Verloren (VOLTOOID)

Hoofdstuk 29 - Mitch

Hoofdstuk 29 - Mitch

Het was gelukt. Mila en ik hadden officieel verkering.

Ik lachte hardop terwijl ik op de bank ging zitten. Mila was weer naar huis en ik klikte de televisie aan.

Het nieuws was op. De vermissing van Raf werd nu eindelijk openbaar gemaakt. Eindelijk had Mila's oma besloten om Raf als vermist op te geven.

Ik grinnikte in mezelf. Het kon niet lang meer duren voordat hij terecht was. En dan zou de bom barsten. Mila zou emotioneel instorten en totaal op mij steunen. Ik zou de enige zijn die ze nog vertrouwde, precies zoals voorbestemd was.

Haar gezicht en lieve lach speelden zich als een film af voor mijn ogen.

Ja, ik vond haar best leuk, dat ontken ik niet. Maar echt iets voor haar voelen, dat kon ik niet. Ik had er specifiek voor gezorgd dat zij zich emotioneel met mij verbonden voelde, maar dat het andersom anders was.

Ze wist niets over mij. Ze had mijn ouders nog nooit gezien, wist niets van mijn verleden en ik vroeg me af of ze überhaupt wist dat Mitchell niet eens mijn eerste naam is, maar mijn tweede naam.

Bas Mitchell Adriaansen, roepnaam Mitch. Er waren maar weinig mensen die dat wisten en Mila hoorde daar niet bij.

"Ik hou ook van jou," had ze gezegd. Ze moest eens weten. Ze zou nog veel meer van me gaan houden en hoe meer ze van me hield, hoe beter mij dat uitkwam.

Fase 2 was afgerond, tijd om toe te werken naar de slotfase.