The power of love [ Chanbaek Vhope] [Completed]

8

დილიდან დასახლებაში დავდივარ. ვგებულობ სიახლეებს და ვცდილობ, ყველას ყურადღება მივაქციო. დღეს ისე საშინლად ცხელა, როგორც არასდროს, ჩემ კიმონოში ეს დღე უფრო გაუსაძლისი ხდება. ვცდილობ საქმეები მალე მოვაგვარო და სახლში დავბრუნდე, რომ განვთავისუფლდე ამ სამოსისგან, მაგრამ სკოლის მოსწავლეების ხმა მაჩერებს.
-ანუ? უკვე გქონდა ყველაფერი ???
გოგოც სწრაფადვე პასუხობს და ცდილობს მეგობარი გააჩეროს.ჩემდა უნებურად ვუახლოვდები, რომ უკეთ მოვისმინო. რისთვის მჭირდება ეს ? არ ვიცი, უბრალოდ ცნობისმოყვარეობას დავაბრალოთ. გოგო გაუჩერებლად უყვება თავის მეგობარს რა და როგორ მოხდა. ტრიალდებიან წასასვლელად, მე კი სვეტივით ვარ აყუდებული მათ წინ და ნაბიჯს ვერ ვადგავ. წითლდებიან, მთხოვენ ისე მოვიქცე, თითქოს არაფერი გამიგიაა, რათქმაუნდა თავს ვუქნევ და გზის გაგრძელებას ჩვეულებრივად ვგეგმავ, მაგრამ არ გამომდის. ფიქრებში ვიძირები, დაახლოებით 15 ან 16 წლის გოგოებს უკვე აქვთ თავის საყვარელ ადამიანთან სექსი, მე და ჩანიოლს კი ჯერ კოცნის მეტი არაფერი გაგვიკეთებია. მინდა, მთელი გულით მინდა მასთან ვიყო, მისი ვიყო, სულ მას ვეკუთვნოდე გონებითაც და სხეულითაც. ყველაზე რთულია, საყვარელი ადამიანის გვერდით იყო და არ შეგეძლოს მისით ტკბობა. მშურს,ვაღიარებ ძალიან მშურს ამ გოგოსი, რადგან მან ის გააკეთა, რაზეც მე მხოლოდ ვოცნებობ . დღეს ჩანიოლთან მივდივარ, ერთი სული მაქვს, როდის გავა დრო. სახლში არც ისე ბევრი გასართობია, მაგრამ ვპოულობ რაღაცას რაც დროის გაყვანაში დამეხმარება. სულ საათს შევყურებ იმ იმედით, რომ უკვე წასვლის დროა. აი ის სანატრელი მომენტიც, სასწრაფოდ ვემზადები და სახლიდან გავდივარ.თითქმის სირბილით მივედი ჩანიოლის სახლამდე .
-საღამომშვიდობის ჩანი.
- კეთილი იყოს შენი მოსვლა ბექ, შემოდი .. დალევ რამეს ?
-არაა საჭირო .. ჩანიოლის ოთახში შევდივართ, საწოლის დანახვაზე მახსენდება 4 ან 5 ჯერ დაწყებული, მაგრამ დაუმთავრებელი საქმე. აშკარად გავწითლდი, რადგან ჩანიოლმა შემაჩერა და სახეზე დამაკვირდა .
- რა გჭირს ?? ყველაფერი კარგადაა ??
ოჰჰჰ ... კი ყველაფერი კარგადაა ...მართლა ყველაფერი კარგადა
- მოდი გამოვიცნობ ..ეს გამოხედვა მეცნობა .
ძალიან მცხვენიაა იმდენად, რომ ვერც კი ვბედავ თვალის გასწორებას. თავს ვხრი ალბათ ფიქრობს, რომ უკანასკნელი გარყვნილი ადამიანი ვარ.
- მეც მინდიხარ ბექი, ეს ხომ იციი არა ?
-ჩა ...ჩანიოლ .
