Yetimhane

Bölüm24 - "Bir Yerlerden Tanıdık" Hissi

Gözlerim bana oyun oynuyor olmalıydı. Hayır o... O olamazdı.

"Hahah, Mila, o şaşkın bakış da ne öyle? Benim olabileceğimi tahmin etmiyor muydun yoksa?"

Yüzündeki iğrenç sırıtış silinmiyor, beni oturduğum rahatsız sandalyeye bir çivi gibi çakıyordu.

"Sen... Nasıl olur...?"

"Bağlantıları olan tek kişi sen değilsin, Mila. Bana yaptıklarının yanına kalacağını mı sandın? O kadar mı aptalsın yani?"

Ben bir şey söylemeyince konuşmasına devam etti:

"Ne kadar uzun süredir senden alacağım intikamın planını yaptığımı biliyor musun?"

İğrenç bir kıkırdayışla yüzüme baktı ve ellerini iki tarafına açıp "Nasıl, beğendin mi senin için hazırladığım bu planı?" dedi. "Hepsi senin için. Hepsi, sadece sana özel."

Dişlerimi sıkıp kısık gözlerimi yüzüne kilitledim.

"Bunların hepsini yapan sendin demek.." dedim tıslayarak. "Bunun... yanına kalacağını mı sanıyorsun gerçekten... Brooke?"

Yine kıkırdadı.

Ve gülümseyişi yavaş yavaş büyüyüp iğrenç bir kahkahaya dönüştü.

Birkaç adımla yanıma gelip pek hâli kalmayan topuz saçlarımdan tuttu ve hızla geriye çekip kaldırdığı kafama doğru eğdi yüzünü.

"İşte böyle," dedi. "O küçük beynine nasıl kazındığımı görüyor musun? Hem de yüzümdeki bu koca yara iziyle."

Haklıydı. Yanağında, gözünün altından çenesine kadar inen bir yara izi vardı ve gerçekten derin bir yaraya aitmiş gibi görünüyordu.

"Bunu bana nerede yaptıklarını biliyor musun, Mila?" Cevabımı beklemeden kendisi cevapladı sorusunu: "Senin, beni attırdığın hapishanede."

Hiçbir tepki vermemeye devam ediyordum. Ben böyle yapınca o da "Beni bu hâlde bile tanıyabilmenden gurur duydum," dedi ben hâlâ yüzündeki yara izini incelerken. "Lakin dostlarımızı hâlâ hatırlamadın sanıyorum?"

Kendi kafasıyla benim kafamı da sertçe çevirip bana elektrik veren adamın yüzüne bakmaya zorladı beni.

"Jonathan'ı hatırladın mı? Küçükken arkadaşın Sarah'ın saçını az çekmemişti hani."

Karşımdaki sarı saçlı ve iri vücutlu kısa adam bir anda gözümde küçücük bir çocuğa dönüşmüş, yetimhanedeki Jonathan adlı çocukla bütünleşmişti Brooke öyle söyleyince.

O, Jonathan, sıska haliyle sürekli Sarah'a zorbalık yapar ve sonra da benden bir güzel dayak yerdi.

"Yetimhanede birçok kez beni küçük duruma düşürdün," dedi gözlerime bakarak. "Bunun bir cezası olmalıydı, değil mi?"

Brooke, Jonathan'ın sözü biter bitmez kafamı diğer tarafa çevirdi ve diğer köşedeki esmer adamla bakıştırdı beni.

"Matt..."

"Senin yüzünden kaç kez karanlık odaya kapatıldığımı hatırlamıyorum bile, Mila. Senin yüzünden ışıkları kapatmadan uyuyamıyorum geceleri."

"Bunu bize yapan kendisine çalıştığın Brooke, seni piç!" diye bağırdım kendimi tutamayıp. "Hangimiz karanlıkta rahat hissediyoruz sanki! Bunu bize bu kadın yaptı, seni beyinsiz herif!"

Gözlerini kaçırıyordu. Aptal mıydı bunlar ya?! Nasıl bu kadına çalışırlardı?!

Odadaki diğer adam konuşmaya başlayınca Brooke kafamı o tarafa çevirmişti.