Yetimhane

Bölüm17 - Beni Önemsediklerini Düşünmüştüm

"Mila! Mila, bekle!"

Elly'nin kolumu tutup beni kendine çevirmesiyle dengemi kaybetmiş ve ona doğru düşecek gibi olmuştum.

Kolumu ondan kurtarmaya çalışırken "Bırak," dedim sessizce. Aslında ona bağırmak istiyordum ama o an için ses tonum bir fısıltıdan daha fazlası değildi.

"Mila, her şeyi yanlış anladın! Düşündüğün gibi bir şey değil!"

"Nasıl bir şey peki, Eliesha?" diye sordum.

Ses tonum hâlâ sakinliğini korurken Eliesha'nın göğsü hızlı hızlı inip kalkıyor ve elleri de git gide titreyişini arttırmaya başlıyordu.

Gözlerinden birkaç damla yaş ard arda yanağından aşağıya süzülürken kaşlarımı çattım. Ve bir adımla aramızdaki mesafeyi kapatıp kazağımın koluyla gözlerini kuruladım.

"Sana kaç kere ağlamandan hoşlanmadığımı söylemiştim," dedim geri çekilirken.

Eliesha elimi çekmeme izin vermeden havada tuttu ve ikimizin elini de göğsünün üzerinde birleştirip "Lütfen, Mila," dedi. "Lütfen... Gerçekten yanlış anladın."

Yüzüne ve gözlerine baktım dikkatlice. Gerçekten de çok üzgün ve çaresiz bakıyordu.

Ama ben de öyleydim.

Üzgündüm. Çaresizdim. Ve fazlasıyla bitkindim.

Artık yorulmuştum.

Eliesha'nın elinden elimi çektim ve "Sen, benim bu dünyada güvendiğim tek insandın, Elly," dedim tüm kırgınlığımı fısıltı hâlindeki sesime yansıtarak. Sonra kafamı iki yana salladım ve "Her neyse," dedim. "Boşver."

Söylediğim cümle ve ona Elly  demem yüzünden daha da fazla ağlamaya başlamıştı.

Gözündeki yaşları tekrar silmeye yeltenmedim ama yine de yavaşça gözlerine bakıp "Bunları daha sonra konuşalım, tamam mı?" dedim cevap beklemeden.

Daha da fazla bu manzaraya katlanamayacağımı anlayıp arkama döndüm ve arabama doğru yürümeye başladım ardından. Her adımımda sanki arabayla aramdaki mesafe daha da açılıyordu ama yine de pes etmedim ve yürümeye devam ettim. Ta ki Elly arkamdan ismimi bağırana dek:

"Mila!"

Yavaşça, sırtıma bakmakta olan gözlerini kendi gözlerimle buluşturdum ve arabaya binmeden önce, ağlamasının daha da şiddetlenmesine sebep olan o tek cümleyi söyledim:

"Bana yalan söylememen gerekirdi, Eliesha."

○○○

Arabayı evin önünde park ettim ve hızla indim içinden. Evelyn hâlâ evdeydi ve sanırım -her ne kadar istemesem de- onunla yüzleşmem gerekiyordu.

Apartmanın kapısından içeri girdim ve merdivenlere doğru çevirdim adımlarımı. Asansör kullanmak istememiştim; merdivenler daha fazla zaman kazandırırdı bana düşünmek için.

Düşündüm.

Yavaş yavaş geçirdim cümleleri beynimden.

Hemen evimden defol git!  diye bağırmalı mıydım?

Bir daha yüzünü dahi görmek istemiyorum!  mu demeliydim yoksa?

Ya da Cevap istiyorum, her şeyi anlat bana!  mı?

Korkuyordum. Elly'le aralarında nasıl bir ilişki vardı bilmiyorum ama duyacağımı düşündüğüm şeyler ölesiye korkutuyordu beni.

Kırılmıştım. Hatta içimde bir küsmüşlük bile vardı her ikisine karşı.