Not My Story

Chapter 17

Author's Note:

First of all, guys thank you so much for voting and commenting, and I am so sorry for the very late update. It's just I have a lot of stuffs to do so I might be late for the next update again so I hope you guys understand. But now I have free time, here's the UD for those who waited patiently! 

Enjoy!

Nutella and love,

~Ate Kate/Kate

-------------------------------------------------

Chapter 17

Sa pagkabigla ko ay nabitawan ko ito at bumagsak sa sahig naming gawa sa tiles.

DUGDUGDUG.

WAAH!

Nag-reply siya..

 

Dugdugdug.

Kinakabahan ako.WHAT TO DO?!Argh!Dapat hindi nalang ako nag-reply!Kainis!Nasa huli talaga ang pagsisisi.Huhu.

Sisigaw nalang kaya ako hanggang sa maubos ang boses ko?tutal sound proof naman tong kwarto ko kaya walang makakarinig.

Dahil sa di na ako mapakali ay bumaba muna ako sa kama,tinitigan ko lang yung iPhone na nasa sahig habang nagba-buzz pa.

Ugh.

Yung totoo?Bubuyog ba yang iPhone ko?Tssk.

Dahil sa naiinis ako sa buzz ng iPhone ay naisipan kong sirain ito,wala na akong pake kung anong meron diyan.Kinuha ko yung vase,tinaas at..tumigil ang pag-buzz.Hmmp,takot ka palang masira eh.Pero waah.Ano ang gagawin ko?

Naglakad-lakad ako,paikot-ikot lang saking kama at nag-iisip kung kukunin ko ba at babasahin yung reply niya.Think Kath think ng bigla nalang akong natapilok,na-untog pa ang ulo ko sa sahig.Sakit.

"Aray!"

Sigaw ko habang nakapikit at hinimas ang aking ulo.Aray ah,ang sakit lang.Pssh.Pagdilat ko,ang lapit ng iPhone ko sa mukha ko.

At ang ginawa ko?

Kinuha iyon tapos tumayo.Simply as that.

"Yan Kath,tatanga-tanga ka kasi.Ayan,nalaglag pala ang iPhone mo tapos hindi mo manlang kinuha.Tanga ka talaga Kath."sabi ko sa aking sarili,umupo ako sa kama.Kung iniisip niyong baliw ako,okay lang.

Nakatulong ata ang pagka-untog ng ulo ko sa sahig dahil nawala yung kaba ko kanina.Wow.Ulo ko ang nauntog tapos kaba ang nawala?Galing naman.Kung i-untog ko kaya ang ulo ko sa tuwing  nagkikita kami ni Daniel?Bumibilis eh.

Mabuti naman at hindi nabasag ang screen kundi mababaliw talaga ako,kahit alam kong baliw na ako pero mababaliw parin ako lalo pagnasira tong iPhone.Ang dami kayang importanteng nakatago dito.Lalo na yung Wattpad ko.Yup,may wattpad din ako dito,puro kwentong mala-fairytale lang ang binabasa ko pero minsan lang naman.Aish,ano ba tong pinagsasabi ko.

Oo na,baliw na talaga ako.Isama mo na yung pagka-untog kanina pero iisipin ko nalang na nakatulong yun dahil hindi na ako kinakabahan.Nakakahinga na ako ng maayos.Whew.

Bakit ba kasi ako kinakabahan?Bakit ang tanga-tanga ko?Bakit ako ganito para lang kay 143?Sino ba siya?Paano ko malalaman kung sino siya kung hindi ko babasahin ang text niya?Bakit mahal ko si Nutella?Pasensya na kung sinisingit ko si Nutella,wala eh,mahal ko talaga.Errr.

Tss.This is the moment of truth.Hindi na pwedeng magback-out.Tinignan ko muna ang iPhone,babasahin ko na ang text niya.Ito na,gagawin ko na.

BEEP(1)