Chapter 14
Future Mrs. Jonathan Lopez?
Ngayon na ang alis ng pamilya ko, pati na rin ng iba pang katulong sa bahay, bakasyon na eh. At si Billy? Nag-aayos na rin sya nung ibang bagay na kailangan nya sa pag-stay sa unit ko.
Glenda: Oh, paano Billy, ikaw na muna ang bahala kay Nathan. At ikaw Nathan, mag-behave ka. (para saan naman ang tingin na yon? Kinakabahan lalo tuloy ako.)
Marlon: Nathan…alam mo na! pareho nating alam, kaya mag-tino ka! Pero samantalahin mo na rin ang pagkakataon na binigay ng pagkakataon sayo. GO FOR THE GOLD! Hahaha!
Anakteteng! Ano bang ibig sabihin ni Sir Marlon? Kinakabahan na talaga ako ah, pwede bang kila Ate Doray na lang ako mag-stay?
Ran: Nanny, I will miss you. I’ll buy you na lang many pasalubong.
Billy: I will miss you baby. You take care ha, wag matigas ang ulo, para hindi magalit si Mommy at si Daddy ha.
Monina: Ate Billy, I’ll buy you some clothes there.
Billy: and saan ka kukuha ng pambili mo?
Monina: secret.
Gio: manghihingi ka lang kila Mommy ee. Ate Billy, maghahanap din ako doon ng pasalubong ko para sayo.
Billy: ang swerte ko naman sa mga alaga ko, lahat sila bibilhan ako ng pasalubong.
Gio: syempre naman, para makalimutan mo yung trauma na mararanasan mo sa mga darating na araw.
TRAUMA??? JUSKO PO, pwede bang isama nyo na lang ako Mam Glenda, Sir Marlon?
Glenda: wag mo namang takutin si Billy, sige kayo, baka pagbalik natin wala na sya.
Ran: bad ka kasi Kuya Gio. Nanny, kailangan pagbalik ko, andito ka pa rin ha.
Billy: of course Ran.
Nathan: paano naman ako, wala ba kayong balak na pasalubungan ako?
Monina: mayaman na ka Kuya, pumunta ka na lang doon.
Gio: oo nga naman. For sure walang bagay sayo doon, masasayang lang pera namin kapag binili ka pa naming ng kahit na ano.
Ran: kuya Nathan, you take good care of my Nanny, don’t make her cry. Be kind to her.
Awwww! Touch naman ako kay Ran, talagang love nya ako. Kaya naman ikaw Sir Nathan, take good care of me, and be good to me.
Nathan: don’t worry Ran, I’ll take good care of your Nanny. Gusto mo ipapasyal ko pa sya palagi eh.
Billy: anong akala mo sa akin, pet mo? Asar!
Monina: kuya naman kasi, yung katangahan, iniiwan sa cabinet.
Gio: hahaha. Tama ka jan Mons.
Glenda: tara na mga anak, baka ma-late tayo sa flight natin.
Marlon: Billy, ikaw na ang bahala sa panganay namin, alagaan mong mabuti yan, kulang kasi yan sa kalinga this past few months.
Daddy naman, nakakahiya. Kulang daw ako sa kalinga! Pero sige na nga, kung si Billy ang kakalinga sa akin, ok na ok.
Billy: sige po Sir Marlon. Ingat po kayo. Enjoy po.
At umalis na sila Ran, paano na ako ngayon? ANONG PAANO KA NGAYON BELINDA? AYAN SI NATHAN OH! Haaaaaa! Oh my good Lord, bakit naman po binigyan nyo ako ng ganitong kalaking problema. Ang laki-laki na po nya oh, kailangan ko po ba syang alagaan at bantayan?
Nathan: tara na Billy. Pumunta na tayo sa unit ko. ay oo nga pala, daan na muna tayo ng supermarkret, wala ng laman yung ref ko eh.
Billy: sige po sir Nathan.
Nathan: ayan ka na naman sa Sir, Sir mo na yan. Nathan na nga lang diba?
Billy: ok, fine. Eh di Nathan na kung Nathan.
Sumakay na kami sa kotse ko at pumunta sa isang supermarket. Kahit ano yata ang isuot nitong si Billy bagay sa kanya, imagine, isang skinny jeans at isang simpleng blouse lang ang suot nya and yet, ang ganda pa rin nya sa paningin ko.
Nathan: alam mo Billy, nakaka-inggit ka.
Anu daw? Ako, nakaka-inggit? Ano naman ang kainggit-inggit sa akin? Wala na akong pamilya, isang yaya lang, walang sariling business. Anong nakaka-inggit don?
Billy: ano naman ang nakaka-inggit sa akin?
Nathan: kasi mahal na mahal ka ng mga kapatid ko, feeling ko nga, mas mahal ka pa nila kesa sa akin.
Billy: I can’t blame them.
Nathan: what?
Billy: ang sabi ko, hindi naman siguro. Syempre mas mahal ka nila compare sa akin. Nasasabi mo lang yon kasi lagi kang wala before sa bahay nyo. Sir, pwedeng magtanong?
Nathan: pwede, pero sa isang kondisyon, Nathan na LANG ang itawag mo sa akin, isang beses mo pa akong tawagin ng Sir, gagawin na kitang Mrs. Jonathan Lopez.
Yan ang mga banat Nathan. Buti kung pumayag yang si Billy na magkaron ng isang asawa na daig pa ang sumpong nya kapag nagkakaron ng period.
Billy: NATHAN!!! Pwedeng magtanong?
Nathan: ano yon?
Billy: bakit ba naisipan mo na bumukod sa pamilya mo? Ganon ba talaga kapag may sarili ng business o kaya trabaho?
Nathan: I want to try live outside my comfort zone. Nasanay kasi ako na laging nanjan si Nanay Lita, si Mommy, si Daddy, gusto ko naman na subukan mamuhay na ako lang mag-isa. Gusto kong malaman kung kakayanin ko ba, at first mahirap, but eventually, I get used to it.
Billy: you mean, ikaw ang lahat ng gumagawa ng gawaing bahay? Naglalaba, nahuhugas ng pinggan, nagpa-plancha, as in all household chores?
Nathan: sa lahat ng sinabi mo, wala akong ginagawa.
Billy: eh bakit humiwalay ka pa ng bahay? Eh kakailanganin mo rin naman pala ng katulong?
Nathan: I can’t leave without a yaya, I admit. Pero…basta, mahirap ipaliwanag.
Billy: bumukod ka ng bahay kasi, gusto mong magawa yung mga bagay na hindi mo nagagawa nung sa bahay nyo pa talaga ikaw nakatira. First on your list, kapag may sarili ka ng tinutuluyan, you can bring different girls everynight, everytime you want to sleep with a girl beside you, pwede, kasi wala ng magbabawal sayo. Second, you can stay up all night; drink all the beers in your ref. And so many other bachelor reasons out there. Right?
Nathan: tara na, baba na tayo, nandito na tayo sa supermarket.
Hay nako, mga lalake talaga. Sakit sa ulo. Kunwari, they want to live independently just to try if kaya nila. But thue reason is syempre, pwede silang abutin ng umaga sa lansangan, uminom ng want-to-sawa, magdala ng kahil na ilang babae, and all those stupid mens crap.
Billy: tama ba ako?
Nathan: let’s not talk about that.
Guilty kaya ayaw ng pag-usapan. Hay nako, mga lalake nga naman, ang hirap intindihin.
