Alles of niets

Hoofdstuk 2

Op mijn kamer pakte ik een leeg schrift en begon te schrijven. Alles wat in mij op kwam schreef ik op. De rare dingen en gewoontes van mij, Thijs, Jayde, mijn biologische vader en rare gebeurtenissen. Ik had bij iedereen wel wat behalve bij mijn vader. Hij was weggegaan toen ik nog geeneens geboren was, mijn moeder was 15 weken zwanger. Ik wist dat hij Lucas heette. Ik wist niet eens of hij nog leefde. Mijn moeder praat niet over hem. Ik hoorde mijn moeder en Thijs over mij en mijn vader praten. Jayde zei dat ik heel erg op hem leek qua innerlijk en uiterlijk. Thijs stelde haar gerust en zei dat het altijd nog kon veranderen. Mijn moeder had zwart/rood haar tot haar schouder en blauwe ogen. Ik was mijn vader alleen met een andere kleur ogen. Thijs was de steun en toeverlaat van mijn moeder met alles. Ze vonden elkaar leuk, maar hadden niks. Thijs had donker blond haar met krulletjes, hij droeg een bril en had bruine ogen.

Toen ik klaar was met mijn lijstjes besloot ik naar beneden te gaan. Ik verwachtte dat Thijs er plotseling zou zijn en ik had gelijk, hij was er. Ik had geen hekel aan hem, maar hij keek me altijd zo eng aan. Alsof hij dingen van mij wist die zelfs ik niet wist. Ze waren aan het praten over mij, alweer. Ik snapte niet dat ze dat soort dingen niet met mij besproken alsof ik daar te klein voor was. Ik bedoelde met leeftijd, want ik ben 1,72 dus niet echt klein te noemen.

Ik besloot nog niet naar binnen te gaan en te luisteren naar wat ze zeiden. Het ging weer over mij, zoals gewoonlijk.

'Maar Thijs luister nou! Een nórmaal mens kan daar niet komen. Hun lichamen zijn daar niet geschikt voor. Als je daar lang genoeg blijft kom je er nooit meer uit. En hij zag het raam, die zag niemand behalve zijn vader.'

'Schat, ik weet dat je paranoïde bent, maar het hoeft niet zo te zijn. Hij is deels zijn vader vergeet dat niet. Jace is half Jayde en half Lucas. Lucas' eigenschappen zijn niet zijn enige eigenschappen, die van jou zijn er ook nog. Vergeet dat niet.'

'Maar Thijs, ik ben zo bang. Stel dat hij toch grotendeels zijn vader is, stel dat hij zijn vader vindt. Wat zal er dan gebeuren?'

'We kunnen niks anders doen dan speculeren, Jayde. Dat weet jij beter dan ik. Dus maak je niet zo veel zorgen. We kunnen hem altijd nog een keer naar Michael Meijer brengen en hem daar een tijdje laten slapen.'

'Michael? Je bedoelt toch niet dé Michael Meijer?'

'Wel, als dat de enige optie is. Als jij het er voor over hebt.'

'Denk je dat ik gek ben? Ik stuur echt niet mijn eigen vlees en bloed weer naar Michael Meijer. Ik ga er pas over nadenken als er echt geen hoop meer is.'

'Het is jouw beslissing, maar ik hoop dat je hem wijs neemt. Je moet hem sturen ookal is het je eigen vlees en bloed. Doe wat je zou doen als het niet jouw zoon zou zijn. Als het noodzakelijk wordt moet je het doen. Desnoods doe ik het als jij het niet wilt doen!'

Ik besloot dat ze nu wel genoeg hadden gepraat over mij op deze specifieke dag op deze specifieke locatie. Ik deed de deur open op het moment dat Jayde wat wilde zeggen. Thijs keek haar met een waarschuwende blik aan en ze deed gelijk haar mond dicht. Ik besloot de sfeer luchtiger te maken met een van de typische Jace opmerkingen.

'Wat hangt hier een grafstemming, is er iemand dood?'

Jayde antwoordde mompelend.  

