The power of love [ Chanbaek Vhope] [Completed]

10

სახლისკენ მიმავალ გზაზე არიან. მანქანაში ისეთი სიჩუმეა,რომ რაღაც მომენტში შიშისაც მოგგვრის. ორივე გზას შეჰყურებს, მაგრამ ორივეს თავში სხვადასხვა რამ ხდება. ბექიონი იმდენადაა შერცხვენილი, რომ ახლა მხოლოდ ამ მანქანიდან გადასვლა და სიკვდილი უნდა, ვერ წარმოედგინა ასეთი, რამ თუ მოხდებოდა. ყველაფერს წარმოიდგენდა ამის გარდა, მისი ოცნებები დაიმსხვრა. რეალობა იმაზე ცუდი აღმოჩნდა ვიდრე წარმოედგინა, თავს საშინლად გრძნობდა სცხვენოდა, რომ იმედები გაუცრუა ჩანიოლს,რომ ასეთ მომენტში დატოვა მარტო.
- ბექი, გეყო თავის დადანაშაულება.
- მაგრამ ყველაფერი ჩემი ბრალია .
- შენ ხომ არიცოდი? ყველაფერი კარგადაა.
- მე უბრალოდ, ვერც კი წარმოვიდგენდი, რომ ასეთი მტკივნეული იქნებოდა.
- გპირდები, ამაზე ვიმუშავებ, რომ შემდეგში ასე ძალიან აღარ გატკინო. რადგან ძალიან მინდა ამის შენთან გაკეთება.
მთელი გზა სიჩუმეში გალიეს, ვეღარ ბედავდნენ ხმის ამოღებას. მაგრამ ეს სიჩუმე ამ მომენტში ორივეს ჭირდებოდა, ჭირდებოდათ დაფიქრება ყველაფერზე, რაც მოხდა და რაც შეიძლება მომავალში მომხდარიყო. მათ ხომ ვერ დაასრულეს დაწყებული საქმე და შუა გზაში გაჩერდნენ.ვეღარ შეძლო ბექიმ მეტი ტკივილის ატანა და უბრალოდ სთხოვა ჩანის, რომ დაესრულებინა ეს ყველაფერი. ძალიან ძნელი იყო ჩანიოლისთვის ამის გაკეთება, რა თქმა უნდა , მას ხომ ასე სურდა ბექი, უნდოდა ბოლომდე მიეყვანა, მაგრამ ვერ გააკეთა,არ შეეძლო თავის სიამოვნებაზე ეფიქრა მხოლოდ და ბექისთვის ტკივილი მიეყენებინა, მისი ამდგარი და გაცხელებული ასო ფრთხილად გამოიღო ანუსიდან და სასწრაფოდ სააბაზანოში შევიდა. ახლა ყველაზე მეტად დამშვიდება უნდოდა. მასტურბირება დაიწყო და რამდენიმე წუთში გაათავა კიდეც. ასე საშინლად დასრულდა, მათი პირველი ღამე .
სახლიდან ცოტა მოშორებით ჩამოვედი, ჩანის ვუთხარი, რომ აჯობებდა ცოტა სუფთა ჰაერზე გამევლო, მგონი მართალიც აღმოვჩნდი. წვიმის სუნი ამაზე ხომ პატარაობიდან ვგიჟდებოდი?! აუჩქრებლად ვადგავ ნაბიჯებს, მინდა ეს მომენტი დიდხანს გაგარძელდეს, რომ უკეთ დავფიქრდე, გარშემო არავინ მხოლოდ წვიმა მე და სიბნელე. მაგრამ თითქმის სახლთან ვარ, როცა გარე განათების ბოძთან ორი სხეული შევამჩნიე, ძედმეტად ახლოს დგანან ერთმანეთთან. თვალებს ჯერ უკეთ ვახელ, შემდეგ ვჭუტავ, იქნებ ახლა მაინც გავარჩიო, მაგრამ სანამ ახლოს არ მივედი თვალებს არ დავუჯერე. ჰოპი ბოძზეა აკრული მას კი ზემოდან თაე დაჰყურებს, როგორც რომანტიულ ფილმებშია. ჩემი მისვლა ვერც კი შეამჩნიეს, სანამ გაკვირვებულს არ ამომხდა.
-ჰოპი და თაე ??!!
- ოჰ საღამომშვიდობის ბექ.. იმედია ისიამოვნე შენი პაემნით. მეუბნება და თავისი სიწითლის დასამალად, ცოტათი სიბნელისკენ იწევს, თავის ქექვას იწყებს და უაზროდ თვალების ცეცებას .
- რა თქმა უნდა, ძალიან ვისიამოვნე. მაგრამ თქვენ ამ დროს აქ რას აკეთებთ ?
აი აქ კი თაეს გაბრწყინებული სახით და ჩემი ძმის მკაცრი გამოხედვით, თითქმის მივხვდი სიტუაციას, მაგრამ მაინც დავაცადე თაეს პასუხის გაცემა.
- ჩვენც პაემანი გვქონდა ბექ, წარმოგიდგენია ჩვენი პირველი პაემანი .
- უგჰ ... მოკეტე ეს სულაც არ ყოფილა პაემანი.
- ჩვენ წავედით ფილმის სანახავად, მერე ერთად ვივახშმეთ, ახლა კი სახლამდე მოვაცილე .
- უბრალოდ, მაგ ფილმის ნახვა ძალიან მინდოდა და რადგან შენ იხდიდიი უარი აღარ ვთქვი, სულ ესაა და არანაირი პაემანი.
„ მათ უფრო ქონდათ პაემნის მსგავსი პაემანი, ვიდრე მე და ჩანის .„