Ο γιος του λυκειάρχη μου.|BOOK1|

Κεφάλαιο 3ο

UNEDITED

Ύψωσε το το εξαγριωμένο βλέμμα του ο Άγγελος προς τον Αχιλλέα που γελούσε σαν κανένα υστερικό.

Εξετίας του υστερικού του γέλιου όλο το μαγαζί μας κοιτούσε γεμάτο απορία.

Παπάρα.

Γούρλωσα τα μάτια μου και αμέσως τον βοήθησα να σηκωθεί. Του άπλωσα το χέρι μου για να του δώσω ώθηση κι εκείνος το έπιασε.

-Αχουυ τι έγινε Άγγελε? Δεν μπορούμε να σηκωθούμε και βάζουμε τον μπράβο να το κάνει??

Είπε με έναν ειρωνικό τόνο και σταύρωσε τα χέρια του.

Εγώ κοίταξα στα μάτια τον Άγγελο για να μην δώσει καμία απολύτως αξία στις μαλακίες που του έλεγε ο Αχιλλέας.

-Μαλάκα κόψε..

Πετάχτηκε ένα από τα τσιράκια του και τον έπιασε από τον ώμο.

-Σκάσε γιατί εσύ θα την πληρώσεις.

Του είπε μέσα από τα δόντια με ένα μισητό ύφος.

Αμέσως το βούλωσε και κάθισε στην γωνίτσα του μαζί με τους άλλους.

Ο λόγος που έχουν τόση έχθρα ο ένας με τον άλλον είναι επειδή παλιά ήταν κολλητοί.

Ω ναι, κολλητοί. Και που το πρόβλημα?

Μια γκόμενα.

Για να μην τα πολυλογώ αυτή η πουτάνα τα έκανε όλα μπάχαλο και κατάστρεψε 6 ολόκληρα χρόνια φιλίας.

Όταν ο Άγγελος ξαναστάθηκε στα πόδια του πήγε απειλητικά κοντά στον Αχιλλέα πιάνοντας τον από τον γιακά.

Εγώ προσπάθησα να τον σταματήσω αλλά όταν παίρνει το δολοφονικό βλέμμα του (που δεν το κάνει συχνά) με τρομάζει.

Με τρομάζει πάρα πολύ.

-Άκου να σου πω αρχίδι,όταν θα πιάνεις στο στόμα σου την Νεφέλη να φροντίζεις να το έχει ξεπλύνει πρώτα ο ποταμός Νιαγάρα. Αλλιώς να το έχεις κλειστό.

Του είπε μέσα από τα δόντια αλλά και με βαριά, βραχνιασμένη φωνή.

Την βάψαμε.

Ο Αχιλλέας έβγαζε καπνούς από τα αυτιά σε σημείο που είχε γίνει σαν πατζάρι.

Τόσο κόκκινος.

Ήταν έτοιμος να βγάλει την μπηχτή του από το στόμα αλλά δεν πρόλαβε γιατί τους άρπαξαν και τους δύο και τους έβγαλαν συρτούς από το μαγαζί.

Να σαι καλά Παναγίτσα μου!

Σταυροκοπήθηκα και έτρεξα έξω για να βρω και να μαζέψω τον Άγγελο.