Verloren (VOLTOOID)

Hoofdstuk 26 - Mila

Hoofdstuk 26 - Mila

2 weken later

Ik liep het schoolgebouw uit, helemaal alleen. Mitch moest nog een uurtje naar school, daarna was ook hij uit. Daarna zouden we samen uit eten gaan, dus ik ging mezelf klaarmaken thuis. Ik liep naar de fietsenstalling, waar er een meisje naar me toe kwam.

"Hey," vroeg ze. Ik keek haar aan. Het eerste wat in me opkwam was het woord junk. "Hallo," zei ik. "Weet jij waar Raf is?" vroeg het meisje.

"Wie ben jij?" vroeg ik, haar vraag negerend. "Alisha. Raf z'n... vriendin?" antwoordde ze, eerder vragend naar zichzelf. "Oh," zei ik. Dus dit was dat meisje waar Raf zo veel om gaf. Ik zette mijn hand in mijn zij.

"Nou, aangezien hij vaker bij jou is dan bij mij, zal jij wel weten waar hij uithangt." Ik merkte dat mijn stem een beetje bitchy begon te klinken. Ik zag het gezicht van Alisha vertrekken.

"Ik heb hem al twee weken niet gezien..." zei ze zacht. Ze richtte haar ogen op de grond, waarschijnlijk stond ze bijna te huilen. Ik gaf mezelf in gedachten een schouderklopje.

Ja, je kon zeggen wat je wilde, maar er stond een muur om me heen voor de rest van de wereld. De enige die erdoorheen kon breken was Mitch. De enige die ik nog niet verloren was.

"Nou, dan weet je evenveel als ik." Ik draaide me van haar weg en haalde mijn fiets van het slot en reed de fiets achteruit, de fietsenstalling uit.

"Mila, please? Waar is hij?" Alisha smeekte me bijna. "Nou meid, hij geeft blijkbaar meer om jou dan om mij, dus dan mag je zelf naar hem opzoek gaan. En nu ga ik naar huis, sorry." Ik stapte op mijn fiets en fietste het schoolplein af, Alisha verbaasd achterlatend.