Ο άγριος διευθυντής [Book 1] ✔

37: Συνάντηση face to face

Στην εταιρεία επικρατούσε ένας χαμός.

Η Νίκη τους κοιτούσε παράξενα.

Δεν ήξερε τι είχε συμβεί σήμερα.

Καθώς είδε την συνεργάτιδα της την Μάρω, άρχισε να κατευθύνεται προς το μέρος την για να την ρωτήσει τι έχει συμβεί.

Εκείνη ήταν τόσο ενθουσιασμένη που της είπε οτι σε λίγο θα μάθει.

"Ελα Χριστέ και Παναγία μου τι έπαθαν σήμερα αυτοί;" αναρωτιόταν

Κατευθύνθηκε προς το ασανσέρ και μπήκε μέσα και πάτησε τον αριθμό 7 γιατί εκει ήταν το γραφείο της.

Ύστερα από λίγο το ασανσέρ   σταμάτησε και κάποιος μπήκε μέσα

Σήκωσε το κεφάλι της και κοίταξε αυτόν που μπήκε.

Όταν κοιτάχτηκαν αυτοί οι δύο, ένα χαμόγελο χαράχτηκε στα χείλη τους και χωρίς να το καταλάβουν ο Μανος την άρπαξε και την φίλησε.

Όταν σταμάτησαν το φιλί εκείνος πάτησε το κουμπί στοπ και το ασανσέρ σταμάτησε.

Αμέσως την άρπαξε και την φίλησε παθιασμένα και κτητικά.

"Αχ Νίκη" είπε βαριασένοντας.

Της έβγαλε το φόρεμα που φορούσε και έπειτα τα εσώρουχα της.

Αφού ξεντύθηκε και εκείνος μπήκε μέσα της.

Σε όλο το ασανσέρ ακουγόταν οι φωνές τους και τα βογγητά τους.

Όταν τελείωσαν κοιταχτήκαν στα μάτια.

Τότε στο μυαλό του, ήρθε το τηλεφώνημα που του είχε κάνει ο πολυαγαπημένος ανιψιός του.

Flashback

Το κινητό του άρχισε να ήχοι στο δωμάτιο.

Το πήρε στα χέρια του και είδε το όνομα του Εφραιμ.

"Έλα Εφραίμ"

"Είμαι χαρούμενος θείε για πρώτη φορά στην Ζωή μου" του ανακοίνωσε.

Η καρδιά του Μάνου σφίχτηκε.

Ήλπιζε να μην ακούσει αυτό που μόλις πέρασε από το μυαλό του.

"Και γιατί είσαι χαρούμενος Εφραίμ"

Τον ρώτησε αλλά από μέσα του προσευχόταν να μην είναι αυτό που φαντάζεται.

"Εγώ και η Νικη τα φτιάξαμε" του ανακοίνωσε και ένα κρακ ακούστηκε.

Δεν ήταν σπασμένο ποτήρι

Αλλά η σπασμένη καρδιά του.

Ήξερε οτι αυτό θα συνέβαινε αργά ή γρήγορα.

"Μπράβο Εφραίμ συγχαρητήρια" είπε ψεύτικα. "Θα τα πούμε αργότερα" είπε και τερμάτισε την κλίση.

Τότε δάκρυα έτρεξαν από τα μάτια του.

Ποιός είπε ότι ένας άντρας δεν κλαίει 

Οποίος το είπε αυτό μέγα λάθος.

Διότι και οι άντρες έχουν συναισθήματα.

Δεν έχουν κατασκευαστεί από πέτρα για να μην πονάνε

End Flashback

"Χα χα χα" άρχισε να γελάει υστερικά.

Η Νίκη τον κοίταζε παράξενα.

Φοβόταν.

Δεν ήξερε τι είχε πάθει.

"Μάνο γλυκέ μου τι έπαθες;" τον ρώτησε φανερά ανήσυχη.

"Τίποτα δεν έπαθα αλλά βλέπω πουτανάκι θες και τον θείο και τον ανιψιό" της είπε καθώς συνέχισε να γελάει υστερικά.

Τότε ένα σλατς ακούστηκε.

Ήταν το χαστούκι που έριξε.

"Πουτάνα μην τολμήσεις και με ξανά πεις" του 'πε η και τον κοιτούσε έτοιμη να δακρύσει.

Ο Μάνος από την άλλη κατά κόκκινος από τα νεύρα την έπιασε απο τον λαιμο.

"Εμένα δεν θα με ξανά ακουμπήσεις αλλιώς θα σε στείλω σε κανένα πορνείο, γιατί εκεί περα αξίζεις να βρίσκεσαι" της είπε και άρχισε να ντύνεται. "Ντύσου" την διέταξε και εκείνη άρχισε να ντύνεται.

Μόλις ντύθηκαν, ο Μάνος πάτησε το κουμπί για να ξανά αρχίσει το ασανσέρ να κινείται.

Όταν άνοιξε η πόρτα είδε τον Εφραίμ να είναι ακριβώς μπροστά από το ασανσέρ

"Θείε, Νικη;" είπε ξαφνιασμένος.

"Αχ ναι ήταν και το πορνίδιο η Νίκη στο ασανσέρ; Δεν την είδα" του είπε και κατευθύνθηκε προς το γραφείο του για να πάει να συναντήσει το μπουκάλι της βότκας και να αρχίσει να πίνει.

Story by ~ ntani_ela