Songül
...Yeni bir hayata nasıl başlayacaktım? Kendime bu soruları sorarken gözüm Ecrin'e takıldı. Sanki bana yapma der gibi bakıyordu. Ecrin'in saçlarını kokladım. Onu doya doya öptüm, kokusunu içime çektim.. ama yapamadım, zaten yapamazdım da...
Cemre kapıyı açıp içeri girdiğinde Songül'ü, Ecrin'in yanında uyuyakalmış vaziyette gördü.
Cemre: Kızlar, Songül uyuyor.
Herkes derin bir oh çekmişti..
Kızlar ve Serkan da Songül'ün odasına doğru gittiler.
Meral: Emin misin canısı?
Kader: Ayy yaşıyor mu bi baksanıza hı yaşıyor mu?
Serkan: Tamam ben bakıyorum.... Yaşıyor, yaşıyor...
Eylül: Ohh..
Songül'ün boynuna Serkan dokununca, Songül uyanmıştı.
Songül: Ne oluyor be? Neden burdasınız?
Meral: Canısı odadan çıkmayınca intihar ettin zannetik.
Kader, Meral'in konuna cimcik attı.
Meral: Ahhh!
Kader: Kızım sussana yaa!
Güney de kızların evine varmıştı. Kapıyı çaldı.
Serkan: Birini mi bekliyordunuz?
Eylül: Yoo.
Songül: Guneydir kesin. Siz durun ben açacağım kapıyı!
Kader: Songül sen dur. Ben açarım kapıyı..
Songül: Hayır dedim Kader! Ben açacağım!
Songül odasından çıktı. Kızlar ve Serkan'da peşinden gitti..
Songül: Sen ne yüzle geldin?
Güney: Bi dinle beni Songül!
Songül: Neyini dinleyeceğim ya senin! Bitti artık! Bitti!
Güney: Songül bi dinlesen beni..
Güney Songül'ün elini tuttu. Ama songül hemen elini geri çekti...
Songül: Yaa gitt. Ne kadar yüzsüzsün ya sen! Keşke hiç evlenmeseydik... Keşke hep nefret etseydim senden. Ama salaklık bende! Senin değiştiğini, eski hayatına özleyip beni yanıltmayacağını düşündüm! Ama çok büyük hata yapmışım...
Güney: Ben seni tanıdıktan sonra değiştim zaten. Seni sevdim, hâlâ da çok seviyorum ama ilk önce beni dinlemen gerekiyor!
Songül: Dinlemeceğim... Zaten en kısa zamanda senden boşanacağım!
Güney: Boşanacak mısın? Songül sakın...
Güney yıkılmıştı...
Songül: Evet boşanacağım! Şimdi git ve mahkeme tarihini bekle!
Songül kapıyı hızlıca Güney'in suratına çarptı...
Kader: Songül....
Kader gidip Songül'e sarıldı arkasından da kızlar gelip hep birlikte sarıldılar...
Güney
Songul için herşey bitmişti. Beni dinlese kesin affederdi beni. Ama dinlemiyordu işte... Boşanmak istiyordu. Sanırım sadece mahkemede konuşabilecektim. Songül sadece orada dinleyecekti beni. Yapabileceğim tel şey vardı.. Mahkeme gününü beklemek....
Akşam olmuştu. Meral olanlar nedeniyle o akşam kızlarda kalacaktı. Songül Ecrin'in yanında erkenden uyumuştu. Serkan'ın odasında Songül kaldığı için o salonda kalacaktı..
Cemre: Rahat edecek misin koltukta...
Meral: Eder canısı eder... O yerde kartonun üstünde yatmış insan...
Eylül Meral'e, Serkan ise Eylül'e bakıyordu.
Serkan ve Eylül ev tuttuklarında evde sadece bir koltuk vardı. Bu yüzden Serkan yerde uyumuştu...
Cemre: Neyse.. Iyi geceler...
Eylül: Iyi geceler.
Herkes odasına gidip uykuya dalmıştı...
Güney
Uyumadan önce yaşadıklarımı düşünmeye başladım... Songül boşanmak istiyordu ama ben tabiki istemiyorum... Seviyorum onu hemde çok... Belliki Songül beni dinlemeyecekti. Ama mahkemede dinlemek zorundaydı tabiki. Şimdiden çok özledim onu... Bana kocacım demesini, sevgili demesini, onu her öptüğümde yanaklarının kızarışlarını....
Kızların evine camdan hiç tanımadıkları, bilmedikleri biri girdi... O adam Songül'ün odasına yöneldi, kapıyı açıp sessizce içeri girdi. Songül'ü uyandırmadan Ecrin'i alıp oradan ayrıldı....
Sabah olmuştu. Songül hariç hepsi uyanmış kahvaltı hazırlıyorlardı..
Serkan: Ekmek var mı?
Cemre: Yok Serkan. 3 tane alsan yeterli.
Serkan: Tamam.
Songül de uyanmıştı. Ecrin'i yanında göremeyince kızların yanında olduğunu düşündü..
Songül: Kızlar Ecrin içerde mi?
Kader: Yoo. Uyandı mı ki?
Songül Cemre, Eylül ve Meral'e döndü. Onlardan olumlu bir cevap bekliyordu.
Songül: Kızlar?
Meral: Bizde almadık canısı.
Songül: E nerde bu çocuk o zaman?
Herkes korku içinde birbirine bakıyordu...
Eylül: Yoksa...
