Beautiful Liars

Una ragazza siciliana

Aeroporti ishte i mbushur plot me njerez ndersa ne prisnim ne radhe per te vulosur pasaportat.Ajri ishte i rende dhe zhurmat qe krijonin turmat e njerezve ngacmoi migrenen dhe nje marrje mendsh e temershme me zuri.Fabrizio u afrua afer meje dhe une u mbeshteta e tera te ai ndersa syte e tij te mbuluar me syzet e shtrenjta zhibronin turmen.

"Papà, avremmo dovuto prendere il nostro jet. È troppo debole per questo."(Ba,duhet te kishim ikur me avionin tone privat.Ajo eshte shume e dobet per kete.)

Avion privat!!Ai sapo tha avion privat!

"Ju keni avion privat?!"
Ata kthyen kokat nga mua.
"Cfare dreqin po bejm ne ketu atehere?!"

"Te l'avevo detto."i tha Amelia Alessandros ndersa ai vetem buzeqeshi.

"Epo eshte shume vone tani.Per me teper...na erdhi radha."

Kaluam me radhe te sportli ndersa vulosem pasaportat.Dhe munda te shija syte e vajzes te sportli mbi plaget qe ngadal ngadal po kthehshin ne shenja.Edhe pse kisha veshur nje pelerine te gjate tyl te zi dhe kisha vendosur nje kapele tenisi ne koke shenjat ne fytyren time prape ishin te dukshme.
Kur e vuri re se e kisha dalluar,buzeqeshi sikletshem dhe vazhdoi me Fabrizion qe ishte i fundit.Biletat ishin te klasit te pare dhe ja ku ishte dhe nje deshmi tjeter qe keta njerez me kombesi italiane ishin te krimbur ne leke....euro.
Amelia zuri vendin te dritarja ndersa une u ula perball saj.Ne krahun tim Fabrizio dhe perball tij Alessandro me Paolon.Akoma nuk i flisnim njeri tjetrit.Ai me shikinte shtrembert ndersa une nuk ia hidhja fare syte.Alessandro mundohej te hapte bisede mes nesh por deshtonte.Halla me kishte marre 10 here ne telefon dhe 5 here ne kamer dhe m la porosi t'i telefonoja kur te zbrisja.

Alessandro jetonte ne Sicili.Jo vetem jetonte ,por ai ishte gjithashtu nje sicilian dembabadem cka me bente mua nje vajze siciliane.
Udhetimi zgjaste ekzaktesisht 3 ore e 50 minuta dhe ndersa stewardess-a filloi t udhezonte se cfare duhet te benim nese rrezohej avioni gje qe mua ma fuste friken akoma edhe me ne palce,Ami (Almelia) kishte vendosur syzet dhe qaforen dhe ishte ne gjumin e trete.Paolo kishte vendosur kufjet dhe leviste kemben ne ritmin e muzikes.Alessandro po shfletonte nje gazete ndersa Fabrizio po punonte ne laptop.
Avioni u ngrit ne fluturim dhe menjhere duart e mija shtrenguan mbeshteteset e sediljeve dhe zemra u ngrit peshe.

Cfare po bej?

Jo une nuk duhet te jem ketu.Cfare bera?Cfare dua une me keta te huaj?Si munda te le pas Leon?

Fryma filloi te me merrej dhe trupi po me dridhej.
Jo,jo tani!

Syte m'u mbushen me lote dhe nuk po mbushesha dot me oksigjen.Fillova te digjesha perseri.
Doja te ngrihesha,te ikja qe ketu.U bera gati te hiqja rripin e sigurimit, por Fabrizio me ndaloi.
"Non adesso."
Ktheva koken nga ai dhe e fashe drejt e ne sy e pamundur te flas.
"Oh Bella!"
Me mori ne perqafim ndersa mundohej te me qetesonte.
"Tutto andrà bene piccolina."
Dhe cuditerisht u qetesova.Dhe ai nuk me leshoi derisa ngjitja mbaroi dhe ne mund te hiqnim rripat e sigurimit.Sapo kapiteni foli ne radio u ngrita me te shpejt dhe shkova ne tualet.
Isha skuqur edhe me shume se c'isha nga te djegurat dhe syte e buzet me ishim fryre.

"Debile."

Mermerita dhe u hodha disa grushta uje syve.
Fluturimi kaloi i qete.Te vetmit qe folen ishin Alessandro dhe Fabrizio per ceshtje pune.Andej nga mesi i rruges me zuri gjumi,por s'besoj se fjeta me shume se 30 minuta perpra se Alessandro te me puthe ne ball dhe te me lajmeronte se kishim mberritur.

Ndenjem plot 2 ore ne terminal pasi Ami humbi valixhen.Ishim te gjithe te lodhur dhe te keputur dhe lur mendoja se dihej edhe me shume se 1 ore per te shkuar ne shtepine e tyre me vinte t'ia plasja prap te qarit.
Kur dolem dy makina na prisnin para aeroportit ne Palermo.
Fabrizio tha se kishte pune dhe se do vonohej ndersa ne te tjeret morem rrugen per ne shtepi duke pershkruar mesmpermes Palermon magjik,shtepine time te re.