Verloren (VOLTOOID)

Hoofdstuk 9 - Mila

Hoofdstuk 9 - Mila

Glimlachend was ik de volgende ochtend uit mijn bed gestapt. Het was woensdag, wat betekende dat het bijna weekend was!

Ofja, bijna... Ik kleedde me aan en pakte mijn tas, om vervolgens naar de woonkamer te gaan. Daar zaten oma en Raf te kletsen. Oma stond altijd met ons op, en als wij naar school waren ging ze weer terug naar bed.

"Goedemorgen oma, goedemorgen Raf!" begroette ik ze vrolijk. Ik kreeg een goedemorgen terug van oma, en een zacht gebrom van Raf. Ik lachte: Raf was nooit een ochtendpersoon geweest.

Ik zette mijn tas op de grond en pakte een kom, gevolgd door cornflakes en melk. Ik schoof aan naast oma en schudde de cornflakes in de kom. Ik begon te eten en scrolde door mijn Instagram, zonder aandacht te besteden aan het gesprek tussen oma en Raf.

Ineens stond Raf op en liep zonder iets te zeggen naar boven. Verbaast keek ik op van mijn telefoon en zag nog net hoe hij de deur dichtmaakte. Ik keek naar oma, die haar schouders ophaalde. "Ik denk dat hij z'n dag niet heeft." zei oma. "Dat is mogelijk, ja." antwoordde ik.

Na een korte stilte stond oma ook op. "Ik ga weer naar boven. Succes op school meid, tot straks!" zei ze, gaf me een knuffel en liep naar boven. Ik at het laatste beetje cornflakes op en legde de lege kom in de gootsteen. Toen ik de keuken uit liep, botste ik vol tegen Raf aan.

Pas toen ik naar achteren liep, realiseerde ik me dat hij zijn jas al aan had. Het was toch nog geen tijd? Snel keek ik op mijn horloge, en het was inderdaad nog te vroeg om te vertrekken naar school. In ieder geval niet de normale tijd.

Nog voordat ik hem kon aanspreken, was hij al naar school vertrokken. "Wat was dat nou weer?" mompelde ik. Nu kon ik lekker alleen naar school gaan fietsen. Kijk, je kan misschien geen ochtendpersoon zijn maar dan hoef je je nog niet zó te gedragen.

Ik poetste mijn tanden en stapte op de fiets. "Thanks Raf." mopperde ik en begon de twintig minuten durende rit naar school.