Gölge |texting

Az kaldı gül güzeli

Afra dersleri bitince eve gitmeye başladı.Emre ile gözleri birleşince Afra ona karşı ön yargıyla yaklaştığı için özür dilemek istiyordu.Emre'nin yanına doğru yürüdü afra.

''Özür dilerim...yani söylediklerim için''

Emre gülümseyip elini boş ver dercesine salladı.

''Unuttum bile''deyip omuz silkti.

Afra da gülümsemeyle karşılık verdi.Bu konunun uzamamasına sevinmişti.Bir de bunu dert etmek istemiyordu.

Emre'yle beraber yürümeye başladılar. Emre'nin evi biraz geride kalmıştı ama Emre, Afra'yla yürümek istediği için bunu Afra'ya söylememişti. 

Emre konu bulmaya çalışıyordu ama utandığı için konu bulamamıştı.Elini ensesine atıp sıkıntıyla bir nefes verdi.

Afra da anlamıştı ama onun bu halleri ona komik geldiği için sesini çıkartmamıştı.

''Çiçekler ne güzel değil mi?''diye soran Emre avuç içini alnına vurmuştu.Konu bulacağım diye kendini rezil ediyordu.Afra gülümseyip ''Ya evet, aynen öyleler'' dedi.

Afra'nın evine geldiklerinde Afra Emre'yle vedalaşıp ayrılmışlardı.Emre evine dönerken Afra da içeriye girip pijamalarını giymişti.Bu gün iş yerine gitmeyeceği için rahat takılmak istiyordu.Pijamalarını giydikten sonra bir şeyler atıştırıp ders çalışmaya başladı.Geleceği için çocukluğunu karartmıştı.Çocukluğunu yaşatmamışlardı Afra'ya.Üzgün halinden arınıp hırsla ders çalışmaya başladı.

Gölge Afra'nın içinde yanan ateşi çok iyi anlıyordu,kendisi de öyle acı çekiyordu çünkü.Onları bu hale getiren herkesin cezasını kesecekti sadece doğru zamanı bekliyordu.Afra için az da olsa içindeki çocuğu yaşatacaktı.Onlar hiç çocuk olamadılar.Birlikte yaşlanmayı değil,Birlikte çocuk ruhlu olmayı istiyordu Gölge. Afra'nın hayatını pamuk şeker gibi yapmak istiyordu. iç çekip sigarasından bir nefes çekti.Karşısında hırsla ders çalışan pijamalı tatlılık abidesi Afra vardı.Onun bu hali gölge de bir gülümseme oluşturdu.Kendi kendine fısıldadı gölge.

''Az kaldı gül güzelim,çok az kaldı.Çocukluğumuza tekrar döneceğiz sana söz veriyorum!''