Better Together - MarNigo

Chapter 41

Gulat na napalingon ako ng biglang may pumarada sa tabi ng kalsada. Naglalakad ako nun palabas ng university. Wala si Loisa kaya solo flight lang akong uuwi at magcocommute.

It was Inigo's Dad na nasa tabi ng driver seat.

"Hop in." Anito.

Tatanggi na sana ako nung bumaba naman ang salamin sa backseat.

I saw Inigo ofcourse.

Sa di nagsasalita eh tumalima naman ako at pumunta sa backseat.

"Hi po Tito. Thank you po." Magalang kong turan. Nahihiya pa din talaga ako sa presence ng isang Piolo Pascual.

Pakagwapong mag ama.

"How's your day Maris?" Sa halip eh tanong nia.

"Ok naman po Tito." I answered.

Nang lingunin ko si Inigo eh ayun parang wala sa sariling nakatingin lang sa labas ng bintana.

May problema kaya?

Di din kasi ako pinapansin.

May nangyari kaya kanina ng ipinatawag si Inigo?

Gusto ko sanang magtanong kaya lang nahihiya naman ako magtanong andyan yong Daddy nia.

Hanggang sa makarating kami ng bahay eh tahimik lang tlga sila.

As in yong driver, Daddy nya at sya sobrang tahimik kaya kunwarian na lang din akong nagtulog tulugan.

Nakakabingi yong katahimikan.

Palaisipan lang sakin yong sinabi ng Daddy nya knina bago tumahimik lahat.

"Son, it's the best for you. Believe me"

And he simply answered.

"Yeah."

"Salamat po Tito. Nigs una na ako." Paalam ko ng makababa na. Nasa harapan na ako ng bahay nla. Lalakarin ko na lang yong bahay namin na magkatabi lang naman.

"You're welcome Hija." Ngiting sagot naman ng Daddy nia. Bago tumalikod eh kumaway lang ako kay Inigo na sumagot naman ng simpleng tango matapos nun eh pumasok na din yong sasakyan nila ng may magbukas na ng gate.

Ano kayang problema?

Dali dali naman akong pumasok sa loob ng bahay dahil balak ko nga sana syang iteks kaso nagdalawang isip ako baka sabihing nakikialam ako kaya tumambay na lang muna ako sa kwarto ko sa pagbabakasakaling tatambay sya sa terrace nila.

Di naman din ako nagkamali dahil ilang minuto din eh nakita ko syang lumabas ng kwarto nia at umupo dun sa upuan dun sa may terrace nia na tapat ng kwarto ko.

I did try my best to hide.

Nagpatay pa ako nun ng ilaw.

Muka akong tanga talaga sa pinaggagawa ko.

Nakikita ko syang paulit ulit na bumuntong hininga at napapatingin sa direksyon ko tska sa hawak nyang phone.

Ano kaya tlaga problema nya?

Mas lalo tuloy ako nacucurious.

Muka nga akong stalker sa kinatatayuan ko kasi nakasilip ako sa siwang ng kurtina.

Ito naman si Inigo eh napapatingin sa cellphone nia.

Napapitlag pa ako nung tumunog bigla phone ko at nag iingay. Tuloy, nataranta ako at di malaman gagawin kasi maririnig nya at malalaman nia na nasa kwarto ako umiilaw ba naman phone ko.

"Shit. Shit!" I hissed.

Sa sobrang pagkataranta ko na eh palpak na ung pinagagawa ko kasi di ko tlga napatahimik phone ko kaya bumuntong hininga na lang ako at sumusukong napapatingin sa caller ng phone ko which is si Inigo pala.

Automatically eh napasilip agad ako sa kinaroroonan nia.

This time tanaw ko syang amuse na amuse na nakatitig sa direction ko na marahil alam nia na nasa loob lang ako ng kwarto ko at iniistalk sya kaya sa halip eh binuksan ko na lang 'yong sliding door ko at nahihiyang kumaway na lang sa kanya.

"Hey." Sabay naming sabi.

"Why are you calling me?" Nahihiya kong tanong.

"Just wanna say sorry for what I've acted earlier." Anito na ang tinutukoy eh marahil yong pananahimik nya kanina.

"Care to tell me?"

He sighed.

Pakialamera ka tlga Maris. Wika ng bahagi ng utak ko na kulang na lang eh sampalin ko yong sarili ko sa inis.

"Dad wants me to follow his step." Walang pasuspense nyang saad.

"You mean? Pag aartista?" Naguguluhan ko namang tanong and he simply nodded.

"Anong problema dun?"

"I don't think I can do it."

Oh.

May insecurity din pala ang isang Inigo Pascual. Natawa tuloy ako. Ang reaksyon ng huli eh tinaasan ako ng kilay.

"It's not funny." He hissed.

"Ano ka ba? Ikaw? Si Inigo Pascual nag iisip na di mo kakayanin ang pag aartista?"

"I am not Dad. And I'm not really into it."

"Ano yun? Takot kang maikompara sa Dad mo?" I asked.

"Nope. I just want to keep my life in private."

"Anong sbi ng mommy mo?"

"She's okey with the idea as long as it's okey with me."

"Alam mo ang gulo mong kausap. Ano ba talaga?"

"I mean. I dont really think I can do it. Dad is Dad. I am just me."

Ako naman yong napabuntong hininga at pinakatitigan sya bago ako nagsalita muli.

"Accept it Inigo. You are multi talented. At naniniwala akong magkakaroon ka ng sarili mong pangalan na hindi kylangan madikit sa Daddy mo. I believe in you." Nakangiti kong sabi.

"You think so?" He smiled.

"Ofcourse!" I chirped pero bigla din akong napatigil ng may maalala.

"Does it mean aalis ka na sa university?"

And to answer my question. He nodded.

"Ha? Paano ung play ntin? Paano ang grupo, kelan ka aalis?" Sunod sunod kong tanong.

"I really dont know. But I have a deal with Dad. Just one month. If still I dont like showbiz, he said I can do what I want in my life." He sighed again.

"He wants me to continue his legacy."

"You're Dad's right. Sino pa nga bang magmamana sa pinaghirapan nia eh nag iisang anak ka nya." Paliwanang ko naman.

"Just give it a try." I added.

Ngayon pa lang nalulungkot na ako.

Di ako prepared.

Tama bang pinush ko pa syang mag artista?

"Pag artista ka na. Presidente ako ng fans club mo ha." I joked and he chuckled.

"About the play, that will be our last performance with me with the group. We should make it extra special." Blangko ang mukhang saad nya at tumingin sa kalangitang wala man lang ka star stars.

How unromantic.
*****
*Late update. Saree.

END OF BOOK 1