Hoofdstuk 37 - Mitch
Na school gingen Mila en ik naar mijn huis.
Dat deden we al ongeveer twee weken lang elke dag, dus we hoefden niet meer langs haar huis om haar oma in te lichten.
Terwijl we naar mijn huis fietsten, maakten we grapjes. We lachten om elkaar en af en toe keken we elkaar aan.
Dan zag ik de verliefde blik in haar ogen en voelde hoe ik smolt. Al de nare ideeën die ik had, verdwenen als sneeuw voor de zon als ik naar haar keek.
Ik vond haar echt leuk.
Nadat we uitgelachen waren, fietsten we even in stilte naast elkaar.
"Mitch," begon Mila na een tijdje en ik keek haar vragend aan.
"Ik sprak vandaag een paar meiden uit de klas... ze waarschuwden me."
Ik trok mijn wenkbrauwen op. Waar ging dit heen?
"Ze waarschuwden me voor jou, Mitch," slikte ze.
Mijn hart bonkte in mijn keel. Wat gaat ze zeggen? Hebben de meiden haar verteld over mijn verleden?
"Ze zeiden dat je vorig jaar acht vriendinnetjes hebt gehad en ze allemaal alleen maar gebruikte... dat je ze wilde chanteren."
Ik slikte kort. Dit was het moment. Nu moest ik haar confronteren met de video. Er was geen weg meer terug.
"Snap jij dat nou?" voegde ze er opeens aan toe. "Het zal wel jaloezie zijn geweest."
Ik ontspande en glimlachte. "Dat zal het wel zijn, ja."
Op dat moment had ik mijn besluit genomen. Vandaag zou ik het filmpje verwijderen.
"We moeten eigenlijk een foto hebben," zei Mila opeens, toen we op mijn kamer zaten.
Ik keek haar niet-begrijpend aan. "Wat voor foto?"
"Van ons samen, als herinnering aan de eerste week van onze verkering," verduidelijkte ze.
"Natuurlijk!" Ik gaf haar mijn mobiel. "Vanaf deze kun je direct printen. Maak jij de foto? Meiden zijn haar over het algemeen beter in."
Ze lachte en opende de camera.
Toen besefte ik dat ik een fout gemaakt. In beeld verscheen het filmpje.
"Wat is dit?" mompelde Mila verbaasd. "Heb je porno opgeslagen, vieze...?"
Ik denk dat dat het moment was. Het moment dat ze besefte dat het een filmpje van ons was.
"Mitch..." fluisterde ze. "Waarom heb je een filmpje van ons terwijl we... Mitch?"
Ik slikte en legde een hand op haar schouder.
"Laat me dit alsjeblieft uitleg..." probeerde ik, maar ze gaf me geen kans.
"Het is waar..." fluisterde ze in shock. "Wat de meiden tegen me zeiden... het was allemaal waar... je wilde me gewoon gebruiken!"
Kwaad stond ze op, mijn telefoon nog in haar handen. Aan de bewegingen van haar handen te zien verwijderde ze het filmpje, waarna ze mijn telefoon op de grond gooide en erop ging staan.
"Mila!" begon ik verschrikt. Ze gooide mijn telefoon weg en keek me razend aan.
"Waag het niet me achterna te komen!" schreeuwde ze. Ik kon zien dat ze tranen in haar ogen had.
Ze liep de kamer uit en gooide de voordeur met een klap dicht.
Geschrokken pakte ik mijn telefoon op. Gelukkig, hij deed het nog.
Gek! Waar maak je je druk om?
Ik besefte dat het stemmetje in mijn hoofd gelijk had en stopte mijn telefoon in mijn zak. Ik moest Mila achterna.
JE LEEST
Verloren (VOLTOOID)
Teen FictionNooit zal je me echt leren kennen. Ik zal me afsluiten. Want iedere keer als ik mezelf voor iemand open stel, verlaat diegene me toch. Ik raak iedereen kwijt. Dan ga ik jou ook nooit leren kennen. Dus zullen we geen vrienden worden. Voor de zekerhei...