Ο γιος του λυκειάρχη μου.|BOOK1|

Κεφάλαιο 7ο

UNEDITED

Δεν έδωσα και τεράστια σημασία στα λόγια του. Έτσι όπως είμαι τώρα ούτε που με νοιάζει.

Πήρα μια βαριά ανάσα και άρχισα να κλαίω περισσότερο. Αυτήν την φορά με λυγμούς.

-Γιατί ρε Άγγελε γαμω το κεφάλι σου!!

Φώναξα και χτύπησα με τι πόδι μου το μπράτσο του καναπέ.

Είναι ο κολλητός μου και δεν θέλω να τον χάσω. Ο μόνος άνθρωπος που με καταλαβαίνει ή τουλάχιστον κάποτε το έκανε. Έχουμε να μαλώσουμε έτσι κάτι χρόνια.

Κούνισα του κεφάλι μου δεξιά και αριστερά και κοίταξα από το παράθυρο γιατί άκουγα φωνές.

Δεν μπορούσα να δω καλά και έτσι άνοιξα την πόρτα και ποιους να δω.

Τον Άγγελο με τον Αχιλλέα ένα κλίκ πριν το μαλλιοτράβηγμα.

-ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟΣ ΕΔΏ?

Φώναξε ο Άγγελος και τον έδειξε με το δάχτυλο του.

-ΝΑ ΤΟ ΒΑΛΕΙΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ΠΑΠΑΡΑ

Φώναξε κι εκείνος πηγαίνοντας απειλητικά κοντά του.

-Εεε γαμώτο σταματήστε και οι δύο!

Είπα μέσα από τα κλάματα μου προσπαθώντας να τους χωρίσω.

Σουφρώνει τα φρύδια του ο Αχιλλέας και παίρνει μια έκφραση απορίας κοιτώντας το πρόσωπο μου.

-Αυτός σε έκανε να κλάψεις?

Με ρώτησε με βαριά και θυμωμένη φωνή πιάνοντας με από τι πιγούνι.

-Εε..

Δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη.

Αν του το πω θα τον σκοτώσει στο ξύλο. Αν και δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί..

-Θα σε γαμήσω παλιό μαλάκα!

Είπε και έτρεξε με φόρα καταπάνω του ρίχνοντας τον κάτω και δίνοντας του απανωτές μπουνιές στο στομάχι και το πρόσωπο.

-ΑΧΙΛΛΕΑ!!

Είπα και έτρεξα μπας και γίνει κανένα θαύμα και τους χωρίσω.

-Έκλαψαν αυτά τα μάτια για σένα παλιό αρχίδι!?

Είπε ο Αχιλλέας και έπιασε τον Άγγελο από τον γιακά της μπλούζας του.

Και ο Αγγελος δεν έβγαζε άχνα. Κάτι πάει στραβά εδώ πέρα... Που θα μου πάει θα το βρω.

Συγκεντρώσου μωρή ανώμαλη και κάνε κάτι!

-Αχιλλέα σε παρακαλώ σταμάτα θα τον σκοτώσεις!