Ο γιος του λυκειάρχη μου.|BOOK1|

Κεφάλαιο 20ο

UNEDITED

Χωρίς δεύτερη σκέψη, πήρα το βραχιόλι από το χέρι της και το φόρεσα, για να μην υποψιαστεί τίποτα.

-Λοιπόν, αγάπη μου εγώ φεύγω.

Είπε η μαμά μου μόλις τελείωσε και με φίλησε στο μέτωπο.

-Γειά σου μαμά

Είπα μόλις έκλεισε την πόρτα και έπεσα με φόρα πάλι πίσω.

Εδώ και μερικά λεπτά νιώθω έναν οξύ πόνο να διαπερνά το κεφάλι μου.

Σηκώνομαι και πάω μπροστά από τον ολόσωμο μου καθρεφ-ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!

-Τι σκατά είναι αυτό?

Είπα και πλησίασα τον καλύτερα τον καθρέφτη, πιάνοντας προσεκτικά το κεφάλι μου.

Ρολαρα τα μάτια μου και ύστερα κοίταξα το ρολόι μου.

8:10

8:10??

Σκατά.

Άρπαξα γρήγορα και άτσαλα την τσάντα μου, φόρεσα ότι βρήκα μπροστά μου, πήρα κλειδιά και κινητό και έφυγα άρον άρον για το σχολείο.

Αρκετά λεπτά αργότερα- αφού με πήγαν για απόσυρση από το πολύ τρέξιμο- έφτασα τελευταία και καταϊδρωμένη.

Όλοι είχαν μπει στις τάξεις τους.

Εε αφού την έχασα που την έχασα την πρώτη ώρα, γιατί να μπω τζάμπα μέσα στην τάξη να φάω στην μούρη πρωινιάτηκα την φάλαινα?

Σκέφτηκα και αμέσως πήγα στην πίσω αυλή και κάθισα στο κιόσκι, ανάβοντας ένα τσιγάρο.

Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου, για να σκεφτώ λίγο καλύτερα. Τι δουλειά έχει το βραχιόλι του στο σπίτι μου? Πως βρέθηκε αυτή η μελάνια στο κεφάλι μου? Και το κυριότερο ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΕΙΔΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ?

Ναι... Θαρρείς και ήταν κάτι το ασυνήθιστο..

Εσύ μπορείς να σκάσεις?

Ξαφνικά κάποιος αρπάζει το τσιγάρο από το στόμα μου.

Ποιος παπάρας γαμω?

-Εεε πας καλά άνθρωπε μου?

-Εσύ δεν κάπνιζες...

Λέει ο τύπος που μου έχει γυρίσει και πλάτη κατάλαβες?

Πάω ακριβώς πίσω του, πιάνοντας και γυρίζοντας τον προς το μέρος μου.

Για κακή μου τύχη ήταν ο Αχιλλέας.

-Α-Αχιλλέα?

Ρωτάω με δισταγμό ενώ δεν έχω πάρει το χέρι μου από τον ώμο του.

Δεν ξέρω, αλλά δεν θέλω να το πάρω καθόλου. Είναι σαν... Σαν να μου έχει λείψει να πω?....

Flash back 4 years ago...

Μου έπιασε το χέρι και μου το φίλησε.

-Είσαι έτοιμη?

Με ρώτησε με ένα βλέμμα που έλαμπε από ζωντάνια.

-Είμαι πανέτοιμη μωρό μου.

Του είπα με σιγουριά και ανέβηκα στην μηχανή.

Αν δεν θέλουν να μας βλέπουν μαζί, υπάρχουν και λύσεις.

Έβαλε μπρος την μηχανή και ξεκινήσαμε για όπου μας βγάλει ο δρόμος.

***

Αρκετές ώρες μετά και αρκετά μακριά από την Θεσσαλονίκη, είπαμε να κάνουμε μια στάση σε ένα βενζινάδικο.

Μπροστά μας όμως από το πουθενά, εμφανίστηκε ένα όχημα.

-Α.......? **

-Μην φοβάσαι μωρό μου, κρατήσου.

Μου είπε και έκανε έναν ελιγμό για να αποφύγει το όχημα που ερχόταν καταπάνω μας.

Η μηχανή δεν συγκρούστηκε με το όχημα, αλλά μπήκε στο αντίθετο ρεύμα και συγκρούστηκε με τις βραχονησίδες, αναποδογυρίζοντας βάζοντας μας μέσα σε κάτι χωράφια με μεγάλη ταχύτητα.

Θεέ μου. Ήρθε η ώρα να φύγω....

***

Επ μωράκι μου! Τι κάνετε?

Ξέρω ότι το έκοψα σε κρίσιμο σημείο αλλά μερικές με είχαν πριξει να ανεβάσω ενώ δεν είχα έμπνευση. Ορίστε λοιπόν η τιμωρία σας.

Ένα μικρό κεφ, χωρίς έμπνευση και το έκοψα και σε κρίσιμο σημείο.

Δεν είπα πως με το να μου λέτε νεξτ νευριάζω ρήξη κάτι τέτοιο, απλώς όταν μου λέτε νεξτ, τις περισσότερες φορές δεν έχω σκεφτεί ακόμη τι να γράψω ή ακόμα μπορεί να μην έχω χρόνο.

Οπότε σας παρακαλώ σεβαστείτε το.

(***) Προσπαθεί να πει ένα όνομα αλλά προς το παρόν δεν μπορεί να θυμηθεί καλά.

Τέτοια flash backs θα έχουμε πολλά.

Αυτά λοιπόν.

Μέχρι το επόμενο (που δεν ξέρω πότε θα ανέβει) Φιλουμπεςςς 😘😘😘😘

-Μαμά πατάτα που νυστάζει. 😑💘