'Nog niet, maar het duurt niet lang voordat jij hangt.'

'Kan je dat herhalen Jayde? Ik hoorde het volgens mij verkeerd.'

'Ik zei dat je er goed uitzag voor iemand die weinig geslapen heeft.'

Ik wist dat ze aan het liegen was, maar ik besloot het spelletje mee te spelen.

'Stiekem ben ik half vampier en heb ik geen slaap nodig. Of half weerwolf, dan verander ik elke avond in een weerwolf. Dat zou best wel cool zijn eigenlijk.'

Ik zag dat mijn moeder moeite had met mijn opmerkingen, maar ze herpakte zichzelf.

'Cool? Het zou super vet zijn! Naar de maan huilen als je het wilde en geen verplichtingen.'

'Hebben we nog wat te eten? Ik heb namelijk wel honger gekregen van alles. Hebben jullie trouwens mijn leesboek gezien? Ik zag hem niet liggen op mijn nachtkastje.'

'Voor eten moet je in de keuken zijn. Volgens mij hebben we nog wat pizza over van gisteren en er is altijd nog brood wat je kan eten. Welk boek bedoel je? Je hebt er zoveel.'

'Dat boek over je verleden. Dat er middelen zijn om je geheugen terug te krijgen, die bedoel ik.'

'Heb je zo'n boek?'

'Jayde, wat verzwijg je? Je was erbij toen ik dat boek kocht! Dat was in Jacques Village bij die boekenwinkel. Die met het uithangbord waar een varken met haar op stond.'

'Ik heb echt geen idee waar je het over hebt, zoon. Ik denk dat je fantasie met je op de loop is gegaan.'

'Het zal vast, mam. Ik ga nu eten als je me nodig hebt ik ben in de keuken. Waar hadden jullie het eigenlijk over toen ik binnenkwam? Jullie klonken zo serieus.'

Jayde kon niet zo snel iets verzinnen en dat zag Thijs. Daarom was hij diegene die antwoord gaf.

'We waren over onze vakantie aan het praten, Jace. We stopten zo plotseling, omdat het een verassing is. Wij zijn benieuwd hoe je gaat reageren als je weet waar we naar toe gaan.'

Ik had de neiging om keihard leugenaar te gaan schreeuwen, maar ik deed het maar niet. Straks brachten ze me echt naar die een of andere Michael Meijer. Ik weet niet wat hij doet, maar Jayde was er duidelijk bang voor. En als Jayde ergens bang voor is, dan moet je zeker bang zijn. Ik zette dus een glimlach op en zei met een zoete stem.

'Echt? Voor mij? Kunnen jullie ook geen kleine hint geven? Nu hebben jullie mij nieuwsgierig gemaakt!'

Thijs besloot een hint te geven, maar de hint viel niet in de smaak bij Jayde.

'Het bevat meer dan twee m'en. Dat is alles wat we je gaan vertellen.'

Jayde gaf Thijs een dodelijke blik, maar ik wist al genoeg. Ik moest hier weg en zo snel mogelijk.

'Is dat alles wat je kunt zeggen?  Nou, je vertelt toch niks verder. Ik ga wat eten bij het eetcafé op de hoek. Mag dat?'

'Ja hoor Jace. Wees wel op tijd voordat Jayde boos wordt.'

'Hahaha, ik houd er rekening mee. Doei, ik ga!'

Ik rende naar boven om mijn geld en mobiel te halen om wat eten te kunnen kopen. Ik liep rustig naar beneden en hoorde Thijs en Jayde weer praten. Ik durfde al mijn spaargeld er op te zetten dat ze het over mij hadden. En ja, ik had gelijk. Ze hadden het weer over mij.

'Thijs, ken jij niet iemand die hem kan volgen? Ik zou het niet over mijn hart kunnen krijgen als er wat gebeurde.'

'Ik kan wel iemand naar het eetcafé sturen om op te letten.'

'Als je dat zou kunnen doen zou ik dat erg op prijs stellen!'

'Ik doe het wel voor jou, Jayde.'