Gölge |texting

FİNAL

Multi: Enişteniz GÖLGE

''Gölge sen misin yani?''

''Evet''

Afra'nın karşısında, çocukluğunda beraber bataklıktan kurtulduğu Yavuz vardı.Afra şaşkına dönmüş ne söyleyeceği hakkında en ufak bir fikri yoktu.Kelimeler ağzından bağımsız çıkıyordu.

''Ama sen bizi çok önceden bırakıp gittin.Bu nasıl olur?''

''Ben sizi bırakıp gitmedim.İntikam uğruna hayallerinizden vazgeçmemeniz için hepimizin intikamını almaya gittim.''

Afra olanları anlamıyordu.Yavuz onları çok önceden bırakıp gitmiş,bir daha hiç karşılaşmamışlardı.Onu en son gördüğünde Afra 18, Yavuz ise 19 yaşındaydı.Hiç bir şey söylemeden onları bırakıp gittiğini sanıyorlardı.Yavuz'un yokluğunu zor alışmışlardı ve şimdi tekrar karşılarına çıkmıştı.Anlam veremedi Yavuz'un söylediklerine.

''Nasıl yani?'' 

Yavuz Afra'nın omuzlarından tutup sandalyeye oturduktan sonra kendisi de karşısına oturup derin nefes aldı ve anlatmaya başladı.

''Sen ve Ali hiç bir zaman gerçek hayallerinizi birbirinize söylemiyordunuz.Sadece intikam hırsıyla doluydunuz ve hayatınızı sırf onlar için dilediğiniz gibi yaşayamayacaktınız.Benim hayalim hiç olmadı.Yenilgiyi kabul edip kaderime boyun eğdim hep.Kaybetmek benim doğamda vardı.O bataklığa düşmekte en büyük felaketimdi zaten.Çocukluğumun yıkımını yaşadım ben.Sizin hep hayalleriniz oldu,gerçek olan hayalleriniz bunlar olmasa da yaşamak için bir nedeniniz vardı.Benimse sadece yaşadıklarım.Kendime söz verdim.Size gerçek hayallerinizi yaşatacağım adına.Bir mafya lideriyle karşılaştım.O mafya lideri sanki bana gönderilmiş ödül gibi avucuma düşmüştü.O adam da çocuklara bunları yaşatana cezasını veriyordu zaten.Birlik olmak istediğini söyledi.Kabul ettim ve sizi korumak adına yanınızda kalmamak gerektiği için o adamın yanına yerleştim.Bir kaç yıl sonra o adam bir çatışmada öldürülünce büyüklerden oldum ve o adamın yerine geçtim.Yıllardır aradım o çocuk çetesini.Her elimize bir bilgi ulaştığında adamlar toz oluyordu.En sonunda kesin bir kanıt bulduğumuzda depolarını basıp onların işini bitirdik ve oradaki diğer çocukları da kurtardık.Sizin için artık tehlike de kalmamış oldu ve karşına çıkabildim sonunda.''

Afra hüzün ve mutlulukla Yavuz'a bakıyordu. Onun gölge olması aklının ucundan bile geçmemişti.Aklına takılan son soruyu utanarak da olsa sordu. 

''Peki mesajlarda söylediklerin doğru mu?''

Yavuz sırıtarak  ''Hangi söylediklerim?''diye sordu.Afra utançtan kızarmıştı.

''Hani sevdiğini söylemen falan''diye mırıldandı.Yüzünü yere eğmiş Yavuz'a bakmıyordu.

Yavuz,Afra'nın çenesinden tutup yüzünü,yüzüne sabitledi.

''Ben seni o bataklıkta bana elini uzattığın günden beri seviyordum.Çocukluğum,gençliğim hep seni severek geçti.Yaşlılığım da, da sen beni sev sene Gül güzelim''

Afra ağlayarak karşısındaki adama hiç tereddüt etmeden kemiklerini kırarcasına sarıldı.Yavuz da mutluluktan ağlamaya başlamıştı bile.Afrayı bırakırsa ellerinden uçup gidecekmiş gibi sarıp sarmaladı,sonra da kulağına fısıldadı.''Senin bana kemiklerimi kırarcasına sarılıp,benim senin omuzunda ağlayacağımı söylemiştim de inanmamıştın''dedi.Afra kıkırdayarak daha çok sokuldu Gölgesine.

''Seni seviyorum gül güzelim''

''Seni seviyorum gölgem''

Onlar yaşadığı hayatı kendileri seçmemişlerdi.Ezildiler,küçücük bedenleriyle ölümle burun buruna geldiler,insanların nefret dolu bakışlarını gördüler,küçük bedenlerinde kocaman yürekleriyle büyüdüler ama o harabede hiç bir zaman birbirlerini bırakmayıp,birbirlerinin ailesi oldular.Şimdi gerçekten bir aile olmanın zamanıydı. Gölge'nin gül güzeli masalı asıl şimdi başlıyordu.Onların acılarına,mutluluklarına ortak oldunuz. Ee artık düğünlerine de hepinizi bekliyoruz.

***OKUYUN LÜTFEN!

Sevgili okurlarım şimdiye kadar bana destek veren herkese teşekkür ederim.Umarım beklentilerinizi karşılayan bir final olmuştur.

Bu kitabı yazarken istediğim şey sokak çocukları ya da bunun gibi zor hayat yaşayan insanlara karşı olan ön yargıyı biraz da olsa yıkmaktı.Onların hissettiklerini biraz olsun hissetmenizi istedim.Sokakta gördüğünüz üstü başı yırtık diye alay edilen insanlara elinizi uzatıp onlara ufak da olsa yardım ederseniz onlarda unutulmayacak kadar bir yere ve sevgiye sahip olursunuz.Onlar bu hayatı kendileri seçmiyor ve onlara yapılan hakaretleri,kötülükleri hak etmiyor.Umarım vermek istediğim mesajı ve duyguyu almışsınızdır.Sizden istediğim yardıma ihtiyacı olan insanlara yardım eli uzatıp yapabileceğiniz en ufak bir yardımı onlardan esirgememeniz.Hiç yardım edemiyorsanız bile onları ezmek,küçük görmek yerine sıcak içten bir gülümseme ile onların içini ısıtmanız onlar için yeterli olacaktır.Sizlere inanıyorum ve hepinizi seviyorum umarım söylediklerim vicdanınızda bir yer edinmiştir.

Yazdığım ya da yazacağım diğer kitaplarda görüşmek üzere ,kendinize çok iyi bakın.