My player - Shades of Black

Κεφάλαιο 35ο 《Μην αλλάξεις》

"Αχιλλέα..."

"Τι έγινε ματάκια μου, πονάς; να φέρω ένα Ντεπόν; κρυώνεις; "

"Αχιλλέα " ξανά είπα και τον κοίταξα μέσα στα μάτια αυτήν την φορά.

"Τι έγινε ματάκια μου όμορφα? "

"ΜΗΝ αλλάξεις "

"Τι εννοείς καρδιά μου ; "με ρώτησε και χάιδεψε με το χέρι του το πρόσωπο μου.

"Είσαι πολύ καλός και γλυκός και... "

"Και...;;;"

"Ποιο ανθρώπινος " είπα και με κοίταξε περίεργα

"Γιατί μωρέ Καλυψώ τι ήμουν πριν ζώον;" ρώτησε με ένα παράπονο και εγώ γέλασα

"Όταν λέω πιο ανθρώπινος εννοώ ποιο προσιτός. Δεν Είσαι εκείνος ο κακομαθημένος, ο play boy που δεν συμπαθούσα "

"Καλυψώ μου, πίστεψε με μπορώ να γίνω πολύ καλός άνθρωπος άμα θέλω, ειμαι καλός μόνο με αυτούς που νοιάζομαι "

"Δηλαδή;" ρώτησα περίεργα και αυτός γέλασε.

"Δηλαδή κοιμήσου γιατί θα γίνω πολύ κακός " είπε γελώντας και εγώ τον κοίταξα περίεργα.

"Δεν σε φοβάμαι " είπα τελικά και αυτός σήκωσε το φρύδι του. Με πλησίασε κι άλλο απειλητικά και ξεκίνησε να με γαργαλαει.

"Αχιλλέα μη ποναωωωωω" μολις τα λόγια μου σταμάτησε και το χαμόγελο στα χείλη του σβήστηκε.

"Συγγνώμη "

"Μην ζητάς συγγνώμη. Κράτα την για κάτι ξεχωριστό. Πλέον πολλοί την έχουν υποτιμήσει. Λένε συνέχεια συγγνώμη για το πάρα μικρό όμως αυτο είναι λάθος. "

"Εμ... οκευ υποθέτω... ωραίος συλλογισμός έχεις και άλλους?" Με ρώτησε. Φαινόταν πιο σοβαρός από πριν και ήθελε πραγματικά να ακούσει.

"Φυσικά και εγώ αλλά πονάω πάρα πολύ για να σου εξηγήσω τώρα " είπα γελώντας και αυτός χάιδεψε την κοιλιά μου.

"Η Αλεξάνδρα μου είπε ότι αν κρατάς την κοιλιά σου ζέστη θα περάσει ο πολύς πόνος." Είπε και συνέχισε να με ζεσταίνει.

"Ξέρεις τι άλλο θα με κάνει να νοιώσω καλύτερα?" Τον ρώτησα και αυτός με κοίταξε πονηρά.

"Ωωωω γατούλα δεν γίνεται αυτό τώρα" είπε γελώντας και εγώ κοπάνησα το χέρι μου στο μέτωπο μου.

"Εννοούσα να μου πεις για την Μάρα "

"Άκου Καλυψώ για λίγο διάστημα θα μείνει στην Αλεξάνδρα μην φοβάσαι ξέρω ότι είναι δύσκολο να την αποχωρηστείς αλλά πρέπει. "