"တစ္ေယာက္ထဲ ပစ္မထားခဲ့ပါနဲ႔"ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္း
က ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အဓိပၸါယ္ေတြမ်ားစြာနဲ႔
ေဘာင္ခတ္ထားေပမဲ့ လုဟန္အတြက္ေတာ့႐ိုး႐ွင္း
ေနသလားမသ္ိႏိုင္ေခ်။
"အင္းပါ အင္းပါ မထားပါဘူး
မငိုနဲ႔ေနာ္ ေနာက္ဆိုမထားခဲ့ေတာ့ပါဘူး "
သူဟာ တာဝန္မယူႏိုင္တဲ့စကားလံုးေတြကိုသာ
ေရြးခ်ယ္ေျပာတတ္ေသးသည္။ သူ႔စ္ိတ္ကိုအတပ္
သိသူမို႔ သူ႔စကားလံုးေတြမွာ ရင္ခုန္မတတ္လာ
ေစဖို႔ အခ်ိန္ကာလေတာ္ေတာ္ေလး ေျပာျပေနပါၿပီ။
ဘယ္တုန္းကမ်ား သူကသူ႔စကားနဲ႔အညီ ၊သူ႔ကတိ
ေတြအတိုင္း လုပ္ခဲ့ဖူးလို႔လဲ?
"အိမ္ျပန္သြားတာလာ?"
မသိေက်းကြၽန္ျပဳကာ ေမးေနမိေပမဲ့ အနည္းငယ္
မ်ွအင္တင္တင္ျဖစ္ေနတဲ့လုဟန္ပံုစံေၾကာင့္
မင္ေဆာ့ရင္ထိတ္မိသည္။ လိမ္လိုက္ပါ 'ဟုတ္တယ္
အိမ္ျပန္သြားတာလို႔' ။လိမ္ေျပာေပးပါ လုဟန္။
အမွန္တရားႀကီးကခါးသက္လြန္းလို႔ပါ။ ဟဲနာနဲ႔
အတူမ႐ွိေနဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ယံုေအာင္လိမ္ေျပာ
ေပးပါ၊ အမွန္တရားဆီက တခါေလာက္ထြက္ေျပး
ခ်င္မိလို႔ပါ လုဟန္။
"ေၾသာ္ ကိုယ္ အိမ္ျပန္မလို႔လုပ္......."
"အာ အိမ္ျပန္သြားတာလား အဆင္ေျပရဲ႕လား
လုဟန္အေဖနဲ႔လဲအဆင္ေျပလာရဲ႕လား "
သူဆက္ေျပာမဲ့စကားေတြကိုပိတ္ကာ ေျပာပစ္
လိုက္ေတာ့ လုဟန္က အံ့ၾသသြားသလိုု႐ွိေပမဲ့
သူ ကြၽန္ေတာ္ ေမ်ွာ္မွန္းထားမိတဲ့အတ္ုိင္းလိမ္
ေျပာေပးခဲ့တယ္။
"ဟုတ္ ဟုတ္တယ္ ေျပပါတယ္
ကိုယ္အဆင္ေျပတယ္ ေနာက္ဆို
မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္ "
သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕အေနအထားဟာခ်စ္သူရည္းစား
ဘဝမတင္မက်ရယ္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္သည္လည္းဒီ
အခိုက္အတန္႔ေလးကိုမွ႐ူးေလာက္ေအာက္ေက်
နပ္ေနမိေတာ့လဲ ခက္သား။
ESTÁS LEYENDO
UGLY
Fanfictionကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာေပၚက အျပံဳးတပြင့္ဟာ သူ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္တည္လာခဲ့သည္။ သူက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ တန္ဖိုးထားရသူ။ ကြၽန္ေတာ္က သူ႔အတြက္ သာမန္လူ။ Luhan =>Luhan???? Xiumin=>Minseok???? XIUHAN(YAOI❤)
