Verloren (VOLTOOID)

Hoofdstuk 34 - Mila

NIEUW HOOFDSTUK JAJAA, ik moet zeggen dat ik jullie reacties echt super grappig vind dus ga daar maar mee door😂😂VANAVOND CARNAVAL VIEREN HEUU, gaan jullie nog carnaval vieren? ;) ~ Nien

Hoofdstuk 34 - Mila

Daar zaten we dan, op de brug. De brug die mijn leven volledig veranderd had.

"Gaat het?" vroeg Mitch en sloeg een arm om me heen. "Ja," antwoordde ik zacht. Ik zuchtte en begon mijn verhaal.

Flashback

Ik zat een video te kijken op mijn telefoon. Raf, opa, oma en mijn ouders waren een spelletje aan het spelen. Ondanks dat het geluid in mijn oordopjes vrij hard stond, hoorde ik de discussie tussen oma en papa. Het ging over mij, het ging altijd over mij! Ik zuchtte. Konden ze zich niet een keer om iemand anders zorgen maken?

Ineens hoorde ik dat er vanalles op de grond viel. Ik keek om en zag dat het Monopoly spelbord op de grond lag, samen met alle speelstukken. Papa en oma stonden tegenover elkaar

"Nee! Ze doet het prima!" schreeuwde papa naar oma. "Dat kan jij wel denken, maar ze zit altijd alleen! Ze moet naar een psycholoog!" schreeuwde oma terug. "Dat bepalen wij als ouders zelf wel," siste papa. Vervolgens keek hij naar mama. "Kom, we gaan," zei hij. Vervolgens riep hij mij. "Kom, Mila, we gaan."

Ik stapte van de bank en liep samen met Raf naar de hal, waar we onze jassen aan deden. Mama liep achter ons, en we liepen met zijn drieën het huis uit. Niet veel later volgde papa.

*

De sfeer in de auto was gespannen. Ik keek naar Raf, hij keek terug. De ruzie tussen papa en oma was niet niks geweest.

"Dit had niet gehoeven, Henk." zei mama zacht. Papa zuchtte. "Laat me gewoon even heen oké?" vroeg hij. "Nee, je loopt altijd weg voor je fouten." zei mama zacht. "Marie, hou gewoon even je kop!" schreeuwde papa. Raf en ik keken elkaar aan. We hadden papa nog nooit zo kwaad gezien.

Ineens schudde de auto. "Shit!" fluisterde mama zacht, terwijl ze de auto onder controle probeerde te houden. Het stuur draaide alle kanten op. "Kijk uit!" schreeuwde papa en deed een poging om het stuur te pakken, die mislukte. De reling van de brug kwam akelig dichtbij...

Het laatste wat ik hoorde was de schreeuw van Raf, mijn gil en het geluid van metaal tegen metaal, gevolgd door het gevoel alsof we vielen. Toen raakte de auto de bodem van het ravijn en werd het zwart...

Einde flashback

Ik stond op en liep naar de reling van de brug. Mitch volgde. "Kijk," zei ik en wees de deuk aan. Dat was onze deuk. Onze deuk, de deuk die alle herinneringen omhoog haalde en voor het eerst sinds lange tijd voelde ik tranen over mijn wangen stromen. Mitch zag het en drukte me troostend tegen hem aan.