Şeffaftan gelen ışığa gömülecek, karanlıktan gelen siyaha bürünücek, biz kardeşler ise ölümle bir olup ölümü dirilteceğiz . Biz ışıkla doğduk, karanlıkta büyüyeceğiz . Geceyi aydınlatan ışığımız , ışığı boğan karanlığımız olacak. Siyah beyaza ,beyaz...
Sabah kalktığımda evde kimse yoktu,bende üstüme rahat bir şeyler geçirip aşşağı indim. Ketıl'a su koyduğumda salak salak gülmeye başladım,beni dıştan biri görse şuan eminim korkardı:D Buzdolabına yöneldiğimde Park hyung ve Min ho'nun bir selfiesi vardı aşşağısındada bir not. Selfielerine gülmekten yazan yazıyı okuyamıyordum. Notta ''Biz bugün geç geleceğiz sabah çekimlerimiz akşamda konserimiz var prenses biraz dinlen'' yazıyordu. Ah hiçbir fikrim yok sanki onları yıllardır tanıyormuş gibi hissediyordum. Evde salakça dans ediyordum, ve yemek yapacaktım .Evet benim mükkemel yemeklerimi tadmaları lazımdı,heryerde türk yemekleri bulamazlar değil mi ? Aklıma sinsice bir fikir gelmişti ve çizgifilmlerde ki cadılar gibi gülüyordum, o şıllık Nam joon'a günün gösterecektim bütün yemeğine wasabi koyuyumda görsün. Hemen dolabımdan gömleğimi ve şortumu alıp giyindim,ayağıma bot giymiştim çünkü bu lanet kore'de her an yağmur yağabiliyordu. Marketten gereken malzemeleri almıştım, Kore'de çok dikkat çekiyordum buraya sık yabancılar gelmezdi özellikle kocaman gözleri olan. Markette genç,hoş bir çocuk vardı sohbet ediyorduk burada beni herkes ünlü sanıyordu bende hiç bozuntuya vermedim. Ahaha ne kadar kötüyüm birde hava basıyordum çoçuğa.Fotorafımı çekmek istemişti ve bende reddetmemiştim. Şunu da şuraya sıkıştırıyım bari :P
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mutlu bir şekilde eve gidiyordum. Ah sakar ben yoldaki taşa takılıp düşmüştüm, rezillik zaten ne zaman mutlu olsam böyle birşey olur. Hayır sakar değilim kesinllikle diyip gülerek eve gidiyordum. Telefonum çalıyordu arayan Min Ho'ydu niye arıyoduki şimdi merakla telefonu açtım.
- İyimisin ? Birşey olmadı değil mi ?
+ aa şey iyiym sen ?
_ Dizin kanıyınca birden endişelendim onun için aradım
+ Aa doğru unutmuşum özür dilerim daha dikkatli olucam artık.
- Nİye özür diliyorsun ?
+Sonuçta benim yüzümden canınız yanıyor
- ahha ölmeyiz canım özüre gerek yok. Kapatıyorum ben fıstık görüşürüz
+ görüşürüz
Eve girdim ve hemen mutfağa yöneldim, telefonuma bir mesaj gelmişti ve sizce kimden Nam joo 'dan tabiki gıcık işte nolcak beyfendi benim için özüre gerek var demiş. Evet, evet özür diliycem ama bu acı için olucak ahahaha ihihi bekle sen . Tanrım sanırım deliriyorum nej biraz olgun ol kendine gel . Onlara sarma yapıcaktım burda yaprak bulmak okadar zordu ki biraz daha market dolaşsaydım ağlıyacaktım. Onları incecip sarıp pişirmiştim, Saatte geç olmuştu ne zaman gelcekler diye bekliyordum. Kapı zili çaldığında koşarak kapıyı açtım ve onlardı evde babasının işten gelmesini bekleyen küçük çoçuk gibiydim ve onlara otuz iki diş sırıtıyordum. Gülerek içeri geçtiler Min ho benle dalga geçiyordu ve bende tabakları çıkarıyordum. Ahn jae hemen yemeğin kapağını açıp yemişti bile ona dönerek
- ölmek mi istiyorsun? Sabret zaten sizin için yaptım.
Ahn- Tanrım kurt gibi açım ve bil bakalım ben bi kurdum . Bu arada bu yemwk ne böyle acayip lezzetli.
-eheheh tabi ben yapıyorsam lezzetli olur seni salak. Türk yemeği hadi oturun yiyelim
Park- Nej ellerine sağlık bu çok güzel. Tabağımdakilerinin hepsini ağzıma atmış tenceriyi alıp kaçmıştım.
- Parkk!! Tanrım bu çoçuk beni sınıyor sen yemiyor musun lee jong ?
Lee- size afiyet olsun diyerek odama çıktım . Dün nerdeyse onu öldürücektim utançtan auratıma bile bakamıyordum.
- Neyi var bunun ?
min ho - Bilmem şeklinde omuz silktim ve nefes almadan yemeğimi yiyordum. Nej bundan yarında yap sana yeni bir ketıl alıcam söz dedim ve kahkaha attım.
Kapı çalmıştı. Bu kim olabilirdi ki ? Hızlıca kapıya doğru yöneldim ve açtım karşımda boylu poslu çok güzel bir kız duruyordu.
Devamını diğer bölümde yazıcam biraz merak edin ehehe kötü bir yazarım biliyorum. sizce kim olabilir bu güzel kızımız ??
