FNaF Story: Poza logiką

4

   Podszedł do szafy. Albo tylko mi się wydawało albo pomiędzy zamkniętymi drzwiami szafy była jakaś ręka. Przeraziłam się. Nie wydawało mi się. Pomiędzy drzwiami była ręką.
- Zobacz - Powiedział i szybko otworzył szafę kierując światło latarki do wnętrza szafy. Ręka, albo raczej łapka, którą widziałam należała do Plushtrap’a.
   Teraz uciekał on od światła latarki po całym pokoju, trzymając przytrzaśniętą łapkę i prawdopodobnie skakałby tak pewnie całą wieczność ale potknął się o jedną z zabawek Leo i się przewrócił. Mój brat od razu zaatakował go latarką. Zagonił go nią w kąt tak, że Plushtrap nie mógł uciec od światła latarki.
- Nie, proszę, nie! – Plushtrap skulił się i próbował ratować się sprawną łapką.
- Daj tą latarkę! – Powiedziałam wyszarpując ją Leo.
- Ej! To nie fair!! – Najwyraźniej się obraził, że przerwałam mu znęcanie się nad Plush’em. 
- W porządku? – Położyłam latarkę obok Plushtrap’a tak aby go widzieć ale żeby nie świeciło na niego światło. Plush rozwinął się trochę, żeby sprawdzić czy światło latarki mu nie zagraża.
- Spokojnie, nic ci już nie grozi – Powiedziałam i kątem oka zobaczyłam, że mój brat próbuje zabrać latarkę  - Tylko ją tknij a ci nogi z dupy powyrywam.
   Od razu się cofnął. To nie pierwsze i nie jedyne dziecko, które słucha się mnie i jednocześnie się mnie boi. I dobrze. Nie lubię być niańką, choć według kilku osób nie byłabym w tym najgorsza.
   Plush, już śmielej, usiadł trzymając się za łapkę, którą mój brat, raczej specjalnie a nie przypadkowo, przytrzasnął drzwiami od szafy.
- Pokaż tę łapkę – Plush wahał się przez chwilę jednak w końcu mi ją pokazał – Małe rozprucie. Zszyje się i już...
- Ty umiesz szyć?! – Mój brat wyraźnie był zaskoczony. Spojrzałam na niego .
- Ja przynajmniej coś umiem– Wstałam i podeszłam do lewych drzwi – Zaraz wracam... – I wyszłam na korytarz. Zanim zrobiłam krok coś sobie przypomniałam. Zajrzałam z powrotem do pokoju Leo – Zrób tylko coś Plushtrap’owi a wylądujesz głową w kiblu. No... żeby nie było że nie ostrzegałam.