Πέρασα με βιαστικά βήματα από μπροστά του αποφεύγοντας να τον κοιτάξω στα μάτια γιατί ήξερα και μάλιστα πολύ καλά πως θα το φάω το κεφάλι μου!!
-Βρε βρε βρε.... Νεφελάκι θα σε μαλώσω! Που πας και δεν μας λες κι εμάς??
Φτού σου το κέρατο μου! Με εί...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Τέλος Πρώτου Βιβλίου, Unedited.🌹
WARNING! Μεγάλο κεφάλαιοο! ✨ Sitback, andenjoy! 💘 P.s! Βάλτε το τραγούδι να παίζει✨
(P.O.V Νεφέλης✨)
"Που πας; γιατί μ'αφηνεις πάλι; σε έχω ανάγκη, γύρνα πίσω!" Του φώναξα με όλη μου την δύναμη αλλά εκείνος έφευγε. Με κοίταξε μια τελευταία φορά με μάτια θλιμμένα. Μου έδωσε ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο το οποίο στο άγγιγμά μου πήρε φωτιά, μα δεν καιγόμουν. Άνοιξε διάπλατα τα κατάλευκα φτερά του και χάθηκε στα σύννεφα. Ένοιωθα τα μάτια μου γεμάτα, υγρά. Ήθελα να κλάψω. Αλλά δεν έβγαινε τίποτα. Όλα είχαν παγιδεύει στην φυλακή της ψυχής μου η οποία δεν τα άφηνε να βγουν. "Γιατί;!" Φώναξα. "Γιατί..." Και έπεσα στα γόνατα κρατώντας στις χούφτες μου σφιχτά το τριαντάφυλλο.... ***
Σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι μου με δάκρυα στα μάτια. Δεν μπορούσα να πάρω ανάσα.
Πνιγόμουν.
Έπαιρνα απανωτές βαθιές ανάσες. Αρκετά λεπτά πέρασαν μέχρι να βρω και πάλι στην αναπνοή μου.
-Τι στον διαόλο ήταν αυτό;
Είπα και πέρασα το χέρι μου μέσα από τα μαλλιά μου ανακατεύωντάς τα.
Πετάρισα τα μάτια μου 3-4 φορές μπας και ξυπνήσω.
Τώρα τελευταία γίνονται πολλά, παρά πολλά παράξενα πράγματα στα όνειρα μου.
Την μία θα βλέπω οράματα και την άλλη creepy όνειρα που πάντα το πρόσωπο αυτού που βλέπω είναι θολό.
