" Τις περισσότερες φορές η μαμά του δεν μπορούσε να πάει στην δουλειά επειδή πονούσε. Ο μπαμπάς μου όταν μαγείρευε μου έδινε τα κεκακια για να τα δώσω στον Αχιλλέα για αυτόν και την μαμά του. Μια μέρα έκανα το λάθος να τα πάω σπίτι του, ακούγονταν φωνές από μέσα, χτύπησα διστακτικά την πόρτα και μου άνοιξε ο μπαμπάς του τυφλα στο μεθύσι και με αίματα στο χέρι... είχα τρομάξει τόσο πολύ που του έδωσα τα τάπερ και πήγα να φύγω μέχρι που είδα τον Αχιλλέα μέσα να κρατάει την μαμά του στα χέρια με δάκρυα στα μάτια και αίματα παντού γύρω στον χώρο. Δεν είπα τίποτα έτσι και αλλιώς τι μπορούσα να κανω εγώ; ένα παιδί ήμουν μόνο όπως και αυτός, εγώ χωρίς μητέρα... πάντα τον ζήλευα και αυτόν και οποίο άλλο παιδί είχε μαμά ήθελα και εγώ μια να με χτενίζει, να μου μιλάει γλυκά, να με συμβουλεύει... Όπως η μαμά του Αχιλλέα ... την είχα γνωρίσει κάποτε..."
Συνέχισε να λέει και με κοιτούσε σαν να αποζητά βοήθεια... εξιλέωση για όλα αυτά, αισθανόταν ένοχη για αυτά όλα και αυτό το μαρτυρούσαν τα μάτια της.
" Στα γενέθλια του Αχιλλέα ο μπαμπάς του έλειπε και έτσι η μαμά του μας είχε καλέσει στο σπίτι. Ο Αχιλλέας δεν έκανε γενέθλια δεν του άρεσαν εκείνη την μέρα ήταν στεναχωρημένος και δεν ήθελε να πάμε εκεί αισθανόταν άσχημα στο σπίτι του για αυτό και συνήθως δεν πήγαινε εκεί αλλά μόνο για ύπνο το βράδυ ή κλειδαμπαρώνονταν μέσα για να μην μιλήσει σε κανέναν. Εκείνη την μέρα η μαμά του μας υποδέχτηκε όλους μας με ένα πολύ μεγάλο χαμόγελο... ένα πανέμορφο και μοναδικό θα έλεγα σαν το δικό σου... μας κοιτούσε όλους μας με πολύ αγάπη και δεν μας ξεχώρισε ποτέ, δεν έβαζε ταμπέλες στους άλλους και πάντα προσπαθούσε να βρει το καλό στους άλλους ακόμα και αν αυτό ήταν πολύ βαθιά μέσα τους... Όπως κάνεις και εσύ... ξέρεις τι είναι αυτό που τράβηξε τον Αχιλλέα σε εσένα; "
"Τι ;" είπα διστακτικά και κατάπια με δυσκολία.
" Ότι μέσα στο ψέμα και στην ψευτιά εσύ είσαι το πιο αληθινό άτομο που δεν θα τον καταδικάσεις για το παρελθόν του που θα τον δεχτείς ακριβώς έτσι όπως είναι και θα τον αγαπήσεις για αυτό έτσι μόνο θα μπορέσει και αυτός να βγει από αυτό που κρύβετε και θα ανοιχτεί θα αγαπήσει και θα αγαπηθεί ακόμα περισσότερο για την αλήθεια του "
Τα λόγια της άγγιξαν την καρδιά μου τόσο πολύ που κοίταξα το μέρος και κατάλαβα ότι δεν είναι δυνατόν τόσο όμορφοι άνθρωποι όπως την Αλεξάνδρα μια τον Αχιλλέα να έχουν σχέσεις με έναν τόσο άσχημο κόσμο και ότι δεν τους άξιζε.
BẠN ĐANG ĐỌC
My player - Shades of Black
Teen Fiction"Σε αγαπούσα πως μπόρεσες να μου το κρύψεις όλο αυτό ? Δεν είναι ένα μικρό αθώο ψεματάκι είναι ΟΛΗ ΣΟΥ Η ΖΩΗ " Του φώναξα θυμωμένα. Το προηγούμενο βράδυ κάναμε έρωτα και το πρωί μαλώνανε... "Συγγνώμη... συγγνώμη που δεν σου είπα κάτι αλλά ... αλλά...
