My player - Shades of Black

Κεφάλαιο 16ο 《Ανησύχησα》

"Καλυψώ τι στο καλό έχεις; Γιατί είσαι ακόμα έτσι; Χαλάρωσε... Ήθελα να περάσεις καλά ", είπε και έπιασε το χέρι μου.

" Κ... Καλά είμαι.. Αλήθεια.. Απλά σκέφτομαι την Μάρα.. Δεν έπρεπε να την αφήσω. "

" Ναι.. Ειδικά μαζί του.. Ποιος ξέρει σε τι κατάσταση θα είναι τώρα η μικρή", σχολίασε.

Τον ενοχλούσε ακόμα και η αναφορά του στον Ρίτσαρντ. Πόσο αλλόκοτος άνθρωπος πια;

"Αχιλλέα.. Έχει κάνει τόσα πολλά για εμάς.. Ούτε καν μας ξέρει.. Είναι πολύ σημαντικός άνθρωπος για εμάς πλέον."

" Ναι επειδή βρέθηκε ο πάτερας του από το πουθενά εκεί. Δεν το κάνει από ενδιαφέρον. Σίγουρα θέλει κάτι από εσένα το πλουσιόπαιδο "

" Ελεος! Αχιλλέα υπάρχουν άνθρωποι με συναισθήματα εκεί έξω! Κατάλαβε το για μια φορά στην ζωή σου!"

Ένιωσα τόσο άσχημα που του φώναξα αλλά δεν μπορούσα να τον ακούω να μιλάει έτσι για δύο τόσο καλούς ανθρώπους όπως ο Ρίτσαρντ και ο κύριος Μπένεντικτ.

Τα δάκρυα μαζεύτηκαν στην άκρη των ματιών μου και ένα ένα άρχισαν να κυλούν για εκατοστή φορά μέσα στην ημέρα.
Δεν μου ξαναμίλησε ώσπου σταμάτησε έξω από το σπίτι του Ρίτσαρντ και βγήκα έξω αφήνοντας ένα "ευχαριστώ" να βγει από τα χείλη μου.

Πλησίασα την πόρτα και χτύπησα το κουδούνι. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ο Ρίτσαρντ είχε ανοίξει και ανησύχησε αρκετά όταν με είδε έτσι.

-ΤΗΝ ΕΠΌΜΕΝΗ ΜΈΡΑ-
-ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΊΟ-

Αχιλλέας P.O.V.

Σκατα τα έκανα πάλι. Πάλι την πλήγωσα. Θέλω να την βλέπω χαρούμενη. Θα προσπαθήσω να την κάνω. Αλλά πώς ?

"Τι σκέφτεσαι ρε;" Με ρώτησε ο Ντίνος.

"Τι ώρα είναι; "

"Και τέταρτο σε λίγο χτυπάει το κουδούνι για μέσα " μου απάντησε και συνέχισε να καπνίζε.
Έπρεπε να έχει έρθει. Είναι Δευτέρα και η Καλυψώ ποτέ δεν αργεί την πρώτη ώρα.

"Λες να έπαθε τίποτα;" Ρώτησα τον Ντίνο και αυτός με κοίταξε λες και ήμουν εξωγήινος.

"Για ποιον λες;"  Με ρώτησε ενώ εγώ είχα καρφώσει τα μάτια μου στην εξώπορτα. Δεν θα έρθει; Τι έπαθε;

"Μλκ είσαι καλά; Με τρομάζεις. Τι κάπνιζες εχθές;" Με ρώτησε ο Ντίνος γελώντας.

"Κοκαΐνη νομίζω ήταν " του απάντησα γρήγορα και σηκώθηκα από το παγκάκι.

"Μλκ αυτά που παίρνεις θα σε καταστρέψουν " είπε γελώντας

"Εγώ δεν παίρνω αυτά που καπνίζεις εσύ " του απάντησα και βγήκα από το σχολείο.

Θα την ψάξω το αποφάσισα.
Ανέβηκα πάνω στην μηχανή μου και πήγα προς το σπίτι αυτού του χλεχλέ. Χτύπησα την πόρτα και μου άνοιξε η .... η Καλυψώ είναι αυτή; Τα μάτια της ήταν κατακόκκινα, τα χείλια της ξερά και όλο της το σώμα ήταν καλυμμένο με μια κουβέρτα.

"Αχιλλέα τι κάνεις εσύ εδω;"  Με ρώτησε με δυσκολία και εγώ έσπευσα να απαντήσω.

"Δεν ήρθες σχολείο και..."

"Είπες να έρθεις να δεις αν πέθανα; Όχι δυστυχώς για εσένα είμαι καλα" ειπε ειρωνικά διακόπτοντας με.

"Τι έχεις; Γιατί μιλάς έτσι;" Την ρώτησα φανερά απογοητευμένος.

"Μην κλάψεις κιόλας " ειπε ειρωνικά και πήγε να κλείσει την πόρτα αλλά πρόλαβα να βάλλω το πόδι μου ώστε να την κρατήσω ανοιχτή.

"Μπορώ να μπω...;"

"Όχι " ειπε και προσπάθησε να κλείσει κάνα την πόρτα μάταια όμως.

"Καλυψώ ήρθα να σε δω δεν μπορείς να με διώξεις." Είπα και μπήκα με το έτσι θέλω μέσα στο σπίτι.

"Δεν είναι δικό μου το σπίτι και ο Ρίτσαρντ λείπει οπότε ... έφυγες" μου λεει και δειχνει με το χέρι της την πόρτα.

"Το ξέρεις οτι δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσω ετσι;"

"Γιατι; Γιατι νοιαζεσαι τοσο πολυ; Γιατι απο την μια εισαι καλός μαζι μου και μου μιλάς και απο την αλλη εισαι ένας μλκς;" Μου ειπε φωναζοντας και εγω την πλησίασα.
Ηθελα τοσο πολυ να την φιλήσω αλλα αν έκανα κατι τέτοιο θα με έδιωχνε.

"Καλυψώ ηρέμισε. Έλα κάτσε στον καναπέ και θα σου φτιάξω ενα τσαι "

"Να το πάλι .... εισαι καλός και μετά απο λίγο πάλι θα γίνεις κακός. Γιατι δεν αφήνεις και τους αλλους να δουνε την καλη σου πλευρα;"

"Γιατι μονο αν εισαι κακός επιβιώνεις στον κόσμο των κακών" και αυτο ειναι αλήθεια. Έπρεπε να έχεις γερό στομάχι για να αντέξεις την νύχτα και τα ναρκωτικά.

Μετά απο πολυ πίεση εβαλα την Καλυψώ να κάτσει στον καναπε και εγω της εφτιαξα ενα τσαι. Καθομουν απέναντι της και την κοιτούσα.
Ήταν πολύ όμορφη.
Πολυ εξυπνη.
Ήταν απλά υπέροχη.
Μικρό σώμα, μεγαλα γαλαζια ματια, υπεροχο πρόσωπο, καταπληκτικός χαρακτήρας. Το εντελώς αντίθετο απο εμένα. Εγω είμαι πιο μεγαλόσωμος, εχω μαυρα ματια όπως και η ψυχη μου αλλωστε.
Την παρατηρούσα για αρκετή ώρα μεχρι που καταλαβα οτι ... ναι θα εκανα τα παντα για να είναι χαρούμενη και ασφαλής δεν ξερω γιατι αλλα ίσως θελω να προστατεύσω αυτην την αθωότητα της.

Θελω να ειναι καλα.

Συνεχίζεται 😉