Yetimhane

Bölüm13 - Üzgünüm Sarah. Benden Buraya Kadar

"Mila?"

Elly saçlarımı okşamayı bırakıp adımı seslendiğinde, kapattığım gözlerimi usulca geri açtım.

"Efendim?"

"Uyuyup uyumadığını merak ettim sadece."

Kafa salladım ve "Henüz değil," dedim. "Önce Bay Logan'ı arayıp durumumu ve bugün işe gidemeyeceğimi söylemem lazım."

"Ben ararım," dedi Elly hemen. "Hem anaokuluna da telefon açmam lazım zaten."

Yattığım kucağında pozisyonumu değiştirip Elly'nin yüzüne baktım ve "Neden?" diye sordum.

"Seninle kalacağım çünkü."

"Gerek yok, Eliesha. İşe git sen."

Eli tekrar saçımı buldu ve yavaş yavaş okşarken "Olmaz," dedi. "Seni böyle bırakıp bir yere gitmem."

Derin bir iç çekip gözlerimi kapattım.

"Bana hâlâ kızgın mısın, Mila?"

Gözlerimi açmadan "Bunu benim sormam lazım değil mi?" diye sordum. "Yüzüğünü konsolun üzerine bırakıp giden ben değilim."

İmalı cümle kurmayı sevmesem de başka nasıl tavrımı göstermem gerektiğini bilmiyordum. Önce beni dinlemesi, daha doğrusu bana inanması gerekirdi. Sonuçta biz yıllardır birlikteydik; beni en iyi onun tanıması lazımdı.

Bir anda alnımda bir baskı hissedince gözlerimi açtım. Elly eğilip alnını alnıma yaslamış ve sessizce ağlamaya başlamıştı.

"O yüzükle birlikte kendimde neler bıraktığımı tahmin bile edemezsin, Mila." demişti. "Ne kadar acı çektiğimi bilemezsin."

Uzanıp yanağını okşadım ve "Bunlara ne gerek vardı, Eliesha?" diye sordum. "Bu zamana kadar hep sen vardın. Bundan sonra da sen olacaksın."

Bir süre sessiz kalmış ve ağlamaya devam etmişti. Tekrar konuşmaya başladığındaysa sorduğu soru, afallamama sebep olmuştu:

"Peki ya Sarah?"

Elimi yüzünden çekerken o da kafasını kaldırıp gözlerime bakmaya başladı.

"Her zaman yanında benim olmuş olmam bir şeyi değiştirir mi? Benden bile önce Sarah vardı hayatında."

Bir süre diyeceği şeyi düşünür gibi bekledi ve sonunda kafasını çevirip "Bazı geceler hâlâ onun adını sayıklıyorsun uykularında," dedi. "Bunun ne kadar can sıkıcı bir şey olduğunu biliyor musun?"

İstemesem de gözlerimi kaçırdım ve "Çocukluğumun büyük kısmını o oluşturuyor, Eliesha," dedim. "Bu garip değil. Garip olan, senin ölmüş birini kıskanıyor olman."

"Ölmüş olması bize huzur verdiği anlamına gelmiyor. Bu zamana kadar ettiğimiz bütün kavgaların sebebi hep oydu."

Derin bir nefes aldım tekrardan sinirlenmemek için. Haklıydı. Eliesha için konu hep Sarah'dı. Onu ne kadar sevdiğimi -gerçi içkili olduğum bir gün Sarah yaşarken ona aşık olduğumu söylemiştim- biliyordu. Ve bu yüzden de her zaman tartışma konularımızı muhakkak ona bağlıyordu.

Ben nefes almak dışında bir tepki vermeyince Elly de aynı şekilde iç geçirmiş ve "Bugün sana bu soruyu son kez soruyorum, Mila," demişti. Tanrım, işte geliyor!

"Sevdiğin kişi ben miyim yoksa Sarah mı? Vereceğin cevap sana olan sevgimi bitirmeyecek. Ama aramızdakiler bitecek. Ve söz veriyorum, bir daha da bu konu yüzünden canını sıkmak için yanında olmayacağım."