Hoofdstuk 40 - Mila

54 8 38
                                    

Vanaf nu iedere dag update :)
- Mees

Hoofdstuk 40 - Mila

Het is genoeg. Iedereen verlaat me, ik ben het zat. Nu ga ik hun verlaten. Ze hebben me niet nodig, anders zouden ze er nog zijn.

"Papa, mama..." snikte ik en ging op de rand van de brug staan. Ik keek naar beneden. Zo'n val zou niemand overleven. Althans, geen tweede keer.

"Ik kom er aan, papa, mama," fluisterde ik zacht en sloot mijn ogen. In gedachten bedankte ik iedereen. Ik bedankte opa en oma voor de goede zorg, ik bedankte Mitch voor het verpesten van het laatste beetje vreugde in mijn leven en ik bedankte Raf voor het in elkaar geslagen worden.

Ik bedankte Raf voor de afgelopen maanden, waarin hij weg was geweest. Waarin hij me in de steek gelaten had. "Ik dacht dat je er voor me was!" schreeuwde ik naar het ravijn.

"Dat ben ik ook. En ik zal er vanaf nu altijd voor je zijn. Altijd."
Ik schrok. Een stem achter me had geantwoord. Een stem die ik al heel lang niet meer gehoord had. Ik opende mijn ogen en keek achterom.
Daar stond hij. De jongen van wie ik het meest hield, die me verdomd hard in de steek gelaten had. Ik was met stomheid geslagen.

Het was Raf.

Verloren (VOLTOOID)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu