Ο γιος του λυκειάρχη μου.|BOOK1|

Κεφάλαιο 24ο

UNEDITED

Και ναι! Μόλις έγινα ρεζίλι!

ΤΙΘΑΚΑΝΩΤΙΘΑΚΑΝΩΤΙΘΑΚΑΝΩΩ

Ο Αχιλλέας να είχε μείνει στήλη άλατος. Τα μάτια του έκαιγαν την σάρκα μου σε κάθε σημείο της.

Όταν συνειδητοποίησε πως αυτό που κάνει ήταν λάθος σε κλάσματα δευτερολέπτων, γύρισε από την άλλη.

Μουρμούρισε κάτι αλλά δεν έδωσα και ιδιαίτερη σημασία. Άλλο με έκαιγε τώρα εμένα.

Αμέσως πήρα σαν μανιακή την πετσέτα από το πάτωμα και τύλιξα γρήγορα το σώμα μου ΠΟΛΥ πιο σφιχτά αυτήν την φορά.

Πάλι καλά να λέτε που δεν ήμουν τελείως γυμνή γιατί υπάρχουν φορές που βγαίνω από την μπάνιο όπως με γέννησε η μανουλα μου!

-Ε-εμ ναι α-ας κάνουμε πως αυτό δεν συνέβη Π-ΠΟΤΕ. Γιατί α να έχουμε καλό ερώτημα Αχιλλέα, ΠΩΣ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΜΠΗΚΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥΥ?

-Κοίτα γατούλα, η μπαλκονόπορτα σου ήταν ορθάνοιχτη, οπότε δεν μου ήταν δύσκολο να μπω.

Είπε αραχτός και λάιτ σαν να μην είχε γίνει τίποτα ή μάλλον σαν να μην είχε κάνει τίποτα, καθώς άναβε ένα τσιγ.... Ωπα ωπα!

Τσιγάρο.

Μέσα στο σπίτι?

ΘΑ ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΕΙ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ.

-Α α ααα! Όχι κουκλίτσα μου.

Του είπα και με βιάστηκες κινήσεις, του πήρα το τσιγάρο από τα χέρια, πξγαινοντας στο μπαλκόνι για να με ακολουθήσει.

-Ε ρε Νεφέλη! Αφού και εσύ δεν έχεις πρόβλημα με το τσιγάρο! Ή τουλάχιστον δεν είχες...

Είπε αμήχανα τρίβοντας τον σβέρκο του.

-Ναι Αχιλλέα δεν έχω άλλα αν έρθει ή μάναμ ου και μυρίσει τσιγάρο μέσα στο σπίτι την γαμ-

Δεν πρόλαβα να πω, αφού έβαλε το χέρι του πάνω από το στόμα μου.

-Μην βρίζεις γαμώτο!

Είπε με ένα βλέμμα γεμάτο θυμό αλλά και λύπη ταυτόχρονα, αρπάζοντας το τσιγάρο από τα χέρια μου και κάνοντας μια μεγάλη τζούρα.

Πήγε προς τα κάγκελα, στηρίζοντας τα χέρια του σε αυτά και κοιτώντας αόριστα μου είπε.

-Από ότι βλέπω είσαι καλύτερα, έτσι?

-Εμ.. Ναι ναι, αρκετά καλύτερα..

Είπα κάπως αμήχανα κοιτώντας τα πόδια μου στο πάτωμα.

-Ώστε για αυτό ήρθες έτσι?

Ρώτησα γεμάτη περιέργεια αλλά εξακοκολουθούσα να κοιτάω τα πόδια μου, αν και άρχιζα να κρυώνω αρκετά.

-Ναι, για αυτό ήρθα.

Απάντησε χωρίς κανένα συναίσθημα στην φωνή, καθώς γύριζε και πάλι το πρόσωπο του σε εμένα.

Μόλις με παρατήρησε καλύτερα, μίκρυνε τα μάτια του στην προσπάθεια να δει κάτι.

-Κρυώνεις?

Είπε μονολεκτικά, πλησιάζοντας με.

Εγώ το μόνο που έκανα, ήταν να κουνήσω το κεφάλι μου καταφατικά περιμένοντας για το τι θα κάνει.

Αυτό που έκανε ούτε εσείς δεν το περιμένατε.

Με αγκάλιασε.

Μου έδωσε μια σφιχτή και ζεστή ταυτόχρονα αγκαλιά. Αμέσως ένιωσα ασφάλεια να κατακλύζει το σώμα μου. Ένιωθα τόσο ασφαλής, που ακούμπησα το κεφάλι μου στο στέρνο του,κλείνοντας τα μάτια μου.

Πόσο μου είχε λείψει αυτό...

Flash back 4 years ago...*before the accident*
***

Γειά σας πατατουλινια μου!

Πως πάει? Όλα καλά?

Βλέπετε που αρχίζω και ανεβάζω κεφάλαια κάθε μέρα οπότε μην με σκοτώσετε που το άφησα εδώ! 😅

Spoiler alert!⚠:Το Flash back, συζήτηση για Άγγελο και όμορφες στιγμές Νεφέλη-Αχιλλέα... (💘)

Αυτά! (είδατε έβαλα και σποϊλερακι!)

Μέχρι το επόμενο, φιλουμπεςςς😘😘😘

-Μαμά πατάτα που θέλει γλυκόοο😭😭💘