The power of love [ Chanbaek Vhope] [Completed]

16

-ჩანიოლ, ბექჰიონ, მანდ ხართ ?
- რა უცნაურია .
- ვითომ ჩაეძინათ ?
- არ მგონია, მაგრამ ზიკომ ბარათი გამომატანა ასე, რომ შევძლებ კარის გაღებას.
- და აქამდე რას ელოდებოდი ?
ბიჭი დაუფიქრებლად იღებს ბარათს ჯიბიდან და კარზე განთავსებულ, სპეციალურ ბარათისთვის გაკუთვნილ ადგილას არჭობს. კვლავ სახელურს აწვება, მაგრამ კარი კვლავ არ იღება.
- სულელი ხარ, უკუღმა მოათავსე ბარათი.
- ამდენი არ უნდა დამელია.
ხელ მეორედ ცდის შემდეგ, კარს თავისუფლად აღებენ, კვლავ ბექიონს და ჩანიოლს ეძებენ თვალებით .
- როგორც ჩანს აქ არ არიან . ამბობენ და თვალს კარგად მილაგებულ ოთახს ავლებენ .
- ალბათ სუფთა ჰაერზე გავიდნენ.
- მოდი ავიღოთ რაზეც მოვედით და დავბრუნდეთ ბარში.
რამდენიმე წუთიანი ლეწა მტვრევის შემდეგ როგორც იქნა იპოვეს სასურველი ნივთი .
......
კარადაში უცნაურ პოზაში მოთავსებული ბექჰიონი სუნთქვასაც კი ვერ ბედავს. სახე მთლიანად ასწითლებია უჰაერობის და ამ სიტუაციის გამო, მის ფეხებთან ჩანიოლია, რომელიც არ წყვეტს მისი პენისის გაღიზიანებას .
- როგორც ჩანს უკვე წავიდნენ .
ამბობს ჩანიოლი და მთლიანად, ტანით იწევა ბექიონისკენ მკლავებში იქცევს მის შეშინებულ სხეულს.
- ჩანი, ჩვენ ამ წუთას კინაღამ ...
საუბრის გაგრძელებაც კი უჭირს, ვერც კი წარმოიდგენდა ეს ორი თუ ოთახში შემოვიდოდა. რა მოხდებოდა კარი პირდაპირ რომ გაეღოთ, რომ დაენახათ ბექი და ჩანიოლი ერთად, თან ასეთ სიტუაციაში, როდესაც მათი სხეულები მათ არ ემორჩილებოდათ ?
- ჩანიოლ მგონი ჯობია დღესაც დავნებდეთ .
- მე ასე არ ვფიქრობ .
სწრაფად შორდება ბექის სხეულს და ქვემოთკენ იწევს სივიწროვის გამო რამდენიმედ უწევს მოკეცვა, რომ ჩაფიქრებული გეგმა განახორციელოს. როგორც იქნა მშვიდობით ჩააღწია დანიშნულების ადგილამდე, ხელში აიღო პატარა გამაგრებული ბექი და ზედმეტი მოძრაობის გარეშე, პირში მოიქცია. ნელა იწყებს მოძრაობას ზევიდან ქვევით და ნელ ნელა უჩქარებს, ბოლომდე იდებს ბექის პენისს და ისეთ ხმებს გამოსცემს, რომლის იგნორირებაც სიამოვნებისგან აკანკალებულ ბექს არ შეუძლია. მას არც კი სჯერა, რომ ჩანიოლი ამას აკეთებს, რომ ის მას მინეტს უკეთებს .
- ჩან... არ შეგ... ეს ხომ საზიზ.....
- ბექი მე შენი ყველაფერი მიყვარს, უბრალოდ არ გაინძრე და ისიამოვნე კარგი ?
ბექი თავს ისე ძლიერად აქნევს, რომ ჩანის სიცილი უტყდება.
- ასე თუ გააგრძელებ თავის ქნევას თავს მიარტყავ .
