Ο γιος του λυκειάρχη μου.|BOOK1|

Κεφάλαιο 25ο

UNEDITED

*Flashback 4 years ago, before the accident*

ΜΗΝΑΣ:ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 7 ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ.

Έξω χιόνιζε. Εγώ, μόλις είχα επιστρέψει από την καφετέρια και ίσα ίσα πρόλαβα να φτιάξω μια ζεστή κούπα σοκολάτα, πριν ανοίξει η πόρτα.

? - Γειά σου μωρό μου

Είπε και με φίλησε στην κορυφή του κεφαλιού μου, καθώς άφηνε το μπουφάν του στο μπράτσο του καναπέ.

-Πως πήγε σήμερα η δουλειά?

Τον ρώτησα καθώς φυσουσα την ζέστη μου σοκολάτα γιατί ΔΕΝ θέλω να καώ παλιι.

? - Όπως τα ξέρεις, τα συνηθισμένα και σχεδόν οι συνηθισμένοι πελάτες.

Είπε και έβγαλε τα γάντια του ακουμπώντας τα στο τραπέζι κάνοντας κίνηση να έρθει πιο κοντά μου.

?-Εσύ?

Με ρώτησε αισθησιακά κοντά στο αυτί μου. Ο τρόπος του αυτός πάντα ξέρει πως με κάνει να ανατριχιάζω.

Αφαιρέθηκα και έτσι όπως έπινα την σοκολάτα μου το πιο προφανές, κάηκα.

-Αουυ γαμωτοοο

Είπα και αμέσως άφησα την κούπα μου στο τραπεζι και εγλυψα το κάτω χείλος μου παίρνοντας μια θλιμμένη έκφραση.

Κούνησε το κεφάλι του δεξιά και αριστερά, ρολάροντας τα μάτια του σαν να μου έλεγε "δεν θα μάθεις ποτεε".

?-Πρώτον,

Είπε και ένωσε τα χείλη μου με τα δικά του σε ένα τρυφερό φιλί.

?-Μην βρίζεις καιι δεύτερον, τι έγινε με τους γονείς σου? Επικοινώνησαν μαζί σου ή...

Πήγε να πει αλλά τον διέκοψε ο ήχος του κινητού μου.

-Α! Κατά φωνή...

Είπα και το σήκωσα, όχι και πολύ πρόθυμα θα μπορούσαμε να πούμε.

Μωρέ τα θέλει κι εσένα ο κωλος σουυ.

Κι εσύ μωρή ρουφιάνα, άλλαξες στρατόπεδο?

-Κατά φωνή κι ο γάιδαρος...

-Πρόσεχε πως μου μιλάς νεαρή μου! Και κυρίως πως μου συμπεριφέρεσαι!

Είπε αυτάρεσκα και κτητικα ο πατέρας μου (να τον κάνει ο Θεός) και μπορούσα να διακρίνω από το ακουστικό πως ήταν αρκετά νευριασμενος.