ხელს მხრებზე მხვევს, მისკენ მატრიალებს, ნელა მიახლოვდება და მკოცნის. მალევე მშორდება მაკვირდება, ისევ მიახლოვდება და ახლა უფრო მომთხოვნად მკოცნის, პირს მაღებინებს მისი ენა ჩემში შემოდის, ეს პირველიაა, ასე პირველად მკოვნიის. წინა კოცნისგან განსხვავებულია, უკეთესიაა ახლა უფრო მეტად მინდა მასთან, ვიდრე აქამდე მაგრამ ორივე ვშეშდებით აბა ვინ გამოიცნობს რატომ ?? კი ნამდვილად კვლავ ჩანის დედა,ახლაც ყვირის და თავის უგემრიელეს ჩაის გვიზადებს.( მე მაპატიეთ ბავშვებოო ძაან ბურღავს ეს ქალი ტვინს მაგრამ რა ვქნა ?) .
- ბექიონ, თავისუფალი დღე როდის გაქვს ?
- მაგრამ !! მე თითქმის არ მაქვს დღე, როცა არ ვლოცულობ ან არ მივდივარ სადმე .
- მაშივ ვერ შევძლებთ სასტუმროში წასვლას ... მაგრამ რაცარუნდა იყოს, ვერ წავალთ ადგილობრივ სასტუმროში, რადგან შენ ძალიან ცნობილი ხარ და ეს შენი რეპუტაციისთვის არიქნება კარგი ... ამიტომ უნდა გამოვნახოთ დღე,როდესაც ორივე აქედან შორს წავალთ სადაც არავინ გვიცნობს.
- შენ გულისხმობ???
- მხოლოდ მაგას არა .. ჩვენ არ გვქონია მარტოებს პაემანი, მას შემდეგ რაც დავიწყეთ შეხვედრა..
მხოლოდ მე და ის აქედან შორს პაემანზე .. სიხარულისგან კი არ მივდივარ მივფრინავ. უკვე აღელვებული ვარ იმის მიუხედავად, რომ ჯერ დრო არ დაგვითქვამს .
- ბექიოონ!! საღამომშვიდობის .
- ტაე და ჰოპ ?? რასაკეთებთ თქვენ ორნი აქ ? როგორც იქნა თქვენ ორმა ...??
- შტერო !!! აქ მხოლოდ იმიტო ვდგავარ, რომ ამ ბიჭმა მითხრა, რომ ჩემთან საუბარი უნდოდა.
- ისე, მე შევთავაზე, რომ მის ოთხში გველაპარაკა.
- წადი შენი, მე ლუზერები ჩემ ოთახში არ მიმყავს .
- უკვე 10 საათია ასე, რომ მე წავალ თქვენ ორს შეგიძლიათ გააგრძელოთ ლაპარაკი.
- ბექი რამე კარგი მოხდა ? ძალიან გახარებული ჩანხარ.
- რაღაც გააკეთა ალბათ იმ ყურშასთან .
- არაა და ნუ ამბობ ასეთ უცნაურ რაღააცებს .
- შენ უკვე ერთ თვეზე მეტია რაც ხვდები, რა თქმა უნდა გექნებათ სექსი ახლაც და მერეც მორჩი უცოდველი ბიჭის თამაშს . ბექი გაბრაზებული ტოვებს თავის ძმას სახლში უკან მოუხედავად მიდის, ადგილზე კი გაოცებულ ჰოპს ტოვებს .
-მოიცა, მათ რა მართლა არ ჰქო...
- ჰოპიიიიი!!!
-რაა შენი პრობ...
- ეს იმას ნიშნავს, რომ შენ ამას მაშინვე აკეთებ როგორც კი შეხვედრას იწყებ ????
- წადი შენი გარყვნილოოოო.... ფეხს ისე ძლიერად ურტყავს, რომ საწყალი ტაე პირდაპირ ასფალტზე იშლება, მაგრამ სულაც არ სწყინს, აღელვებულიაა სჯერა, რომ ეს მათ შორისაც მოხდება და ამის რეალობად საქცევად ყველაფერს გააკეთებს .
ჰოპი ბექიონის ოთახს უახლოვდება, ფიქრობს შევიდეს თუ არა, მან ხომ ასე აწყენინა პატარა ბექის?! ძალას იკრებს კვლავ მკაცრ იერს იკრავს და ამ მასკას ამოფარებული კარებს დაუკაკუნებლად აღებს.იატაკზე მუხლებზე მდგობ ბექიონს აკვირდება, რომელმაც ისეთი მტრული სახით შეხედა, რომ ჰოპი რომ არ ყოფილიყავით მართლა შეგეშინდებოდათ.
