Beautiful Liars

Alessandro

Ajri eshte kaq i paster sa te merret fryma.E urrej kete.Edhe gjerat me te mira te vrasin.Te vrasin ne menyren me mizerable te mundshme.

E dini pse?

Sepse ti s'ben dot pa to.

Ti pa to vdes.

Ti me to vdes.

C'kuptim ka jeta ne fund te fundit.Jeta te lejon te kapesh pas momenteve te bukura dhe te qendrosh varur ne to derisa ato te fillojne te zhduken,te treten nga koha dhe te ikin larg ne memorien tende.

Kur mendoj se c'behet atje brenda kokes sime,mendoj gjithmone per 'Inside out'.Ka vertet atje brenda njerez te vegjel qe kujdesen per ne?!

Do ishte bukur po te ishte e vertete.

Po pluskoja perseri mbi uje ndersa rrezet e fundit te diellit vrisnin syte e mi me embelsi.

Veshet nen uje degjonin jeten atje poshte me zhurmat e tyre misterioze.

Trupi lekundej tejpertej nga valet e forta te detit qe sa vinin beheshin edhe me te medha.

Dora me shkoi instiktivisht te fytyra.Fytyra ishte po ashtu.Eprishur.Dukesha si nje kukul plasike e shkrire.Nje nga ato kukullat me difekte qe askush nuk i donte.

As vete une s'do ta doja nje kukull te tille.

Egoiste!

Shava veten ndersa lotet e nxehte perziheshin me detin e ftohte.

Nuk dilja nga shtepia dhe e vetmja here qe kisha dale ishte atehere kur shkova te shtepia e tyre.

Nuk kane ardhur me.Fabrizion e kam pare per here te fundit qe diten qe mora vesh te verteten.Ai me perqafoi dhe puthi lehte ne koke ndersa une i kerkova te beja testin e ADN-se.Duart e tij ngrine,por nuk u inatos.

"Babi do vije ketu per pak dite."

Ishte pergjigjia e vetme qe mora perpara se ai te largohej.

Koka nuk pushonte se me dhemburi dhe mjeku thoshte se kisha migren.

Bukuri listes sime te gjate te semundjeve iu shtua dhe kjo.

Njeri me aftesi te kufizuara!

Qe nga bregu degjoheshin muzika e larte qe Sofia kishte vene dhe me pas erdhi dhe zeri i saj teksa kendonte 'Strip that Down'.

E sigurt qe e bente vetem per inat te Eidenit.

Notova per ne breg dhe duke u dridhur u mbeshtolla mire me peshqir dhe shkunda floket.

Veshet po me shperthenin nga mzika ndersa Eideni ndiqte me vrap Sofine neper plazhin bosh.

Ndihesha kaq e huaj ndonjehere.Kaq bosh dhe pakuptim.

Me keta njerez ke qene gjithmone,cili eshte ndryshimi tani?!

Leo po luante me teleon i shtrire ne shezllon.

Nuk mendoja se ai e dinte deri nje nate qe erdhi ne dhome duke qare.E alarmuar mes loteve te tij dhe ngasherimave me tha se nese do e doja me.

Ne fillim u cudita,por me pas ai me tregoi se e kishte marre vesh.

Eshte kaq i vogel dhe kaq i mire.

U shtriva ne shezllon me te dhe vendosa koken ne supin e tij te vogel,por kaq mbeshtetes per mua.

Me shkundi floket ashtu sic ia beja une gjithmone dhe me kapi hunden.

Qesha dhe zgjata koken te shikoja ne telefon.

Ishin ata!

Mami dhe babi dhe ai.Ishin ulur ne plazh dhe po luanin letra.Me siguri foton e kisha bere une kur ata s'do e kishin mendjen.