Verloren (VOLTOOID)

Hoofdstuk 18 - Raf

Hoofdstuk 18 - Raf

De volgende morgen deed ik mijn ogen open en ik wist even niet waar ik was. Toen ik naast me Alisha in mijn armen zag liggen, wist ik weer dat ik oma had verteld dat ik bij Johan zou blijven slapen.

Ik gaf Alisha een kus op haar voorhoofd en stapte het bed uit. Terwijl ik me aan het aankleden was, zag ik hoe Alisha ook wakker werd.

"Hé, daar, schone slaapster," grijnsde ik.

Ze glimlachte terug en wreef in haar ogen.

"Hoe laat is het?" mompelde ze.

"Kwart over zes," verzuchtte ik. "School en normale tijden matchen niet."

Alisha kreunde.
"Kunnen we niet de eerste paar uur niet komen? Gewoon, hier blijven? Mijn ouders zijn niet thuis..."

Ze keek me uitdagend aan en even wilde ik instemmen, maar uiteindelijk schudde ik mijn hoofd.

"Nee. Ik heb vorige week al twee uur gespijbeld, die moet ik nu inhalen. Maar jij kan nog lekker blijven liggen, jij begint pas over een uur."

Alisha stak haar tong naar me uit.
"Prima. Maar geen bier meer voor jou vandaag, in dat geval."

Ik lachte. "Dat haal ik wel bij de jongens, vanmiddag. Doei, schat."

Ik gaf haar een zoen en liep de kamer uit.

*

Na een zware schooldag liep ik vermoeid door de schoolhekken naar buiten. Eindelijk vrij.

Ik zag de jongens al zitten, een eindje verderop.
"Daar hebben we Raf!" zei Lex grijnzend. Hij gooide me een peuk toe, die ik handig opving. "Jij ziet er veel te nuchter uit!"

Ik stak de peuk aan en begon met de jongens een gesprek, ik weet niet eens meer waar het over ging.

Wat ik nog wel weet, was hoe het gesprek verstoord werd toen er van achteren ineens een geschrokken stem klonk.

"Raf!"

Ik herkende de stem uit duizenden en toen ik me omdraaide, werd mijn vermoeden bevestigd.

Het was Mila.