Epiloog
Drie maanden later
"Weet je het zeker?" vroeg Raf. We keken elkaar aan. Ik knikte. "Ja."
We zouden dit doen.
Ik keek naar het potje in mijn handen. Ik gaf het een kus en liep naar Raf. Ook het potje wat in zijn handen stond, kreeg een kus van mij.
Een laatste kus.
Raf draaide zijn potje open. Ik deed hetzelfde.
Daarna pakte ik Raf zijn hand vast. We keken elkaar nog één keer aan, om vervolgens de inhoud van het potje over de reling van de brug te gooien.
Ik voelde de tranen opwellen in mijn ogen. "Dag mama, dag papa," fluisterde ik zacht. Raf haalde zijn neus op.
Toen alle as weggewaaid was, keek ik hem aan. Een traan zocht zijn weg naar beneden over Raf zijn wang. Ook bij mij waren de tranen aan het vallen.
Ik glimlachte verdrietig en viel hem in de armen. Samen huilden we.
Het was lang geleden dat ik Raf had zien huilen.
Stevig hielden we elkaar vast.
We waren bijna iedereen verloren.
Maar, we hadden elkaar nog, en dat zou zo blijven.
Altijd.
~ Einde ~
JE LEEST
Verloren (VOLTOOID)
Genç KurguNooit zal je me echt leren kennen. Ik zal me afsluiten. Want iedere keer als ik mezelf voor iemand open stel, verlaat diegene me toch. Ik raak iedereen kwijt. Dan ga ik jou ook nooit leren kennen. Dus zullen we geen vrienden worden. Voor de zekerhei...
