Ο γιος του λυκειάρχη μου.|BOOK1|

Κεφάλαιο 22ο

UNEDITED

Λίγα λεπτά μετά, φτάσαμε έξω από το σπίτι μου. Και λέω λίγα λεπτά γιατι έτρεχε σαν μανιακός.

Κατέβηκα από την μηχανή του και στην συνέχεια έβγαλα τα κράνος και του το έδωσα.

Καθώς του έδινα το κράνος, τα ακροδαχτυλά μου ακούμπησαν τα δικά του. Αυτό μου έδωσε - τουλάχιστον σε εμένα - Μια υπέροχη αίσθηση που έπρεπε να κουνήσω το κεφάλι μου για να συνέλθω.

-Μην ξεχνάς, για ότι χρειαστείς πάρε με ένα τηλέφωνο και θα 'μαι εδώ σφαίρα.

Μου είπε ενώ με κοιτούσε στοργικά.

Πάει αυτό τον παιδί, έχει διατάραξη προσωπικότητας. Δεν εξηγήται αλλιώς!

Μην είσαι και τόσο σίγουρη γλυκιά μου...

Εσύ να βγάλεις τον σκασμό.

Το μόνο που έκανα ήταν να κουνήσω καταφατικά, αλλά διστακτικά το κεφάλι μου.

Με το που γύρισα την πλάτη μου προς αυτόν για να ανοίξω την εξώπορτα, είχε ήδη γίνει καπνός.

Αναστέναξα και μπήκα μέσα βγάζοντας τα παπούτσια μου και πετόντας την τσάντα μου στο πάτωμα.

Αν και πρωί ακόμα, πεινούσα σαν λύκος οπότε, πήγα κατευθείαν στην κουζίνα να γεμίσω την κοιλίτσα μου.

Ουυ μωρηηηηη

Ρε συ συνείδηση

Ελα πες μου.

Γιατί πολυ απλά δεν ΒΓΑΖΕΙΣ ΤΟΝ ΣΚΑΣΜΟ να ησυχάσουμε?

Γιατί πολύ απλά αγαπητή μου, ΜΠΟΡΩΩΩ

Θύμησε μου στο επόμενο κεφάλαιο να μην υπάρχεις!

***

Μερικά λεπτά αργότερα - αφότου είχα φτιάξει και καταβροχθήσει τα δύο τοστ με μερεντα που είχα φτιάξει - πήρα τον δρόμο για το δωμάτιο μου.

Καθώς ανέβαινα τις σκάλες σκεύτικα πως έχω αρκετό καιρό να δω τον Άγγελο. Αυτό το παιδί έχει εξαφανιστεί από προσώπου γης.

Έφτασα στο δωμάτιο μου και άνοιξα την πόρτα για να αντικρίσω το αναπαυτικό μου κρεβατάκι.

Ξάπλωσα με φόρα πάνω του και μετά από μερικά λεπτά που άρχισα να σκεύτομαι και πάλι σοβαρά, μου ήρθε στο μυαλό όλο αυτό με την περίεργη παραίσθηση και το πως βρέθηκε το βραχιόλι του, στον καναπέ του σπιτιού ΜΟΥ!

Πολλά αναπάντητα ερωτήματα είχαν κατακλύσει το μυαλό μου.. Όσο και να σκεφτόμουν, δεν μου ερχόταν καμία πειστική ή λογική εξήγηση...

Ξεφύσιξα ηττημένη και πήγα να σηκωθώ για να πάω στο μπάνιο λλα με σταμάτησε το κινητό μου που άρχισε να χτυπάει.

Το άρπαξα βιαστικά από το κομοδίνο. Άγνωστος αριθμός... Οκευ...

-Παρακαλώ?

-Ποιον παρακαλείς μάτια μου?

Είπε ο τύπος από την άλλη γραμμή με μια δόση ειρωνείας και έτσι κατάλαβα πως ήταν ο Αχιλλέας.

-Ναι λεγε τι θέλεις Αχιλλέα?

Είπα αγανακτησμένη ρολάροντας τα μάτια μου.

-Εσένα.

Είπε και πραγματικά έμεινα κάγκελο. Τα ξεστόμισε μόλις???Άκουσα καλά?

***

Γειά σας μωρά μουυυυυ

Τι κάνετε?

Ναι το ξέρω η γαϊδούρα είχα να ανεβάσω αρκετό καιρό αλλά από δω και πέρα θα έχουμε κεφάλαιο πιο σύντομα.

Τι λέτε να γίνει στην επόμενο?!

Επίσης μωρά μου έχω να σας κάνω μια ανακοίνωσηηηη

ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟΟΟΟ

Αυτό που θέλω από εσάς είναι να σχολιάσετε εδώ ➡

Γιατί θέλετε να βγει και δεύτερο βιβλίο και πως να το ονομάσω!

Αυτά.

Μέχρι το επόμενο φιλουμπεςςςς😘😘😘

-Μαμα πατάτα που σας αγαπάει πολυυυ💘💘

Ps το τραγούδι επάνω γαμαειι😍