sa duhet prinderit e mi?

Si nuk i vura re ato gjerat e cuditeshme?

Ndoshta qielli do dukej me bukur me ngjyre lejla.

Po shtrengoja goten fort ne ballkonin e nje hoteli mjaft luksoz mu ne qender te qytetit.Muret ngjyre kremi dhe dritaret e qelqta pothuajse te akullta te jepnin ndjesine e nje pallati mbreteror.Mungonin vetem paruket.

"Bella,mund te vish?"

Asnjehere s'me therrisnin ne emer.

"Eshte Ina." thashe me ze te ulet ndersa vendosa goten me kujdes ne tavolinen e vogel.

Fabrizio,Amelia dhe Paulo me kishin ftuar per dreke ne ne dhomen e tyre te hotelit.Halla me gjithe te tjeret ma kishin ndaluar rreptesisht.Nuk me lane as t'iu lutesha me shume.

Une doja qe te shkoja.

Doja te zbuloja skerete qe fshiheshin pas peshperimave qe degjoheshin ne shtepi dhe shikimeve te ftohte kundrejt Fabrizios dhe te tejereve.

Prandaj iu thashe qe do shkoja te lexoja ne Biblioteke.Kjo ishte dicka qe e beja shpesh ,prandaj pranuan.Ne canten e shpines futa nje bluze te shkurter,qe Eideni s'do ma lejonte kurrsesi ta vishja.

Ne te vertet shkova ne Biblioteke,per tu nderruar dhe per te marr nje liber sa per justifikim.

Fabrizio me ofroi qe te vinte te me merrte,por refuzova duke i kerkuar adresen.

Tavolina ishte shtruar me embelsira nga me te shijshmet dhe nga me te vecantat.Te pakten ato me zuri mua syri te parat.

Pastaj kishte gjellra te ndryshme,besoj italiane.

U ulem te gjithe ne tavoline dhe filluam te shijonim gjellrat e mrekullueshme.

Amelia ishte 19 vjec.I pelqente make-up-i dhe te kishte nje moter.Kishte pasion pikturen.

Paulo ishte 20vjec.Ishte i sjellshem,i kujdeshem dhe pelqente avionet.Do te donte te ishte femije i vetem.Nuk e kishte vazhduar universitetin.Punonte si ndihmes administrator ne nje nga lokalet e familjes.

Fabrizio ishte 21 vjec.Ishte i dashur,simpatik dhe pelqente te bente gara me makina.Kishte vazhduar per inxhinieri makinash,por njekohesisht punonte si administrator i dy klubeve te tyre.

Sigurisht qe ishin te kamur ne lek.Apo euro.Ska rendesi.Rendesi ka qe ishin te kamur.Ne fakt edhe kjo s'ka rendesi.

"Pra,keni ardhur vetem per pushime?"

Ngrita koken nga pjata duke kafshuar nje patate.

"Po,babi do vije me vone."

"Po mamaja?" Doli shpejt.Ndoshta nuk bera mire.