- სანამ შემოხვალ ჯერ უნდა იკითხო!
- არ შემაშინო ახლა ამ გამოხედვით . მაგრამ რაცარუნდა იყო ბექი, შენ და იმ ყურშას ჯერ არ გქონიათ სექსი ასეა ხო?
-ესს... ეს ..
- ვიცოდიიი ... ძალიან ადვილი წასაკითხი ხარ .
- მოკეტე, უბრალოდ მარტო დამტოვე.
- აუ შემეშინდა .. და პრობლემა რაშია არ უდგება ?
- რეებს ლაპა... ეს არაა პრობლემა.
- მაშინ რაა ? შენ 22 წლის ხარ ის კი 23 ის.თვეზე მეტია ხვდებით,ახლოს ცხოვრობთ ერთმანეთთან, ერთმანეთის ოთახებში შესვლა თავისუფლად შეგიძლიათ და აქამდე რატომ არ გქონდათ არაფერი .?
- უბრალ ... ეჰჰჰ.... უბრალოდ დრო არ გვქონდა.
- მთელი თვე ?
- დედამისია ხმაურიანი.
- ჰაჰჰაჰაჰაჰაჰააჰ.. ოჰ ღმერთო მუცელი ...დედამისიი ?? ჰაჰაჰაჰაჰჰაჰაჰაჰაჰაა ..მაგარი მიზეზიაა .. კარგი გნახავ.
-ეჰჰ ?! სულ ესაა ?! შენ რა არ გაამხნევებ შენ პატარა ძმას, რომელიც დეპრესიაშია ?
- ჰაჰ ?! ჯანდაბა არა . რაც გინდა ის გააკეთე .
- ჰიონ ! შენ ოდესმე გაგიკეთებია ეს ? იცი როგორ ხდება ბიჭთან ?
ისეთი სისწრაფით სწვდა ჰოპი ბექიონის თმას და მოქაჩაა, ბექი აზრზეც ვერ მოვიდა რა იკითხა ასეთი რომ ასე გაამწარა .
- შენც ??? !! რა ჯანდაბა გჭირთ ?
-„მეც „ ???
მეორე დღისით, კიმონოში გამოწყობილი ბექი, გარეთ გასასვლელად ემზადებოდა, როდესაც დედამისმა შეაჩერა და უთხრა, რომ მამამისი სადღაც აპირებდა წასვლას ამიტომ მას აღარ მოუწევდა მეორე დღისით ლოცვების ჩატარება, რაც იმას ნიშნავდა, რომ მთელი დღე თავისუფალი იქნებოდა, რომ ეს სასწრაფოდ ჩანისთვის უნდა ეთქვა. ისეთი აღელვებული მივიდა ჩანიოლის სახლამდე, რომ წამით ჩანიოლს შეეშინდა კიდეც ..პარკში წავიდნენ სადაც პირველად აკოცეს ერთმანეთს. დაიწყეს პაემნის დაგეგმვა. ჩანიოლმა თქვა, რომ აჯობებდა მანქანით წასულიყვნენ, რადგან ამით დროს მოიგებდნენ. ბექი კი პატარა ბავშვივით აცეცებდა თვალებს .. და აი დადგაა ის დღეც, მაგრამ საშინლად წვიმდა ბექიონი ფანჯარაზე აკრული იყურებოდა გარეთ და არც კი სჯეროდა, რომ ასე არ გაუმართლა მაგრამ აჯობებდა ახლავე გასულიყო გარეთ,მანამ სანამ ჰოპი გამოიჭერდა და რამეს კითხავდა.ჩანიოლის სახლისკენ მიმავალს ტაე შეხვდა.
- სადმე მიდიხარ ბექიონ ?
- უბრალოდ გარეთ გამოვედი.
- ახლა გასაგებია სადაც მიდიხარ. პაემანი გაქვთ არა ?? თქვა და თვალებით ანიშნა უკან მიეხედა, სადაც ჩანიოლი ამაყად მოაბიჯებდა.
- მართლა მშურს თქვენი ... ცოტახანს ასე ჩაფიქრებული იდგა, შემდეგ თითქოს მწერის მოკვლა სცადაო, ისე შემოარტყა ხელები ერთმანეთს და გახარებულმა წამოიძახა ...- იციით რაა?! ჯობია გავრისკოო, მე დავპატიჟებ ჰოპს პაემანზე .