Alles of niets

H34

Beste Jayde,

Aangezien ik nog geen antwoord heb ontvangen op mijn vorige brief besloot ik je er nog maar een te sturen. Ik wil dat het duidelijk voor je is dat Jace Sebastian ook míjn kind is. Zijn tweede naam heb je aan mij te danken. Zonder mij had je nooit mijn grootte vriend Sebastian ontmoet. Hij is nog wel bij mij gebleven in tegenstelling tot sommige mensen. Ik beschuldig je van niks, maar ik heb nu wel gemerkt wat jij van mij vindt. Ik weet dat je me mij niet mag, haat zelfs, maar ik heb een verzoek. Laat ons kind mijn verhaal weten. Als hij het hele verhaal kent snapt ie misschien waarom ik dit allemaal heb gedaan.

Onthoud dat ik altijd van je zou houden,

Je man Lucas

Brief nummer twee vond ik eigenlijk hetzelfde als brief nummer één. Deze was alleen iets dreigender. Ik was ergens in de verte wel benieuwd of brief drie hetzelfde was als alle andere brieven. Ik besloot dat het tijd was om daar achter te komen.

Voor mijn vrouw Jayde,

Dit wordt een andere brief dan de vorige twee. Bij de twee vorige brieven vertelde ik je dingen met deze brief wil ik je dingen laten herinneren. Ik hoop dat je al die dingen nog weet en anders weet je ze hopelijk hierna.

De eerste keer dat ik je zag, 21 juni, was een van de mooiste dagen tot nu toe. Jij liep naar de winkel met de perfecte kleren. Je had een blauwkleurige broek aan met een zwart simpel t-shirt. Ookal was het een simpele outfit je was adembenemend mooi. Sinds die dag heb ik je altijd al mijn vrouw willen noemen. Het duurde nog een paar jaar voordat we eindelijk een afspraakje hadden. Ik nam je mee naar het bos om daar wat te gaan eten. Daar hebben we ook voor het eerst gezoend. Ik heb ook onze initialen in de boom in de buurt gezet. Ik kom daar nog regelmatig om te kijken of het nog in de boom staat, dat staat het zeker. Zo zie je dat onze liefde alles kan overleven.

Sinds die ene dag mocht ik je mijn vriendin noemen en zagen we elkaar bijna dagelijks. Het ging fantastisch met ons totdat bleek dat wij van twee verschillende 'kanten' waren. Hoe erg onze ouders het ook vonden we bleven elkaar zien. Op een gegeven moment moest jij een belangrijke beslissing nemen. Of mij of de Blaenus. Je koos voor mij, ik ben nog nooit zo blij geweest. Op drie afzonderingen na. Afzondering één was het moment dat jij ja zei op mijn vraag om mijn vrouw te worden. Ik had je meegenomen naar de plek van ons eerste afspraakje. Daar had ik kaarsjes neergezet in de vorm van een hart en vroeg je daar ten huwelijk, je zei ja. Twee weken daarna ontdekte je dat je zwanger was en wilde daardoor snel trouwen. Ik vond het beide fantastisch en twee weken na dat nieuws waren we officieel man en vrouw. In die periode begonnen ook de wezens te komen, helaas. Ze hebben alles verpest, zeker toen onze Jace was geboren. Je liet me kiezen en ik in mijn kwaadaardige bui koos voor de verkeerde. Ik heb er nog steeds elke dag spijt van, helaas kan ik niet terug in de tijd gaan.

Ik hoop dat je dit leest en je je al die dingen kan herinneren.

Voor altijd hou ik van je,

Je Lucieboo

Ps, weet je nog waarom je mij die bijnaam hebt gegeven? Ik wel, je vond me altijd schattig als ik sliep, dus ik werd je Lucieboo.

Deze was zoetsappiger dan de rest, maar hij meende het volgens mij wel. Ik las in een redelijk snel tempo ook de rest van de brieven door. Die waren ongeveer hetzelfde. Het kwam allemaal op het volgende neer: Lucas had spijt, wilde Jayde terug, wilde mij zien, wilde dat ik alles wist, wilde dat alles goed was, wilde dat we een normaal gezin zouden worden en vooral dat ze mij samen konden opvoeden. Er was ook één brief bij die voor mij bedoeld was. De brief staat hieronder.

Beste zoon,

Als je dit leest hoop ik dat je me kent. Ik ben Lucas, ook bekend als je vader. Ik schrijf deze brief aan jouw omdat ik jouw veel te vertellen heb.

Ik ben een egoïstische man, erg egoïstisch. Ik wilde teveel in één keer hebben. Ik wilde macht hebben, ik wilde vrienden hebben, ik wilde een goede man voor Jayde zijn, ik wilde een goed vader zijn en ik wilde er voor iedereen zijn. Helaas is alles mislukt op de allereerste na. Ik heb namelijk geen vrienden, ik heb volgers. Ik ben geen goede man voor Jayde, want ik heb haar achtergelaten. Daardoor ben ik ook geen goede vader voor jouw. Ik kon er ook voor niemand zijn, want ik had niemand.

Dat kwam allemaal door die ene beslissing. Die ene beslissing die alles veranderde. Je hebt er misschien wel van gehoord. Dat ene wapen, de Domat, die ik per se moest hebben. Sinds die ene dag heb ik het moeten verstoppen en ben ik altijd op vlucht geweest. Op een dag ga ik dood of word jij bevolen om hem te gaan zoeken. Of de ene komt door de andere.

Ik heb hem heel goed verstopt, zo goed dat alleen jij hem kan vinden. Het grappige is dat je hem helemaal niet hoeft te zoeken, als het goed is heb je hem al. Je zal je nu afvragen waar dan. Maar ik geef je één hint. Het onverwachte is soms het verwachte. Ik denk dat je er niet zo heel veel aan hebt, maar denk er maar eens over na en breng is een bezoekje aan de hut. Als je een echte zoon van mij bent heb je hem al gevonden en is dat je veilige plek. Ik verklap een ding, dat was ook altijd mijn veilige plek.

Onthoud me,

Je vader Lucas

Het onverwachte is soms het verwachte. Zou het wapen opeens magisch verschenen zijn. Ik wist toen nog niet dat ik erg dicht bij de waarheid zat.