ამბობს და კვლავ შეწყვეტილ საქმეს უბრუნდება. ენას ატარებს პენისის თავის გარშემო და გრძნობს, როგორ უხტუნავს ბექს ტანი სიამოვნებისგან. ენით ნელა ქვემოთ იწევს და მთელ სიგრძეზე იწყებს ენის ტარებას .
- ჩანი საკმა... მეე......
თეთრი სითხე ტოვებს ბექის, ძალა გამოცლილ სხეულს და გარშემო იფრქვევა. ჩანიოლი ენას იტარებს ტუჩებზე, თავში კიდევ ათასი ბინძური აზრი უტრიალებს .
- ბექი კარგად ხარ ?
ჩანიოლს აკვირვებს ბექის ეს სიწყნარე. თავს წევს, რომ ბექის სახეს შეხედოს, დანახულით გაოცებულმა არ იცის რა იფიქროს, ან რა გააკეთოს. პირს აღებს თითქოს რაღაცის თქმა უნდა, მაგრამ კვლავ ხურავს .
.........
ბნელ ორმოში ვვარდები, ორმოში რომლიდან თავის დაღწევაც ყველაზე მეტად მინდა, მაგრამ შეუძლებელია. გარშემო უკუნითი სიბნელეა, ვცდილობ ჩანიოლს დავუძახო, დახმარება ვთხოვო მაგრამ ხმა არ მაქვს. გაქცევას ვცდილობ, მაგრამ არ შემიძლია, რაღაც ისე ძლიერ მიჭერს სუნთქვა მეკვრის. ყველაფრის და მიუხედავად საშინლად ცხელა, შუბლზე სისველეს ვგრძნობ და ნაცნობ სურნელს, სურნელს რომელიც თვალების გახელას მაიძულებს. თვალებს ვახელ ორმოს და სიბნელეს თავს ვაღწევ, ვცდილობ ოდნავ განათებულ ოთახში, რაიმე ნაცნობი ვიპოვო თვალებს გაუჩერებლად ვატრიალებ, მაგრამ არაფერია ნაცნობი გარდა სურნელის, რომელიც ასე ძალიან მიყვარს. თავს მარჯვნივ ვატრიალებ და ჩემზე მოკრულ ჩანიოლს ვამჩნევ, რომელსაც იმდენად ტკბილად ეძინა, რომ შემეშინდა ჩემი სუნთქვით არ შემეწუხებინა. თავს ვაღწევ მის მკლავებს და საწოლზე ვჯდები, შუბლიდან სველი მატერია ვარდება, იატაკზე კი სასმლით გაჟღენთილ ზიკოს ძინავს. ყველაფერი თავის ადგილს უბრუნდება, ნელ ნელა მახსენდება ბარი, დალევა, ჩანიოლი, კარადა და ღმერთო ნუთუ ჩამეძინა ? ეს როგორ მოხდა ? ჩანის ვაკვირდები, მცხვენია, ახლა ყველაზე მეტად მცხვენია. საწოლიდან ფრთხილად ვდგები, ვცდილობ ისე გავიდე ოთახიდან, რომ ვერავინ გაიგოს. ახლა შხაპის მიღება და დაფიქრება მჭირდება. დერეფანს ბარბაცით მივუყვები. კარგად განათებულ დერეფანში თვალები მტკივდება, კედელს ვეყრდნობი და ისე ვცდილობ გზის გაგრძელებას, მაგრამ ვიღაცის ხელი მაჩერებს, შეშინებული ვტრიალდები ხელის პატრონისკენ და ახალ გაღვიძებული ჩანიოლის მზერას ვაწყდები.
- ბექი კარგად ხარ ?
-მე ..მე უბრ...
- აქ რატომ ხარ ?
- ვიფიქრე, შხაპს მივიღებდი და გამოვფხიზლდებოდი .
იმდენად მცხვენია ვერ ვბედავ თვალებში შეხედვას, ბოდიშის მოხდაც მინდა, მაგრამ ამასაც ვერ ვბედავ, თავ დახრილი დასჯილი ბავშვივით ვდგავარ და საკუთარ თითებს ვაკვირდები. დაჟინებულ მზერას ვგრძნობ, რაც უფრო მეტად მაიძულებს თავის დახრას .
