Modern Robinhood [COMPLETED]

Chapter 22

NAKATITIG lang ako sa pintong nilabasan ni Andrei. Mababanaag sa kaniya kanina ang pag-aalala kay Samarah at hindi ko maipaliwanag ang inis na naramdaman ko. I shouldn't feel this way, since I am the intruder in their life.

Pero ang hirap pa rin pala tangapin na kahit anong gawin ko, he will nevee be mine as whole. Nararamdaman kong importante ako sa kaniya, pero hindi pa rin niya kayang tuluyang iwanan si Samarah.

Pumasok na lamang ako sa kwarto at umupo roon. Andrei left his hoodie jacket and I know how he loves this. Dinampot ko iyon at lumabas ng kwarto. Malamang ay hindi pa nakaalis ang sasakyan niya.

"Hi, Ma'am!" bati sa akin ng staff ng building pagkalabas ko ng unit.

Ngumiti ako bilang ganti. "Have you seen, Andrei?"

Kilala nila si Andrei dahil matagal na rin siyang nakatira dito. Tumango ang staff at tinuro ang elevator na papasara pa lang.

"Pababa po siya," sagot nito.

"Salamat," I said as I turned my back.

Lakad-takbo akong tumungo sa elevator pero sumara na iyon. So I decided to wait for another minute. Nang muling bumukas ay pumasok na ako at pinindot ang GF.

Seconds passes, the elevator opened. Lumabas ako at palinga-linga para hanapin si Andrei. Wala naman siya pero—

"Aha! Sa parking!"

Lumiko ako at tinungo ang daan papunta sa parking area nang. Medyo mahirap maglakad dahil pababa ang daan ng disenyo para sa mga sasakyan. As I finally saw the familiar car, I immediately ran towards it. Wala namang tao sa sasakyan ni Andrei. Saan kaya 'yon pumunta?

Bumalik ako sa building at nakangusong nakatitig sa jacket niya. At dahil nga parking lot ito ay may mga sasakyan dito.

Napapikit ako nang masilaw sa headlights ng sasakyan at napasalampak sa lapag. The car stopped and someone went out from it.

"Shit! What the hell are you doing, Miss?!"

Napatingala ako at napakunot-noo. The man wears a black plain shirt. He has this messy hair cut, emphasizing his perfectly formed jaw line. Kung ihahalintulad kay Andrei, lamang lang ito ng kaunti sa body built.

"S-sorry—hey! put me down!" tili ko.

Binuhat ako nito at pinupo sa bumper ng sasakyan niya. I squeezed my legs as he leaned lower down to my knees. Nag-angat siya ng mukha at ngumisi sa akin. Those smirked who can seduced any woman she wants, but not me.

"I'm not gonna eat you, Miss. Unless you want me to—Aw!"

"Perv!" sigaw ko at hinampas siya ng jacket.

Tumawa lang ang lalaki. "Biro lang. Let me check if you have wounds—fuck!"

Napatili ako at napababa sa bumper nang tumilapon ang lalaki. Someone just grab him away from me and punched him. Hindi ko kilala ang mga lalaki na iyon.

My eyes mesmerize as I saw how he fought skillfully. He seems well trained the way he defeated all five mean in hand to hand to combat. Napaigtad ako nang lumapit siya sa akin at kahit may dugo sa gilid ng labi ay hindi nabawasan ang kaangasan niya.

"Get it in the car," utos niya sa akin.

My eyes went wide. "No way!"

He rolled his eyes. "Damn woman." Hinawakan niya ako sa braso. "Get in—"

"Ayoko nga!"

"Just get in," he said with irritation. "My car is bulletproof, it can protect you from raging bullets."