O Benim Kocam

8♦Onaylı Öküz

1030K *-* teşekkürler...

Kaybolduk...

Bu isin en hoşuma giden tarafı,Ruzgar'ın da kaybolmuş olmasi.Dakikalar önce bana "Nasıl kayboldun hala aklım almıyor.Geldiğimiz yönden eve dönecektin.Çok aptalsın" demişti.Şuan ise "Koybolduk,Nefes" diyerek ağacin dibine oturdu.

"Geldiğin yönden geri dönmeliydin,Ruzgar" dedim. Onunla dalga geçtiğimi anlayınca,sinirden kırmızı olan yüzüyle bana döndü "Karanlık ve her yerde aynı ağaçlar var.Karıştirdım"

"Sanki ben farklı bir yerde kayboldum"

"Sus da otur.Sabah yola çıkarız"

"Asla oraya oturmam.Böcek falan vardır."

"Iyi ayakta kal"

"Rüzgar" masum bir kedi gibi bakmaya başladım.Onda işe yarayacağından şüpheliyim...

"Yatak falan ister misin?"

Onaylı öküz...

"Huylanırım ben biraz yardımcı olsan ne olur?"

"Aklımda bir fikir var ama kabul eder misin bilmem?"

"Kabul ederim"

Piçimsi bir şekilde güldü.Yine hangi sapık fikirler üretiyor o güzel kafasında acaba.

"Kucağıma gel,Nefes"

Hönk..

"Ne?" sesim tüm ormanda yankılanmıştı.

"Sessiz ol,Nefes.Tüm ayıları başımıza toplayacaksın."

Ayı...

Korkuyla gözlerim açıldı.Yerde uzanan Rüzgara biraz daha yaklaştım "Burada ayı mı var?"

"Hı,hı"

"Tamam kabul ediyorum" Kollarını kaldırdı.Kucağına oturdum.Ben sırtımı onun göğsüne yaslarken,o agaca yaslandi.Üşümemem için kollarıyla vücudumu sardı."Sabaha kadar böyle uyuyalım.Çok kıpırdama,senin iyiliğin için söylüyorum" sıcak nefesini kulağıma vererek konuşması,beni titretmişti.Nefesinin etkisinden çıkınca neden bahsettiğini düşünmeye başladım.Aklıma gelenlerle kızardım.Pis sapık.

"Belki de burada soğukta öleceğiz,sen hala çükünün derdindesin" sinirle dişlerimin arasindan konuştum.

Hoş bir kahkaha attı "Son anlarımı günaha girerek geçirmek istememem suçmu?"

Çükünü ayılar yesin Rüzgar...

"Iyi tamam,uyu"

"İyi geceler,Nefes"

Inadına cevap vermedim.Rüzgar durur mu? Durmaz tabi.Beni dürtmeye başladı "Hey,iyi geceler demedin"

"Biliyorum"

"Bekliyorum"

Sabır dileyip derin bir nefes aldım "Iyi geceler Rüzgar"

"Aferim"

Ya sabır...

♣♣

"Hey gençler!! Uyanın."

Gözlerimi yavaşça araladım.Karşımda sırtında av tüfeği olan bir adam vardı.Arkamı dönüp derin bir uykuda olan Rüzgar'a baktıktan sonra kucağından kalktım.Benim hareket etmemle Rüzgar'da gözlerini araladı.

"Günaydın!Kayboldunuz sanırım?"

Tekrar konuşan adama döndüm "Evet kaybolduk." Rüzgar adamın yanına gidip elini sıktı "Ben Rüzgar Keskin" 

"Keskinlerin oğlusun demek"

"Evet.Bağ evinin yolunu kaybettik"

"İleride arabam var.Sizi götürebilirim" adamın eliyle işaret ettiği yere baktım.Umarım arabası yakındadır, yürüyemiyecek kadar aç ve susuzum.Rüzgar "Teşekkür ederiz" diyerek benim elimi tuttu ve adamın peşinden yürümeye başladık.Elimi tuttu.Şuan da yüksek voltajda elektrik almış gibiyim.Vücudumun verdiği tepkiyle,önüme bakmadan mal mal yürürken bit taşa çarptım ve dizlerimin üstüne düştüm.

"Düz yolda bile yürüyemiyorsun" yabancı bir adamın yanında bile beni azarlayan Rüzgar'a döndüm."Ne düz yolu be koskoca taşlar var"

"O zaman körsün.Kos-kooo-caaa taşları görmedin" koskoca kısmını bana inat uzatarak söylemişti.Kör müşüm.Baban kördü asıl.Hığğmmm..Ayağa kalkıp dizlerimi temizledim.

"İyi misin?" elin yabancısı bile beni önemsiyor Rüzgar!!

"Evet iyiyim"

Yavaş yavaş yürüyerek adamın arabasına ulaştık.Ben arka tarafa otururken,Rüzgar öne oturdu. Camdan ormanın içine iyice bakıyordum. Görmek istediğimse bir ayı.Daha önce canlı bir ayı görmediğim için merak ediyordum.Tabi Rüzgar'ı saymazsak...

"Ne ye bakıyorsun bu kadar dikkatli,hanımkız?"

"Ormandaki ayıları görmeye çalışıyorum" dedim.Adam yüksek bir kahkaha attı "Ayı mı?Burada ayı ne arar?"

"Ne yani ayı yok mu?"

"Hayır yok"

Rüzgar!!!