- ბექი ყველაფერი კარგადაა .. შემომხედე .
- ჩანი, ახლაც ვერ ვხვდები როგორ ჩამეძინა .
ვამბობ და წამით ვაწყდები ჩანიოლის მომღიმარ სახეს.
- რომ ჩაგძინებოდა ამდენს არ ვინერვიულებდი, გული წაგივიდა, არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა ამიტომ კარადიდან გამოგიყვანე და საწოლზე დაგაწვინე.

.......
საუნის მაგვარ ადგილას მივდივართ. ტანზე ვიხდი და ბასეინისკენ ვტრიალდები, სადაც წყალში უკვე ჩასულ ჩანიოლს ვხედავ. ტიტლიკანა ფეხაკრეფით მივდივარ და წყალში სწრაფად ჩავდივარ. სასაცილოა, მაგრამ მცხვენია როდესაც შიშველი ვარ ჩანიოლის წინ. მის გვერდით ვიკავებ ადგილს და სათქმელ სიტყვებს თავს ვუყრი.
- ჩანიოლ ვიცი, რომ გული წამივიდა ამისთვის ძალიან ვწუხვარ. მე ვარ ერთადერთი ვინც ამით სიამოვნება მიიღო, ძალიან მცხვენია .
- ბექი ამას კიდევ გაიმეორებ და ვიჩხუბებთ .. იცი,იცი რომ საკუთარ თავზე მეტად მიყვარხარ და როგორ ფიქრობ იმ მომენტში სიამოვნებაზე ვფიქრობდი, როცა გულ წასული დაგინახე ?
- მაპატიე.
თავს ვხრი მოსაბოდიშებლად, მაგრამ სითხე მხვდება სახეში იმდენად მწარედ, რომ მზად ვარ ვიყვირო მაგრამ თავს ჩანიოლი მიჭერს .
- ბექი გეყოფა სახის წყალზე რტყმა .. ყველაფერი კარგადაა, შემდეგში მეც მივიღებ სიამოვნებას .
ფეხზე იმდენად სწრაფად ვდგები ვერც კი ვაანალიზებ, რომ სრულიად შიშველი ვარ. დაჟინებულ მზერას ვაპყრობ გაკვირვებულ ჩანიოლს და რაც შემიძლია ხმამაღლა ვამბობ.
- ახლავე ... ახლავე მინდა შენი პენისი ჩემ პირში .. ამას გავაკეთებ აქვე და ახლავე .
- მე მაპატიეთ არ ვიცოდიი, რომ მცოდნოდა მართლა არ მოვიდოდი. უბრალოდ ვიფიქრე რადგან დილის ოთხი საათია არავინ იქნებოდა, თან გუშინ ღამე გარკვეული მიზეზების გამო ( წითლდება ), ვერ მოვახერხე ამ აბაზანის ნახვა ... არ მინდოდა ხელის შეშლა.
- რეებს ლაპარაკობ თაე ?
...........
ერთი ღამე და ორი დღე ისე სწრაფად გავიდა, რომ პატარა ლამაზ სიზმარს დაემსგავსა. მაგრამ იყო ამ ხალხში ადამიანი, რომელიც ამ პატარა ლამაზ სიზმარს ნამდვილ კოშმარად თვლიდა, ამ კოშმარიდან თავი დაღწეულად მხოლოდ მაშინ ჩათვალა, როცა თავის პატარა ქალაქს მიუახლოვდა. რაც იმას ნიშნავდა, რომ ის მალე ნახავდა ადამიანს, ადამიანს რომლის გარეშეც ყველა და ყველაფერი აზრს კარგავს. დიდიხნის ლოდინის შემდეგ დადგა ის მომენტიც , როდესაც თაეს ჩამოტანილი საჩუქრები უნდა გადაეცა ჰოპისთვის, რომელიც რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს იმაზე ეჩხუბებოდა, ყურებამდე შეყვარებულ და გაკრეჭილ თაეს, რომ ამდენ რაღაცას ვერ შეჭამდა .