Verloren (VOLTOOID)

Hoofdstuk 31 - Mitch

Geen idee hoe Mees zichzelf voelt - hij ligt vast nog te slapen ;) - maar ik voel me iets beter heu xD Enjoy! ~ Nien

Hoofdstuk 31 - Mitch

Wat een perfecte dag.

De eerste twee fases van mijn plan waren gelukt en het laatste onderdeel stond op het punt van beginnen. Het enige wat ik nog moest doen is Mila vragen of ze langs zou komen morgen. Op mijn verjaardag. Als dat gedaan is, is alles gelukt. Dan kan er niks meer mis gaan.

Ik pakte mijn telefoon en toetste haar nummer in.
"Hoi schatje," klonk het al snel door de telefoon. "Wat is er?"

Ik zette mijn meest onschuldige stem op.

"Heb je enig idee wat voor dag het morgen is?"

Mila grinniktte.
"Ik zou het niet weten," zei ze sarcastisch. "Misschien kun jij me inlichten?"

Ik deed alsof ik lachte.
"Blijf je slapen morgen? Ik kan me geen beter verjaardagscadeau voorstellen."

Eigenlijk wel.

"Natuurlijk kom ik," antwoordde ze. "Mijn oma zal wel zeuren, maar ik weet dat jij verantwoordelijk genoeg bent om te zorgen dat mij niks overkomt."

Ik moest een spottend gegrinnik inhouden. Ze moest eens weten...

"Dan zie ik je morgen," zei ik zogenaamd blij. Ik hing op en leunde achterover.

Het is bijna saai, zo makkelijk als dit ging. Maar het saaie gedeelte zou wel over gaan.

Je kon het bijna vergelijken met vuurwerk. Het is een lange weg omhoog, maar bovenin spat het uit elkaar, met een knal. Zo ging het ook bij mij te werk. Op het einde zal alles ineens heel snel gaan. Mila zal van het ene op het andere moment voor honderd procent van mij zijn.

En dat einde was heel dichtbij.