Alles of niets

Hoofdstuk 27

'Waarom heb ik er dan nog nooit van gehoord?'

'Je geheugen is toch gewist? Dat betekent dat je niks meer weet.'

'Oké.... Maar wat was er dan met die gebeurtenis?'

'Het begon allemaal met een meningsverschil tussen de Blaenus en het andere soort, jouw soort. Het meningsverschil groeide uit tot een oorlog uiteindelijk. De hele oorlog werd uitgevochten op één locatie op één tijd. In die tijd had Lucas al heel veel macht, vaak door middel van geweld. De locatie waar het gevecht was was in de buurt van Thane, daar is nu niks meer op een kale vlakte na. De strijd was bloederig en gewelddadig. Er kwam maar geen einde aan totdat een halfbloed zich ermee ging bemoeien. Misschien heb je het al geraden, maar Raymond is een halfbloed. Hij wilde een wapenstilstand voor een uur. Beide soorten waren daar blij mee, want dan hadden we tijd om de doden op te ruimen en de gewonde strijders te verzorgen. 

Ondertussen praatte Raymond met de leiders, Lucas aan de ene kant en Finn aan de andere kant. Finn was onze leider, Lucas die van jullie kant. Ze wilden beide niet overleggen, maar ze werden eigenlijk gedwongen door Raymond. Raymond liet ze het uitpraten anders zou hij de Domat erbij halen. Nu vraag je je vast af wat of wie de Domat is, het is een wat. Het is om precies te zijn een erg machtig zwaard. Het is het enigste zwaard dat de wezens kan doden en het bevat ook nog heel erg veel kracht. De halfbloeden hebben altijd op de Domat gelet, maar daar wilde Lucas verandering in brengen. Niet alleen Lucas, Finn wilde het ook. Alle soorten, inclusief de halfbloeden, waren het ermee eens, maar iedereen wilde het zwaard voor zichzelf hebben. Daar ging die oorlog dus ook over. Over de Domat, maar het was de kant van Lucas tegen de kant van Finn. De halfbloeden onder leiding van Raymond hielden zich erbuiten, maar Raymond mengde zich er uiteindelijk toch in. 

Omdat de Domat de wezens kan doden kunnen de soorten in gevaar zijn. Als er geen wezens meer zijn, zijn er ook geen soorten meer. Beide wilden niet riskeren dat hun hele soort er aan ging, dus sloten ze een verbond. Het verbond is in de afgelopen paar jaren een keer verbroken. Het verbond zei namelijk ook dat de soorten niet iemand van een andere soort mochten doden. Lucas deed dat wel, hij doodde Finn en de hele familie van Finn. De macht van de Blaenus gaat gelukkig niet over via de naam, anders hadden we een groot probleem gehad. Ondanks het verbond probeerde Lucas iedereen te doden. Raymond wilde de Domat erbij pakken, maar had zich niet gerealiseerd dat het toen al gestolen was. Er is nooit officieel onderzoek naar gedaan, iedereen wist al wie het had gedaan, Lucas. Lucas werd over de jaren sterker en sterker, maar hij kreeg ook nog een kind in die periode. Van Jayde moest hij kiezen, macht of familie. 

Hij koos voor macht. Als verklaring had hij dat hij naar macht werd toe getrokken. Maar dat ene gevecht heeft alles veranderd en blijft het waarschijnlijk ook veranderen.'

'Maar waarom is mijn geheugen dan gewist? Waarom ben ik zo machtig?'

'Jouw geheugen is gewist omdat Jayde dat graag wilde, dus dat moet je aan haar vragen. Je bent machtig omdat je ten eerste een halfbloed bent en ten tweede je bent een kind van Lucas. Lucas had heel veel macht en werd steeds sterker en machtiger. Dat heb jij deels overgenomen, ook de kwaadaardigheid.'

'Weten jullie waar het zwaard nu is en waar Lucas is?'

'De wezens vertellen het je als je een speciale zin zegt, maar die zin is onbekend. Diegene die het zegt moet ook familie van de oorspronkelijke verstopper zijn. Dat ben jij dus. Lucas is al een paar jaren geleden verdwenen, nadat jullie in gevaar waren. Hij moest nu weer de keuze maken tussen familie en macht en dit keer koos hij voor de familie. Hij kwam niet terug naar jullie, hij bekeek jullie op een afstand. Jayde voelde zich daar niet veilig bij en liet het huis beveiligen. Overal kon een beveiliging op, maar dat blijkt dus niet zo te zijn. Het dak niet. Dat komt waarschijnlijk omdat alleen nakomelingen van Lucas het raam kunnen zien dus op het dak kunnen komen.'

'Dat klinkt heel erg logisch, maar waarom zou hij dit keer wel voor familie kiezen?'

'Dat is een vraag dat ons allemaal bezighoud, maar waar niemand een antwoord op weet. Wij hoopte dat jij het misschien wist, dat hij jullie is komen bezoeken voordat je geheugen werd gewist. Daarom proberen we je geheugen terug te krijgen.'

'Dus jullie doen dit allemaal uit zelfbescherming? Het maakt jullie dus helemaal niks uit wat de ander moet meemaken?'

'Dat heb je goed begrepen, alles voor een groter doel. In dit geval is dat doel Lucas vinden en het zwaard terugkrijgen.'

'Ik kan helpen met zoeken, misschien heeft hij het op een plek gestopt waar alleen bloedverwanten kunnen komen. Die zin kan ik misschien ook wel ontdekken.'

Ik had al een plan in mijn hoofd. Ik zou thuis al mijn spullen pakken en dan naar de hut gaan. Daar kon ik rustig nadenken en weten dat er een kleine kans was dat ze me vonden.

'Dus je vindt dat wij je moeten laten gaan om mee te helpen zoeken naar de Domat en naar Lucas? Snap ik dat nou goed?'

'Ja precies zo. Ik zou wel graag snel gaan, want ik word hier gek.'

'Jaja, dit is alleen niet mijn beslissing om te maken. Dit is een beslissing van de hele groep.'

Ze ging weer praten zonder woorden en uiteindelijk deden ze die stappen weer. Iedereen ging naar rechts, dat was of heel goed of heel slecht. Het was gelukkig de eerste, heel goed.

'Wij hebben besloten je te laten gaan, maar als we je weer willen opsluiten ga je zonder gezeur mee. Begrepen?'

'Duidelijker kan niet.'