Modern Robinhood [COMPLETED]

Chapter 27

HINDI ko masyadong maaninag ang nangyayari sa labas. I'm half awake and I'm clenching my stomach, trying to protect my child from those who want to hurt us.

Nasa loob ako ng sasakyan at nakaparada kami sa isang parking lot. Pinikit ko ang mga mata ko nang maramdamang lumapit sila at binuksan ang pinto. I tried to stay calm and to stop trembling.

"Kerpó éhume na ta púme," he said in greek.

Minulat ko ang mata ko at tinitigan siya ng masama. How I hate his face.

"Se misó," I told him gritting my teeth. I hate him so much.

Tumawa siya nang malakas. His face darkened as he looked into me. He grips my cheeks and cupped my neck. Nanatiling masama ang tinging pinupukol ko sa kaniya.

"Ilithiós!" aniya at pabalya akong binitawan. Nagsumiksik ako sa kabilang parte ng sasakyan. I don't want him to get near to me. Isa siyang demonyo na walang ibang ginawa kundi angkinin lahat ng meron ako.

Sumulyap siya sa akin at ngumisi. "Scared?  My little lamb?"

"Why should I get scared towards you?" I said, trying to hide my fear. "I am Princess Aaliyah Chantelle Alexios Montello, I am a royal and a soon to be Queen."

"Correction, Soon to be dead," aniya dahilan para manlamig ang bou kong katawan.

Ngumisi ako. "In chess, you're the pawn, and I'm the Queen. You're one of the chessmen with a least value. Poor you, old man—"

Isang malakas na sampal ang nagpatigil sa akin sa pagsasalita. Tinitigan ko siya nang masama pero isang matalim na titig ang iginanti niya sa akin. I hate how his face resembles my mother. Kambal sila kaya hindi ko maiwasang makita sa kaniya ang ina ko.

"One more word, Manári mou," he mumbles.

Pasimple kong pinahid ang dugo na nasa gilid ng aking labi. I should keep my pregnancy to them. Umandar na ang sasakyan hanggang sa huminto iyon sa isang malawak at patag na lugar. Nataranta ako nang nauna silang bumaba at iniwan ako sa loob ng sasakyan.

Isang private chopper ang sasakyan at hindi ko alam kung saan nila ako dadalhin. But I'm sure, they'll bring me back to Greece. Ibabalik ako roon ng tahimik ni Arthur na sa sobrang tahimik ay hindi lalabas ang ingay ng kamatayan ko. Kinuyom ko ang kamao ko at yumuko. Kailangan ko silang takasan. Nang muli akong tumingin sa kinaroroonan ni Arthur ay agad kumunot ang noo ko.

"Jared?" I whispered as I saw Jared standing next to Arthur's trusted men. Napaawang ang bibig ko nang mapagtantong hindi ko na kakampi pa si Jared sa laban na to.

I am all alone by myself. Paano ko pababagsakin si Arthur kung ako na lang mag-isa?

Napatingin sa kinaroroonan ko sina Arthur at naglakad papalapit sa sasakyan. I held my hand tightly. As they stood up in front of the car, someone dragged me out.

"Let me go!"

Pabalya akong binitawan ng tauhan ni Arthur. Pabalik-balik ang tingin sa kanilang dalawa.

"You betray me Jared.."

Jared didn't show any emotion. At kahit walang sout na salamin ay kilalang-kilala ko siya. Jared Monte Carlo and I grew up together. Marami na kaming napagdaanan at pagsubok na nalagpasan. And after all these years, nagsisinungaling pala siya.

"Not my fault, Aaliyah. You trusted me too much," aniya at namulsa sa harapan ko.

The Jared I knew was gone, or should I say, the Jared I knew, never exist.

Lumapit ako sa kaniya at sinuntok siya sa dibdib. Hindi ko mapigilan ang mga luhang kumawala sa mga mata ko. I am hopeless now. Ang taong sobra kong pinagkakatiwalaan ay isa palang traydor.