Ανέβηκα πάνω στον κινούμενο θάνατο μετα απο πολύ ώρα και πιάστηκα ελαφριά από την μέση του Αχιλλέα.
"Γιατι δεν έχεις αυτοκίνητο ?"
"Έχω και αυτοκίνητο " ειπε καθώς έβαζε μπρός την μηχανή.
"Πιάσου πιο γερά πάνω μου γιατι θα πέσεις " ειπε και έβαλε μπρός. Εγω απο τον φόβο μου κόλλησα πάνω του και τύλιξα τα χερια μου γύρω απο την μέση του.
"Αχιλλέα ?"
"Έλα κεκακι "
"Μπορείς να πηγένεις αργα ?"
"Μάντεψε " ειπε γελώντας και μόνο αργα που δεν πήγενε. Επιτάχυνε απότομα και ετσι βρεθήκαμε να τρεχουμε με 120.
"Αχιλλέα σταματααααα"
Αυτος το μόνο που έκανε ήταν να τρεχει ακομα πιο γρήγορα. Ο φόβος μου με κυρίευσε. Έσφυξα πιο πολυ τα χερια μου πάνω του και ακούμπησα το κεφάλι μου στην πλάτη του. Τότε ένοιωσα πως αυτός σε αντίθεση με εμένα χαλάρωσε μαζι με αυτόν και το γκάζι. Το ένα του χέρι ήταν πάνω στο τιμόνι της μηχανής ενώ το άλλο γλίστρησε και "καταλάθος" έπεσε πάνω στο μπούτι μου. Ενα κύμα ηλεκτρισμού διαπέρασε όλο μου το σώμα.
Πως γίνεται μόνο με ένα άγγιγμα του να τρελαίνομαι έτσι. Το χεριά του εκανε κάποιες ελαφριές κυκλικές κινήσεις πάνω στο μπούτι μου. Ο ίδιος όμως δεν έπερνε τα μάτια του απο τον δρόμο. Συνέχιζε να κάνει ότι και πρίν μόνο που τώρα το έκανε με πιο πολύ συναίσθημα . Κάθε φορά που με άγγιζε ένοιωθα έναν ηλεκτρισμό να με διαπερνά.
"Αναθεματισμένε άνδρα " είπα κάπως φωναχτά και κατευθείαν ήθελα να πάω να πνιγώ που το είπα.
"Είμαι " ειπε μέσα στα γέλια του καθως απομάκρυνε το χεριά του απο πάνω μου. Κατευθείαν ένοιωσα μια έλλειψη αλλά δεν παραπονέθηκα, γιατι αν το έκανα,θα του έδινα θάρρος και αυτο ήταν κάτι που δεν ήθελα.
Μετα απο λίγη ώρα φτάσαμε στην γειτονιά μου. Μακάρι να μην ρωτήσει.
" Που μένεις;"
Αυτή ήταν η ερώτηση που ήθελα να αποφύγω. Γιατί πρέπει να μάθει ότι μένω σε ένα ας πούμε όχι και από τα καλύτερα κτίρια. Δεν ήθελα να του απαντήσω.
"Αν με αφήσεις εδώ είναι μια χαρά" ειπα ντροπαλα και έσκυψα το κεφάλι μου.
"Μένεις στο παρκο ?" Είπε γελώντας.
Μμμ βασικά ναι καλύτερα στο παρκι παρα εκεί που μένουμε.
"Όχι"
"Τότε ;" Εγώ δεν του απάντησα
"Κεκάκι ηρέμισε δεν θα σε βιάσω κιόλας. Μια μέρα θα με παρακαλας όμως" είπε γελώντας.
BINABASA MO ANG
My player - Shades of Black
Teen Fiction"Σε αγαπούσα πως μπόρεσες να μου το κρύψεις όλο αυτό ? Δεν είναι ένα μικρό αθώο ψεματάκι είναι ΟΛΗ ΣΟΥ Η ΖΩΗ " Του φώναξα θυμωμένα. Το προηγούμενο βράδυ κάναμε έρωτα και το πρωί μαλώνανε... "Συγγνώμη... συγγνώμη που δεν σου είπα κάτι αλλά ... αλλά...
